31. rocznica ustanowienia diecezji toruńskiej

25 marca w katedrze Świętych Janów świętowano kolejną rocznicę ustanowienia diecezji. Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił bp Wiesław Śmigiel. W Eucharystii uczestniczyli biskup pomocniczy Józef Szamocki, biskup senior Andrzej Suski, liczni kapłani, siostry zakonne, klerycy i wierni świeccy.

W homilii biskup zauważył, że „Bóg wskazuje, jak dalece Jego plany zależą od naszej decyzji poddania się Jego woli. Bóg ma wspaniały plan wobec każdego z nas, ale potrzebuje ludzkiej zgody”. Dzieląc się refleksją na temat pierwszego czytania o królu Achazie i dziejach wojny syrofenickiej, mówił: „Zapowiedź Mesjasza to odpowiedź na najgłębsze tęsknoty i pragnienia konkretnych ludzi udzielona w bardzo konkretnych realiach historycznych”. Król spotyka proroka Izajasza w miejscu najsłabiej obwarowanym. Prorok zapowiada ocalenie, Bóg jest gotów potwierdzić swoje Słowo czynem. „Znak pozostaje nieczytelny dla tego, komu brak wiary, a takim był właśnie Achaz. Chciał opierać się na własnych siłach” – wyjaśniał pasterz diecezji. „Bóg jednak nie chce czekać i sam daje znak swojej obecności, świadczy też o tym imię Emmanuel”. Nawiązując do wojny toczącej się za wschodnią granicą, biskup dodał: „Nikt z ludzi nie jest w stanie zagwarantować nam pokoju, bo serce ludzkie jest przewrotne. Tylko Bóg potrafi dać pokój”.

Kontynuując nauczanie, wskazał na podwójne „tak” w dziejach Zbawienia – Chrystusa, który przyjął postać sługi i „tak” Maryi. Protoewangelia Jakuba, pismo apokryficzne, mówi, że w trakcie zwiastowania Maryja czerpała wodę ze źródła, następnie rozmowa przeniosła się do domu, gdzie tkała zasłonę do świątyni z purpury i szkarłatu. Tymczasem „Ewangelia jest bardziej realistyczna – Bóg odnajduje swoją Ukochaną, Obdarowaną, bo to właśnie znaczy hebrajskie imię Miriam, w pogańskiej Galilei, w zapomnianym przez wszystkich biednym Nazarecie. Bóg przychodzi zwyczajnie, bez zapowiedzi, i pozdrawia Ją tak, jak pozdrawiali się wówczas ludzie na ulicy”. Biskup Śmigiel dodał, że „w scenie Zwiastowania św. Łukasz uchwycił najbardziej charakterystyczną cechę Maryi, która milczała i rozważała wszystko w swoim sercu”.

Opisując historię spotkania Maryi z aniołem, zwrócił uwagę, że „słowa «nie bój się» to jedne z najczęstszych słów, jakie padają w biblijnej historii spotkań Boga z człowiekiem. Słyszeli je prorocy i apostołowie, słyszy je każdy z nas, kogo Bóg zaprasza do wspólnej drogi”. Zwrócił również uwagę, że w tej rozmowie jesteśmy na różnych płaszczyznach, stąd często nie rozumiemy Bożego zamysłu. A jednak Bóg, znając serce Maryi, „zaryzykował, wiedząc, że powie Ona słowa ufności, które odmienią historię świata”.

„Cud cielenia dokonał się w historii świata tylko raz, jednak codziennie powtarza się cud ludzkiej woli, naszej woli, która oddaje się Bogu” – mówił. – „Tak jak Maryja jesteśmy poszukiwani przez Boga i zapraszani do udziału w dziele zbawienia. Nie ma takiego miejsca, w którym Bóg by nas nie odnalazł. Nieustannie nas o coś pyta i żąda naszej odpowiedzi, naszego „tak”. Pytając o naszą zgodę, powtarza „Nie bój się. Jeśli oddasz Mi swoje życie, nie stracisz”.

Na zakończenie dodał: „W to wielkie „tak” Maryi wpisują się wszystkie nasze małe decyzje i wielkie zadania, gdy przed nami staje sakrament małżeństwa czy sakrament święceń kapłańskich”. Nawiązując do 31. rocznicy ustanowienia diecezji toruńskiej, zaznaczył, że padło wówczas „tak” Kościoła i każdy z nas mógł wpisać się w tę decyzję. Także bp Andrzej Suski, który był pierwszym biskupem diecezji, „musiał w swoim sercu odpowiedzieć „tak”, choć w jakimś sensie szedł w nieznane. Zaufał jednak Bogu”.

W trakcie Mszy św. wiele osób podjęło duchową adopcję dziecka poczętego. Biskup Śmigiel tak mówił o ich przyrzeczeniu: „To „tak” dla życia wymaga od człowieka zawierzenia, niekiedy też wielkiego otwarcia, aby usłyszeć słowa Boga: „Nie bój się”. Jako ci, którzy chcą się podjąć tego pięknego dzieła, jesteśmy tu po to, by powiedzieć „tak” dla życia, by pomóc tym, którzy mają kłopoty z przyjęciem tego wielkiego, wspaniałego daru. Chcemy ich wspierać modlitwą, obecnością, miłością. Chcemy być z nimi blisko, żeby się nie bali, żeby usłyszeli słowo Boga „Nie bój się, Ja będę z tobą, Ja cię obronię i będę cię wspierał w chwilach trudnych”.