98. Pielgrzymka Służby Zdrowia na Jasną Górę

Na Jasnej Górze trwa 98. Ogólnopolska Pielgrzymka Pracowników Służby Zdrowia. Zainaugurował ją wieczorny Apel pod przewodnictwem bp. Romualda Kamińskiego, przewodniczącego Zespołu KEP ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia.

Tegoroczne spotkanie odbywa się dokładnie w rocznicę oddania medyków w macierzyńską niewolę Matce Bożej, które miało miejsce w dniach 21 i 22 maja 1966 r. w ramach ogólnopolskich obchodów 1000-lecia Chrztu Polski. Spotkaniu towarzyszy hasło: „Pod twoją obronę”.

– Tegoroczne pielgrzymowanie znowu przypada w czasie trudnym, bo choć pandemia koronawirusa ustępuje, to jej miejsce zajmuje pandemia nienawiści objawiająca się w wojnie na Ukrainie. Jasna Góra tym bardziej powinna stać się naszym Wieczernikiem, w którym jak apostołowie chcemy trwać z Maryją na modlitwie – mówił w czasie Apelu bp Romuald Kamiński, przewodniczący Zespołu KEP ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. Powierzał Maryi wszystkich pracowników Ministerstwa Zdrowia, Głównego Inspektoratu Sanitarnego oraz podległych im jednostek. – Dziękujemy za lekarki, pielęgniarki i położne, diagnostów, farmaceutów, rehabilitantów, ratowników medycznych, kierowców karetek, psychologów klinicznych, księży kapelanów, wolontariuszy, studentów medycyny, wszystkich których serca zostały pobudzone w tym nadzwyczajnym czasie do niesienia pomocy. Spraw, aby ludzka życzliwość dodawała im zachęty do dalszej służby – modlił się bp Kamiński. Zauważył, że w ostatnim czasie podjęto ogromny wysiłek ratowania ludzkiego życia jako daru Bożego i „chcemy za dar wielu osób, z wielkiej rodziny Służby Zdrowia, którzy okazali się i są nadal bohaterami, podziękować”.

Jak podkreślił ks. Arkadiusz Zawistowski, krajowy duszpasterz Służby Zdrowia, pielgrzymka jest okazją do odbudowy sił duchowych dla środowiska, które ciągle narażone jest na wypalenie i utratę wrażliwości. – Wiadomo, że człowiek, który poświęca się drugiemu człowiekowi, wypala się, potrzebuje motywacji i usensownienia swojej pracy. Ci ludzie codziennie patrzą na cierpienie i albo można na to zobojętnieć, albo można widzieć, że to jest mój brat, moja siostra cierpiąca – zauważył ks. Zawistowski. Dodał, że medycy są tu po to, by „przypomnieć sobie o tożsamości chrześcijanina – medyka”.

Zdaniem krajowego duszpasterza jasnogórskie spotkania służą także integracji środowiska. Są wskazaniem na potrzebę pielęgnowania i pogłębiania duchowości chrześcijańskiej w misji lekarza czy pielęgniarki, by pomoc chorym i cierpiącym nie zamykała się jedynie w ramach procedur medycznych i zabiegów.

Pierwsza Ogólnopolska Pielgrzymka Lekarzy na Jasnej Górze odbyła się w 1948 r. Wtedy też w sposób nieformalny zaistniało duszpasterstwo służby zdrowia. W 1956 r. uwolniony z miejsca internowania Prymas Polski Stefan kard. Wyszyński w ramach Wielkiej Nowenny przed 1000-leciem Chrztu Polski zlecił zorganizowanie ogólnopolskiej pielgrzymki lekarzy na Jasną Górę, by im powiedzieć, że w nich widzi pierwsze szeregi powołanych niejako z zawodu do obrony życia nienarodzonych. Te pielgrzymki, potem co roku odbywane, stały się impulsem dalszych kroków do zorganizowania osobnego duszpasterstwa.

Krajowe Duszpasterstwo Służby Zdrowia przez lata wypracowało odpowiednie struktury. Uwarunkowane one były sytuacją społeczno-polityczną. Przełom roku 1989 spowodował istotne zmiany w funkcjonowaniu duszpasterstwa w Polsce. Do placówek tej służby powrócili duszpasterze, powstały nowe kaplice w szpitalach i domach pomocy społecznej. Zakony odzyskały prawo prowadzenia swoich szpitali, których wcześniej zostały pozbawione; Kościół, w nawiązaniu do wielowiekowej praktyki, może powoływać własne hospicja oraz domy dla ludzi samotnych i w podeszłym wieku.
Obecnie każda diecezja ma odpowiednich duszpasterzy mianowanych przez swojego biskupa ordynariusza.

W ramach duszpasterstwa służby zdrowia odbywają się comiesięczne spotkania dla Katolickich Stowarzyszeń Lekarzy i Katolickich Stowarzyszeń Pielęgniarek i Położnych. Powstanie stowarzyszeń przyczyniło się do krzewienia zasad moralności i etyki katolickiej oraz pogłębienia znajomości dokumentów Magisterium Kościoła, szczególnie w dziedzinie bioetyki; dbałości o integrację środowiska lekarskiego wokół wartości chrześcijańskich, obrony życia ludzkiego od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. Stowarzyszenia posiadają osobowość prawną i działają w oparciu o statut. Istnieją w Polsce we wszystkich województwach.