24. rocznica święceń biskupich metropolity katowickiego

W Uroczystość Objawienia Pańskiego i „Dies Episcopi” abp Wiktor Skworc przewodniczył Mszy w katedrze Chrystusa Króla. W 24. rocznicę jego święceń biskupich za 7 lat posługi dziękowali również biskupi pomocniczy: Marek Szkudło i Adam Wodarczyk.

Homilię wygłosił ks. infułat Rudolf Brom. Mówił o Herodzie, który zabijając małych chłopców w Betlejem chciał zabić Boga. – Żyjemy w czasie, kiedy w imię demokracji chce się wyeliminować z naszego życia Boga. Chce się ukazać katolików jako ludzi drugiej kategorii. Chce się stworzyć jakieś nowe prawa, pomijając prawo Boże. Chce się stworzyć jakąś nową religię, ale jeszcze nie wiadomo jaką. Moi drodzy, to nic nowego! To już wszystko było! To już było i za Heroda, to było wielokrotnie w całej historii Kościoła i w naszym życiu – powiedział.

Ks. Brom zwrócił uwagę, że nie wiadomo, jak potoczyło się dalsze życie trzech mędrców. – Nie wiemy, czy pozostali wierni Chrystusowi, czy pozostali wierni tej gwieździe, którą znaleźli w Betlejem. Wiemy, że każdy z nas jest również w drodze. I każdy z nas szuka Boga, szuka gwiazdy – stwierdził. Na koniec zaproponował, żeby każdy z obecnych w katedrze zapytał sam siebie: czy w moim życiu to Chrystus jest gwiazdą, za którą idę.

Pod koniec Mszy świętej arcybiskup katowicki Wiktor Skworc wspominał swoje biskupie święcenia sprzed 24 lat. Miały one miejsce 6 stycznia 1998 roku.

– Trudno w tym Wieczerniku nie myśleć o tym Piotrowym Wieczerniku w Watykanie, kiedy to święty Jan Paweł II udzielił mi święceń biskupich, włączył do grona apostołów. Przekazał sukcesję apostolską, którą potem, po latach, mogłem przekazać także biskupom pomocniczym w Katowicach: biskupowi Markowi i biskupowi Adamowi. Moi drodzy, sukcesja apostolska to jest też zgoda na los apostołów. Na podjęcie zadań apostolskich, głoszenie Ewangelii i budowanie wspólnoty Kościoła, ale także dzielenie apostolskiego losu, trwanie na drodze Kościoła w pielgrzymce wiary do wiecznych przeznaczeń – powiedział.

Arcybiskup zauważył, jak ważne jest w tej posłudze wsparcie modlitewne diecezjan. – Kochani, nie byłoby to wszystko możliwe, bo po ludzku to trudne i przerastające każdego z nas, gdyby nie wsparcie Kościoła i wasza codzienna modlitwa za pasterzy Kościoła. A konkretnie w naszym Kościele lokalnym za biskupa diecezjalnego, którego imię wymienia się w kanonie. Bardzo serdecznie za to wsparcie modlitewne dziękuję – podkreślił.