600 prac w konkursie o bł. Karolinie Kózkównie

Bł. Karolina wynosząca z ruin miasta małe dziecko czy dziewica i męczennica we współczesnym stroju młodzieżowym – m.in. tak widzą dziś tę postać dzieci, młodzież i dorośli. Prawie 600 prac napłynęło na Ogólnopolski Konkurs Poetycko–Plastyczny „Błogosławiona Karolino świeć nam przykładem”. W Publicznym Gimnazjum w Woli Radłowskiej odbył się finał konkursu. Laureatów jest ponad stu.

„Narysowałam bł. Karolinę na tle bazyliki św. Piotra w Rzymie, a na placu jest dużo ludzi, których Karolina otacza różańcem. Nawiązałam też do tego i mam nadzieję, że w przyszłości zostanie ona świętą” – mówi jedna z laureatek, Dominika Szynal z LO nr 2 w Dębicy.

Julia Kucia ze szkoły podstawowej w Brzeźnicy napisała wiersz o tym, co mogłaby powiedzieć dziś bł. Karolinie. „Chciałabym żyć tak jak ona, jest dla mnie przykładem” – dodaje.

Poziom konkursu był wysoki – ocenia pomysłodawczyni Jadwiga Bieś, dyrektor Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Woli Radłowskiej. Jak podkreśla, dorośli przede wszystkim przysyłali wiersze. „Dorośli otworzyli się, wierszy nie chowają do szuflady. Przysłali nam piękne wiersze z przesłaniem, że mamy do kogo się zwrócić, bo mamy pomoc w niebie, czyli naszych świętych patronów” – podkreśla.

„Czyż święci są po to, ażeby zawstydzać?” – te słowa wypowiedziane przez papieża Jana Pawła II w Tarnowie, podczas beatyfikacji Karoliny Kózkówny stały się hasłem ogólnopolskiego konkursu. Miał on na celu m.in. uczczenie 30. rocznicy beatyfikacji dziewicy i męczennicy.

Prace konkursowe zostały przysłane z województw: małopolskiego, podkarpackiego, mazowieckiego, wielkopolskiego, śląskiego i pomorskiego.

Karolina Kózkówna urodziła się 2 sierpnia 1898 r. w wielodzietnej rodzinie w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda. Mimo młodego wieku i braku specjalistycznego wykształcenia prowadziła bardzo aktywne działania na rzecz społeczności lokalnej. Była animatorką i liderką życia religijnego.

Należała do stowarzyszeń religijnych, angażowała się w tworzenie i formowanie nowej wspólnoty parafialnej powstałej z połączenia dwóch miejscowości, gdy została utworzona nowa parafia w Zabawie. Uczyła katechizmu dzieci z wioski, organizowała dla nich zajęcia, przygotowywała do przyjęcia Komunii św. chorych współmieszkańców. Pomagała w prowadzeniu prywatnej biblioteki wujowi Franciszkowi Borzęckiemu, umożliwiała dorosłym dostęp do literatury religijnej.

Wrażliwa na potrzeby chorych i biednych, odwiedzała ich w domach i wspierała w potrzebach. Była przykładem pracowitości i uczciwości oraz poczucia odpowiedzialności za rodzinę. Swoją postawą zdobyła powszechne uznanie i szacunek wśród współmieszkańców, którzy mówili, że jest „pierwszą duszą do nieba”. Zginęła heroicznie, broniąc swej godności i honoru 18 listopada 1914 r., gdy została zaatakowana przez carskiego żołnierza, który w bestialski sposób ją zamordował.

Jan Paweł II beatyfikował Karolinę Kózkównę 10 czerwca 1987 r. w Tarnowie.