Rozważanie Benedykta XVI przed modlitwą Anioł Pański 15 sierpnia 2009 r.

Rok: 2009
Autor: Benedykt XVI

Drodzy Bracia i Siostry!

W samym sercu sierpnia – czasu wakacji dla wielu rodzin – Kościół obchodzi uroczystość Wniebowzięcia Błogosławionej Dziewicy. Jest to szczególna okazja do zastanowienia się nad ostatecznym sensem ludzkiego istnienia, przy czym pomaga nam w tym dzisiejsza liturgia, która zaprasza nas, abyśmy żyli na tym świecie ukierunkowani zawsze na dobra wieczne, aby dzielić tę samą chwałę Maryi, naszej Matki (por. Modlitwę „Kolektę”). Dlatego skierujmy wzrok na Nią, Gwiazdę Nadziei, która rozświetla nasz ziemski szlak, idąc za przykładem świętych, którzy zwracali się ku Niej w każdych okolicznościach.

Obchodzimy Rok Kapłański dla upamiętnienia Świętego Proboszcza z Ars, toteż chciałbym zaczerpnąć z myśli i świadectw tego świętego wiejskiego plebana kilka bodźców do refleksji, aby pomogły one nam wszystkim, zwłaszcza nam, kapłanom, ożywić miłość i cześć do Najświętszej Maryi Panny.

Biografowie zwracają uwagę, że św. Jan Maria Vianney mówił o Maryi z wielką pobożnością, a zarazem z ufnością i bezpośredniością. „Święta Dziewica – zwykł powtarzać – jest bez zmazy, ozdobiona wszelkimi cnotami, które czynią Ją tak piękną i drogą Trójcy Przenajświętszej” (B. Nodet – „Il pensiero e l’anima del Curato d’Ars. Turyn 1967, str. 303). I dalej: „Serce tej dobrej Matki jest samą tylko miłością i miłosierdziem, pragnie jedynie szczęścia dla nas. Wystarczy tylko zwrócić się do Niej, aby zostać wysłuchanym” (tamże, 307).

Przebija z tych słów gorliwość kapłana, który – kierowany gorącym zapałem apostolskim – cieszy się, mówiąc o Maryi wiernym i nigdy go to nie męczy. Również trudną do zrozumienia tajemnicę, jak tę dzisiejszą o Wniebowzięciu, umiał on przedstawić za pomocą wymownych obrazów, na przykład: „Człowiek został stworzony dla nieba. Diabeł połamał schody, które tam prowadziły. Pan nasz swoją Męką zrobił inne… Najświętsza Maryja Panna jest na szczycie tych schodów i trzyma je dwiema rękami” (tamże).

Świętego Proboszcza z Ars pociągało przede wszystkim piękno Maryi, piękno, które zbiega się z Jej bytem jako Niepokalanej, jedynym stworzeniem poczętym bez cienia grzechu. „Maryja Panna jest tym pięknym stworzeniem, które nigdy nie zawiodło dobrego Boga” (tamże, 306) – napisał. Jako dobry i wierny pasterz przede wszystkim dawał przykład, także tej synowskiej miłości do Matki Jezusa, od której czuł się przyciągany do nieba „Gdybym nie doszedł do nieba, jakże czułbym się zasmucony! – wołał. – Nigdy nie zobaczyłbym Najświętszej Dziewicy, tego stworzenia tak bardzo pięknego!” (tamże, 309). Wielokrotnie poświęcił swą parafię Maryi, zalecając zwłaszcza matkom, aby czyniły to każdego ranka wraz ze swymi dziećmi.

Drodzy bracia i siostry, niech uczucia Świętego Proboszcza z Ars będą także naszymi. I z tą samą wiarą zwracajmy się ku Maryi Wniebowziętej, powierzając jej w sposób szczególny kapłanów z całego świata.

Po odmówieniu modlitwy i udzieleniu wiernym błogosławieństwa apostolskiego Ojciec Święty pozdrowił wiernych kolejno po francusku, angielsku, niemiecku, hiszpańsku, portugalsku i polsku.

tłum. kg (KAI)