Orędzie Benedykta XVI na 50-lecie sanktuarium Chrystusa Króla w Almadzie, Lizbona 11 maja 2010 r.

Rok: 2010
Autor: Benedykt XVI

Drodzy Bracia i Siostry,

W tej chwili spoglądam na drugi brzeg Tagu, gdzie wznosi się Pomnik Chrystusa Króla, jakby na zakończenie obchodów swego 50-lecia. Nie mogąc odwiedzić tego sanktuarium – jak pragnął tego biskup Setúbalu Dom Gilberto – pragnę stąd wskazać nowym pokoleniom przykłady nadziei pokładanej w Bogu i lojalnego wypełnienia złożonego ślubu, jakie pozostawili nam wyrzeźbione w nim ówcześni biskupi i chrześcijańscy wierni, na znak miłości i wdzięczności za trwały pokój w Portugalii. Stamtąd wizerunek Chrystusa otwiera ramiona ku całej Portugalii, jakby przypominając jej o Krzyżu, na którym Jezus osiągnął pokój wszechświata i ukazał siebie jako Króla i Sługę, ponieważ jest prawdziwym Zbawicielem ludzkości.

Jako sanktuarium staje się ono coraz bardziej miejscem, w którym każdy wierny może sprawdzić, jak kryteria Królestwa Chrystusowego odcisnęły się na jego życiu uświęcenia przez chrzest, aby wspierać budowę miłości, sprawiedliwości i pokoju wystąpieniami w społeczeństwie na rzecz ubogich i uciskanych, aby duchowość wspólnot chrześcijańskich skupiała się na Chrystusie, Panu i Sędzim historii.

Dla tych, którzy działają i służą w Sanktuarium Chrystusa Króla, dla pielgrzymów przybywających do tego miejsca i wszystkich diecezjan Setúbalu upraszam obfite błogosławieństwo z Nieba, tworzące trwałe nadzieje i pokój w sercach, rodzinach i w społeczeństwie.

Tłum. kg (KAI)