500-lecie poświęcenia kościoła św. Michała Archanioła w Gnieźnie

Prymas Polski abp Wojciech Polak przewodniczył obchodom 500-lecia poświęcenia kościoła pw. św. Michała Archanioła – jednego z najstarszych w Gnieźnie – do którego przenoszone są rokrocznie relikwie św. Wojciecha w czasie kwietniowych uroczystości odpustowych.

Jubileuszowa Msza św. sprawowana była 29 września, w liturgiczne wspomnienie świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała, z których pierwszy patronuje świątyni na gnieźnieńskim Wzgórzu Zbarskim. Jego hebrajskie imię Mika’el, które można przetłumaczyć na nasze wezwanie: „Któż jak Bóg”, nie wyjaśnia – jak zaznaczył prymas – jego natury, ale raczej zadanie. Jak pisał święty Grzegorz Wielki: „ilekroć istnieje potrzeba dokonania czegoś wielkiego, posyłany jest Michał, aby z samego czynu oraz imienia można było pojąć, że nikt nie może uczynić tego, co należy do samego Boga”.

„Michał Archanioł objawia więc prawdziwą potęgę Pana Boga, Jego moc i wielkość” – mówił abp Wojciech Polak dopowiadając, że przypomnieniu tego służą też przedstawienia Michała Archanioła jako rycerza walczącego ze smokiem. On ma nam dopomagać w walce ze złym duchem i jego pokusami.

„Musimy pamiętać, że chodzi tu jednak o nasze duchowe zmaganie i o szczególne, bo duchowe zwycięstwo” – zaznaczył abp Polak podkreślając, że nie zwyciężamy jednak własną mocą, ale mocą Boga. Nikt bowiem – dodał – „nie może uczynić tego, co należy do samego Boga. To On zwycięża. On jest mocny. On nas zbawia”.

Metropolita gnieźnieński zachęcał też do wzajemnej troski i odpowiedzialności, do wzajemnego umacniania się w wierze, bo w życiu parafii nie chodzi tylko o piękno parafialnego kościoła, ale chodzi nade wszystko o piękno wspólnoty.

„Czy troski i kłopoty naszych sióstr i braci w wierze są nam obojętne, czy też, przynajmniej modlitwą staramy się sobie nawzajem pomagać?” – pytał prymas przypominając za papieżem Benedyktem XVI, że nikt z nas nie żyje sam, nie grzeszy sam i nie będzie zbawiony sam. Nieustannie w nasze życie wkracza życie innych, i na odwrót, nasze życie wkracza w ich życie – zarówno w dobrym, jak i złym.

Kościół na Wzgórzu Zbarskim zbudowany został w drugiej połowie XIV lub na początku XV wieku, a więc w czasie, gdy wznoszona była katedra gnieźnieńska. Wcześniej stał w tym miejscu kościół drewniany, ufundowany prawdopodobnie już w 1040 roku.

Według tradycji poświęcenie nowego, murowanego kościoła odbyło się w 1521 roku. Świątynia ma bryłę gotycką i jest budowlą trzynawową, halową, orientowaną, murowaną z cegły w układzie polskim. Co roku podczas uroczystości odpustowych ku czci św. Wojciecha do kościoła na Wzgórzu Zbarskim przenoszone są w procesji relikwie św. Wojciecha i po całonocnej adoracji wracają do katedry. Z kościoła św. Michała Archanioła rozpoczął też swój ingres do katedry gnieźnieńskiej kard. Stefan Wyszyński.

W czasie uroczystości Prymas Polski poświęcił też nowy dom parafialny.