100. rocznica święceń kapłańskich sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego

Kościół radomski obchodził dzisiaj 100. rocznicę święceń kapłańskich sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego. Z tej racji w katedrze Opieki NMP w Radomiu celebrowana była Msza święta o łaskę beatyfikacji bp. Piotra i o uświęcenie kapłanów. Liturgii przewodniczył biskup Marek Solarczyk. W koncelebrze uczestniczył bp Piotr Turzyński.

Witając zgromadzonych bp Solarczyk powiedział, że darem chwały Boga i naszą nadzieją jest świętość. – O tę świętość w posłudze kapłańskiej dla nas, posługujących w diecezji radomskiej, szczególnie prosimy w tym wyjątkowym dniu, kiedy przeżywamy 100. rocznicę święceń kapłańskich sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego, święceń, których udzielił mu bp Paweł Kubicki, którego ciało spoczywa na cmentarzu przy ul. Limanowskiego i którego grób nawiedzimy po zakończeniu Eucharystii – mówił pasterz Kościoła radomskiego.

W homilii bp Solarczyk prosił, aby Kościół potwierdził świętość bp. Piotra Gołębiowskiego. – On pośród nas żył, wywodzi się z naszego Jedlińska. On na naszej ziemi radomskiej był tak szczególnym świadkiem ufności, pokory, wierności, ale i gotowości do tego, żeby nawet dać ofiarę, aby było jedno – to co między ludźmi, to co w kapłaństwie, to, co w Kościele – mówił biskup radomski.

Liturgia zgromadziła grono kapłanów. Wśród nich był ks. prałat Jan Niziołek. Powiedział, że jego pamięci bp Gołębiowski pozostał jako wzór kapłaństwa. – Kiedy jako klerycy chodziliśmy, by służyć do Mszy św., uderzała nas jego ogromna wiara. Pół godziny przed Mszą św. bp Piotr klęczał i modlił. Było widać, że to jest rozmowa z Panem Bogiem – powiedział ks. Niziołek, który był święcony przez bp. Gołębiowskiego w jego rodzinnej parafii Olbierzowice.

Bp Piotr Gołębiowski pochodził z Jedlińska koło Radomia. Pełnił posługę pasterską z wielkim poświęceniem przez 23 lata, organizował duszpasterstwo na miarę czasów posoborowych, koncentrując się na rodzinie, budzeniu powołań duchownych, niesieniu pomocy potrzebującym, zabiegał o trzeźwość narodu. Przeciwstawił się skutecznie władzy komunistycznej, która próbowała rozbijać jedność Kościoła w Polsce poprzez tworzenie tzw. parafii niezależnych. Doznał z tego powodu wielu niesprawiedliwości, upokorzeń i krzywd.

Bp Gołębiowski stał zawsze przy boku Prymasa Tysiąclecia i popierał wszystkie jego działania. Swoją zdecydowaną postawę przypłacił „negatywną oceną”, nadaną mu przez rządzących komunistów. Skutki tego były dotkliwe, nie mógł np. wyjechać do Rzymu na obrady Soboru Watykańskiego II. Mimo usilnych zaproszeń i ponagleń, jakie w imieniu papieża kierował do niego prymas Wyszyński, bp Gołębiowski był jednym z dwóch polskich biskupów, którym komunistyczne władze odmówiły możliwość udziału w Soborze.

Bp Gołębiowski zmarł nagle podczas sprawowania Mszy św. w Nałęczowie 2 listopada 1980 r. Pochowano go w katedrze sandomierskiej. W kwietniu 1994 r. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny, zakończony na szczeblu diecezjalnym 4 lipca 1998 r. Obecnie akta sprawy znajdują się w Rzymie i tam toczy się dalsza część procesu.