200. rocznica urodzin sł. Bożej Wandy Malczewskiej

Bóg przez Wandę Malczewską otwierał drzwi do wiary ludziom prostym, małym, pokornym, – mówił abp Grzegorz Ryś w kościele parafialnym pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Parznie k. Bełchatowa. Dokładnie dziś mija 200. rocznica urodzin Służebnicy Bożej, a jej doczesne szczątki spoczywają w krypcie tego kościoła.

Przypominając w homilii postać Wandy Malczewskiej metropolita łódzki wskazał, że życie jej nie było usłane tylko różami, a trudne dzieciństwo związane z powtórnym związkiem małżeńskim jej ojca sprawiło, że musiała uczyć się trudnej miłości.

Abp Ryś przypomniał, że Wanda Malczewska żyła w czasach, kiedy Polska była rozdarta i dramatycznie krwawiła po Powstaniu Styczniowym. Po tym wydarzeniu, na znak żałoby, Wanda przybrała czarną suknię i nie rozstała się z nią aż do śmierci.

Momentem przełomowym dla Służebnicy Bożej był Wielki Post 1872 roku, kiedy to każdego piątku miała doświadczenia mistyczne Jezusa, który przechodzi przez kolejne etapy męki.

Abp Ryś cytował słowa Służebnicy Bożej: Polsko, tylko na łonie wolności Kościoła, możesz być pewna swojej potęgi państwowej!”. Podkreślił, to nie jest pragnienie państwa wyznaniowego. “To jest objawienie obowiązującego porządku moralnego i duchowego w pośrodku tego porządku duchowego i moralnego trzeba budować wolność i niepodległość, bo inaczej to wszystko, co się robi narzędziami politycznymi będzie nieskuteczne” – tłumaczył duchowny.

Abp Ryś stwierdził w homilii, że przez Wandę Malczewską Bóg otwierał przez drzwi do wiary ludziom prostym, małym i pokornym. “Bóg otwierał drzwi do wiary rękami Wandy Malczewskiej, a ona sama przechodziła przez te drzwi jako pierwsza z tym przekonaniem – że przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego” – zauważył.
Po zakończeniu liturgii, zebrani w świątyni udali się do krypty, która znajduje się pod prezbiterium kościoła, aby tam przy grobie Wandy Malczewskiej, wspólnie modlić się o jej beatyfikację.

Wanda Malczewska (1822-1896) urodziła się w Radomiu w rodzinie ziemiańskiej. Po opuszczeniu w wieku 24 lat rodzinnego miasta mieszkała u krewnej w Klimontowie, w klasztorze w Przyrowie. Gdziekolwiek się znalazła, uczyła ubogie dzieci, katechizowała je, rozdawała modlitewniki. Najzdolniejszym pomagała kontynuować naukę.

Była mistyczką, przeżywała Mękę Pańską, miała dar przewidywania przyszłości, pojednania osób skłóconych i rozeznawania powołań. Miała wizje wydarzeń z życia Jezusa, przewidziała też wiele faktów z dziejów Polski, jak zwycięstwo nad bolszewikami w sierpniu 1920 r.

Zmarła w opinii świętości w Parznie, gdzie na plebanii spędziła ostatnie trzy lata życia jako rezydentka. Pochowana jest w tamtejszym kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa. Do jej grobu pielgrzymują liczni wierni.

Proces beatyfikacyjny znajduje się na etapie końcowym. Trybunał do przeprowadzenia procesu informacyjnego powołany został już w 1939 r. jednak na przeszkodzie stanęły okupacja hitlerowska i czasy komunistyczne. W tym czasie zaginęły akta z zeznaniami 25 naocznych świadków. Odnaleziono je dopiero w 1962 r.

W 2006 r. Stolica Apostolska ogłosiła dekret o heroiczności cnót Wandy Malczewskiej i odtąd przysługuje jej tytuł „czcigodnej sługi Bożej”. Brakuje jedynie potwierdzonego kanonicznie cudu, dokonanego za jej wstawiennictwem.

Wanda Malczewska była córką Stanisława Malczewskiego i Marii Julii z domu Żurawskich. Pochodziła z rodu Malczewskich, do którego należy poeta Antoni Malczewski oraz jej bratanek, malarz Jacek Malczewski.