10. rocznica śmierci śp. ks. Witolda Andrzejewskiego, kapelana Solidarności

W dalszej części kazania biskup podkreślił, że uczeń świecki musi być czujnym, otwartym na głos Boga uczniem Chrystusa. – Stała formacja świeckiego katolika powinna pomóc mu odkryć w świetle wiary charyzmaty, dary i talenty, jakimi obdarzył go Bóg dla dobra wspólnoty, wśród której żyje i dla własnego rozwoju – mówił kaznodzieja.

Taką przestrzeń do rozwoju przed laty dawało studentom i nie tylko Duszpasterstwo Akademickie prowadzone przez śp. ks. Witolda Andrzejewskiego. – Dziś nie tylko dziękujemy za formację chrześcijańską, ale także klimat wolności i odważnego nurtu patriotycznego, który dał o sobie znać w czasach burzliwych przemian społecznych. Nie moglibyśmy mówić o opozycyjnej karcie miasta Gorzowa Wlkp., bez istotnego wkładu DA – zauważył hierarcha. – Katechezy, rekolekcje, koncerty, wieczory poezji i filmu, obozy w Bieszczadach, pielgrzymki piesze na Jasną Górę, kolportaż literatury podziemnej formowało chrześcijańskie i patriotyczne postawy wielu młodych ludzi. Dziękujemy za tak wielu członków DA, którzy  nie poddali się ideologicznej indoktrynacji – dodał.

Nie zabrakło odniesień do obecnej sytuacji. – Czasy współczesne pokazały bardzo mocno, jak w wielu osobach uleciał jakiś zachwyt wiarą, zachwyt wspólnotą Kościoła. Jest to dla nas wszystkich jakiś krzyż, z którym wyruszamy ku przyszłości, wkraczamy w pewną nową rzeczywistość – zauważył biskup. – Potrzeba nam dziś usłyszeć to Izajaszowe proroctwo, które wypełniło się w Chrystusie, aby wychodząc dziś z tej świątyni pamiętać, co Bóg pragnie czynić we współczesnym świecie, co pragnie czynić przez nas – przez naszą wierność, przez nasze codzienne zadania, modlitwę, zaangażowanie w życie Kościoła, w życie społeczne dla dobra bliźniego – dodał.

Na zakończenie Mszy św. bp Lityński poświęcił pamiątkową tablicę na ścianie kościoła, która upamiętnia działające tu duszpasterstwo akademickie.

Po Mszy św. spotkanie wspomnieniowe odbyło się w Jazz Clubie „Pod Filarami”.

Na wspólnej modlitwie spotkali się duchowni, wierni, przyjaciele, studenci i uczniowie. – Moje plany o kapłaństwie rozwijały się tutaj pod skrzydłami ks. Witolda Andrzejewskiego, który był wówczas wikariuszem w parafii mojego dzieciństwa, a później w duszpasterstwie akademickim i pielgrzymkach – mówił ks. Zbigniew Samociak, który obecnie jest proboszczem parafii pw. św. Wojciecha w Gorzowie Wlkp. – Potem towarzyszył mi w życiu kapłańskim. Kiedy tylko było mi ciężko wiedziałem, że mogę pojechać do szefa i po ludzku się wypłakać, powiedzieć o różnych troskach. Brakuje nam szefa. Szczególnie teraz, gdy tak Polska jest podzielona – dodaje.

Ks. Witold Andrzejewski urodził się 3 kwietnia 1940 r. w Kownie. Jego ojciec, również Witold, zginął w Katyniu. Po zakończeniu II wojny światowej z matką Jadwigą zamieszkał w Lublinie, a następnie we Wrocławiu i Łodzi. W Łodzi ukończył szkołę podstawową i średnią. Po maturze podjął pracę w Warszawie. Potem rozpoczął studia na wydziale aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej. W 1960 r. przerwał studia stacjonarne i podjął pracę w Teatrze im. J. Osterwy w Gorzowie Wlkp.

W 1966 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Gościkowie-Paradyżu. Święcenia kapłańskie otrzymał 18 czerwca 1972 r. z rąk bp. Wilhelma Pluty.

Ks. Andrzejewski był m.in. kapelanem garnizonu lubuskiej policji, duszpasterzem Okręgu Lubuskiego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Towarzystwa Miłośników Wilna i Kresów Południowo-Wschodnich. Przez wiele lat w katolickim Radiu Gorzów w samo południe prowadził modlitwę „Anioł Pański” z rozważaniami. W 2009 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Gorzowa Wielkopolskiego.

Papież Jan Paweł II w 1989 roku wyróżnił go godnością Kapelana Jego Świątobliwości. W 2007 r. odznaczony został przez Prezydenta RP Orderem Odrodzenia Polski. Ks. prałat Witold Andrzejewski zmarł 30 stycznia 2015 r. w szpitalu w Gorzowie Wlkp. Został pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Żwirowej obok swojej matki.