Przemówienie Benedykta XVI podczas wręczania Instrumentum laboris w Nikozji 6 czerwca 2010.

Rok: 2010
Autor: Benedykt XVI

Drodzy bracia i siostry w Chrystusie,

Dziękuję arcybiskupowi Eteroviciowi za jego miłe słowa i jeszcze raz pozdrawiam was wszystkich, przybyłych tu w związku z przygotowaniami do najbliższego Zgromadzenia Specjalnego Synodu Biskupów dla Bliskiego Wschodu. Dziękuję za wszystkie prace, już wykonane z myślą o zgromadzeniu synodalnym i obiecuję wam wsparcie swymi modlitwami, gdy wkraczacie w końcową fazę przygotowań.

Zanim jednak rozpocznę, uważam za swój obowiązek przywołać pamięć zmarłego Biskupa Luigiego Padovese, który jako przewodniczący Tureckiej Konferencji Biskupiej przyczynił się do przygotowania Instrumentu laboris, które dzisiaj wam przekazuję. Wiadomość o jego nagłej i tragicznej śmierci, jaka nadeszła w czwartek, zaskoczyła i dotknęła nas wszystkich. Powierzam jego duszę miłosierdziu Boga Wszechmogącego, pamiętając, jak bardzo zaangażował się on, zwłaszcza jako Biskup, na rzecz wzajemnego zrozumienia w środowisku międzyreligijnym i kulturowym oraz na rzecz dialogu między Kościołami. Jego śmierć jest jaśniejącym wezwaniem do podzielanego przez wszystkich chrześcijan powołania do bycia w każdych okolicznościach odważnymi świadkami wszystkiego tego, co dobre, szlachetne i słuszne.

Motto wybrane dla Zgromadzenia mówi nam o komunii i świadectwie i przypomina nam, jak członkowie pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej „byli jednego serca i jednego ducha” (por. Dz 4,32). W centrum jedności Kościoła znajduje się Eucharystia, nieoceniony dar Chrystusa dla Jego ludu i centralny punkt dzisiejszej liturgii w tę uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej. Nie jest więc pozbawiona znaczenia dzisiejsza data, wybrana na przekazanie Instrumentum laboris Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów.

Bliski Wschód zajmuje szczególne miejsce w sercach wszystkich chrześcijan, ponieważ właśnie tam, Bóg po raz pierwszy dał się poznać naszym ojcom w wierze. Od czasu, gdy Abraham wyruszył z Ur chaldejskiego, posłuszny wezwaniu Pana, aż po śmierć i zmartwychwstanie Jezusa, zbawcze dzieło Boże zostało dokonane za pośrednictwem jednostek i narodów w waszych ojczyznach. Od tamtego czasu orędzie Ewangelii rozszerzyło się na cały świat, ale chrześcijanie na całym świecie nadal spoglądają na Bliski Wschód ze szczególnym szacunkiem, ze względu na patriarchów i proroków, apostołów i męczenników, którym tak wiele zawdzięczamy, na mężczyzn i kobiety, którzy usłyszeli słowo Boże, świadczyli o nim i przekazali je nam, którzy należymy do wielkiej rodziny Kościoła.

Zwołane na waszą prośbę Zgromadzenie Specjalne Synodu Biskupów będzie się starało pogłębić więzi komunii między członkami waszych Kościołów lokalnych, a także komunii tychże Kościołów między sobą i z Kościołem powszechnym. Zgromadzenie to pragnie też pobudzić was do świadectwa waszej wiary w Chrystusa, które składacie w krajach, gdzie wiara ta się narodziła i wzrastała. Wiadomo też, że niektórzy z was znoszą wielkie trudności ze względu na obecną sytuację w regionie. Zgromadzenie Specjalne jest okazją dla chrześcijan z reszty świata, by udzielić swym braciom i siostrom na Bliskim Wschodzie duchowego wsparcia i solidarności. Jest okazją, aby podkreślić istotną wartość obecności i świadectwa chrześcijan w krajach Biblii nie tylko dla wspólnoty chrześcijańskiej na całym świecie, ale także dla waszych sąsiadów i rodaków. Na niezliczone sposoby przyczyniacie się do dobra wspólnego, na przykład przez edukację, opiekę nad chorymi i pomoc społeczną, pracujecie na rzecz budowania społeczeństwa. Chcecie żyć w pokoju i zgodzie z waszymi sąsiadami, żydami i muzułmanami. Często działacie jako budowniczowie pokoju w trudnym procesie pojednania. Zasługujecie na uznanie za nieocenioną rolę, jaką odgrywacie. Mocno wierzę, że w coraz większym stopniu będą przestrzegane wasze prawa, łącznie z prawem do wolności wyznania i wolności religijnej i że nigdy więcej nie będziecie cierpieć jakiejkolwiek dyskryminacji.

Modlę się, aby prace Zgromadzenia Specjalnego pomogły zwrócić uwagę społeczności międzynarodowej na los tych chrześcijan na Bliskim Wschodzie, którzy cierpią z powodu swej wiary, aby można było znaleźć sprawiedliwe i trwałe rozwiązania konfliktów, które spowodowały tak wiele cierpień. W tej poważnej kwestii ponawiam mój osobisty apel o pilne i skoordynowane działania międzynarodowe w celu rozwiązania napięć, które nadal trwają na Bliskim Wschodzie, szczególnie w Ziemi Świętej, zanim konflikty te doprowadzą do większego przelewu krwi.

Z tych myślami przekazuję wam teraz Instrumentum laboris Zgromadzenia Specjalnego Synodu Biskupów dla Bliskiego Wschodu. Niech Bóg obficie błogosławi waszym pracom! Niech Bóg błogosławi wszystkie narody Bliskiego Wschodu!

Tłum. Stanisław Tasiemski OP, Krzysztof Gołębiowski (KAI)