Prośba o włączenie w poczet błogosławionych ks. Jerzego Popiełuszkę

Rok: 2010
Autor: Kard. Kazimierz Nycz

Arcybiskup Warszawy najpokorniej prosi Ojca Świętego Benedykta XVI o włączenie w poczet błogosławionych Czcigodnego Sługi Bożego księdza Jerzego Popiełuszki.

KSIĄDZ JERZY POPIEŁUSZKO

Czcigodny Sługa Boży Jerzy Popiełuszko, trzeci z pięciorga dzieci rodziców Marianny i Władysława, urodził się w Okopach na ziemi podlaskiej 14 września 1947 roku. W dwa dni później został ochrzczony w kościele parafialnym w Suchowoli.

W rodzinie otrzymał staranne religijne wychowanie. Od najmłodszych lat pociągały go sprawy Boże. Jako chłopiec idąc do szkoły chętnie wstępował do kościoła na modlitwę i służył do Mszy świętej.

Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, w 1965 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie. W drugim roku studiów został wcielony do wojskowej jednostki kleryckiej o zaostrzonym rygorze. W czasie służby wojskowej wielokrotnie był surowo karany, między innymi za odmowę wykonania rozkazu zdjęcia medalika i wyrzucenia różańca. W liście do ojca duchownego w seminarium napisał: Boże, jak lekko cierpi się dla Chrystusa.

Po dwóch latach powrócił do seminarium z osłabionym zdrowiem. Święcenia prezbiteratu przyjął 18 maja 1927 roku z rąk Sługi Bożego Stefana kard. Wyszyńskiego. Od przyjęcia święceń swoją gorliwością duszpasterską oraz naturalną dobrocią przyciągał wiernych do Chrystusa i owocnie im służył.

W maju 1980 roku został skierowany jako rezydent do parafii św. Stanisława Kostki w Warszawie, gdzie spotkał się z życzliwością proboszcza, ks. Teofila Boguckiego. W tym czasie niezwykle ofiarnie związał się z duszpasterstwem ludzi pracy. Otaczał troską wszystkich potrzebujących, zwłaszcza dotkniętych cierpieniem fizycznym i moralnym czy ubóstwem. Odznaczał się umiejętnością jednoczenia ludzi różnych środowisk i warstw społecznych. Każdego człowieka umiał uszanować. W życiu kapłańskim praktykował cnotę posłuszeństwa.

Od stycznia 1982 roku zaangażował się w sprawowane w kościele św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu Msze święte w intencji Ojczyzny. Jego charyzmatyczna postawa kapłańska gromadziła coraz większe tłumy wiernych. Głoszone homilie opierał na nauczaniu papieża Jana Pawła II i Stefana kard. Wyszyńskiego. Mówił o bolesnych problemach deptania praw ludzkich, godności człowieka, o łamaniu sumienia. Jednocześnie zachęcał do pojednania i spokoju, nawołując, aby zło dobrem zwyciężać.

Z tego powodu został uznany za niebezpiecznego dla systemu komunistycznego i dlatego władze komunistyczne uruchomiły przeciw niemu kampanię zniesławienia oraz represji. Oskarżano go o działalność antypaństwową. Ksiądz Jerzy zdawał sobie sprawę z grożącego mu niebezpieczeństwa. Gdy go ostrzegano, odpowiadał: Rola księdza jest taka, by głosić prawdę i za prawdę cierpieć, jeśli trzeba nawet za prawdę oddać życie.

W dniu 19 października 1984 roku po sprawowaniu Mszy świętej dla robotników w Bydgoszczy i omówieniu różańca, w czasie powrotu do Warszawy został uprowadzony, a następnie zamordowany. Dokonali tego oficerowie służb specjalnych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Od dnia pogrzebu Księdza Jerzego jego grób stał się miejscem masowych odwiedzin i modlitwy – nawiedziło go blisko 18 milionów ludzi. W 1987 roku modlił się przy nimi Sługa Boży Jan Paweł II, a w roku 2005 także kard. Józef Ratzinger – obecny Ojciec Święty Benedykt XVI.

Sława świętości oraz męczeństwa rozszerzała się nie tylko na Polskę, ale i na cały świat i trwa nadal, czego jesteśmy świadkami.