Katecheza Bededykta XVI podczas modlitwy Anioł Pański – 30.09.2012

Rok: 2012
Autor: Benedykt XVI

Drodzy bracia i siostry!

Ewangelia dzisiejszej niedzieli przedstawia jeden z tych epizodów życia Chrystusa, które mimo, że pochwycone przelotem, zawierają głębokie znaczenie (por. Mk 9,38-41). Chodzi o to, że pewien człowiek, który nie należał do grona uczniów Jezusa, wyrzucał demony w Jego imię. Apostoł Jan, młody i gorliwy, chciałby mu tego zabronić, ale Jezus na to nie pozwala, co więcej, wykorzystuje tę okazję, aby pouczyć swoich uczniów, że Bóg może dokonywać rzeczy dobrych, nawet cudownych, także poza ich kręgiem i że można współpracować na rzecz Królestwa Bożego w różny sposób, również podając po prostu misjonarzowi szklankę wody (w. 41). Na ten temat pisze św. Augustyn: „Ta jak w katolicyzmie – to znaczy w Kościele – można znaleźć to co nie katolickie, tak poza katolicyzmem, może istnieć coś katolickiego” (Augustyn, O chrzcie przeciwko donatystom: PL 43, VII, 39, 77). Dlatego członkowie Kościoła, nie powinni żywić zazdrości, ale cieszyć się jeżeli ktoś spoza wspólnoty czyni dobro w imię Chrystusa, jeżeli czyni to ze słuszną intencją i z szacunkiem. Także w obrębie samego Kościoła, może się czasami zdarzyć, że z trudem docenia się i wykorzystuje, w duchu głębokiej jedności, dobre rzeczy dokonane przez rozmaite nurty kościelne. Powinniśmy natomiast wszyscy być zawsze zdolni do wzajemnego doceniania i szanowania siebie, chwaląc Pana za niezmierzoną „fantazję”, z którą działa w Kościele i w świecie.

W dzisiejszej liturgii słyszymy także zarzut apostoła Jakuba wobec nieuczciwych bogaczy, pokładających ufność w bogactwach zgromadzonych na drodze nadużyć (por. Jk 5,1- 6). Na ten temat Cezary z Arles, w jednej ze swych mów stwierdza: „Bogactwo nie może zaszkodzić człowiekowi dobremu, ponieważ daje je z miłosierdziem, tak jak nie może pomóc człowiekowi złemu, dopóki łapczywie je trzyma lub marnuje prowadząc do strat” (Kazanie 35, 4). Słowa apostoła Jakuba, przestrzegając przed próżną pożądliwością dóbr materialnych stanowią potężne wezwanie do korzystania z nich w perspektywie solidarności i dobra wspólnego, działając zawsze sprawiedliwie i moralnie, na wszystkich poziomach.
Drodzy przyjaciele, za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny, módlmy się, abyśmy potrafili się cieszyć z każdego gestu i inicjatywy dobra, bez zawiści i zazdrości, oraz potrafili mądrze korzystać z dóbr doczesnych w nieustannym poszukiwaniu dóbr wiecznych.