Papież Franciszek i rodzina wielodzietna

Traduttore – tradittore, tak mówią włosi: tłumacz – zdrajca. Co powiedział papież w samolocie wracając z Filipiny?

Po włosku brzmi tak:

Io credo il numero di 3 per famiglia che lei menziona, credo che è quello che dicono i tecnici: che è importante per mantenere la popolazione, no? 3 per coppia, no? Quando scende questo, accade l’altro estremo, che accade in Italia, dove ho sentito – non so se è vero – che nel 2024 non ci saranno i soldi per pagare i pensionati. Il calo della popolazione, no? Per questo la parola chiave per rispondere è quella che usa la Chiesa sempre, anche io: è paternità responsabile. Come si fa questo? Col dialogo. Ogni persona, col suo pastore, deve cercare come fare quella paternità responsabile. Quell’esempio che ho menzionato poco fa, di quella donna che aspettava l’ottavo e ne aveva sette nati col cesareo: ma questa è una irresponsabilità. “No, io confido in Dio”. “Ma guarda, Dio ti da i mezzi, sii responsabile”. Alcuni credono che – scusatemi la parola, eh? – per essere buoni cattolici dobbiamo essere come conigli, no? No. Paternità responsabile (Podaję link).

Nie tłumaczę, nie chcę być zdrajcą. Natomiast podaję niektóre cytaty Magisterium Kościoła na temat wielkodusznego rodzicielstwa:

1. «Małżeństwo i miłość małżeńska z natury swej skierowane są ku płodzeniu i wychowywaniu potomstwa. Dzieci też są najcenniejszym darem małżeństwa i rodzicom przynoszą najwięcej dobra» (Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, n. 50).

2. «Spośród małżonków, co w ten sposób czynią zadość powierzonemu im przez Boga zadaniu, szczególnie trzeba wspomnieć o tych, którzy wedle roztropnego wspólnego zamysłu podejmują się wielkodusznie wychować należycie także liczniejsze potomstwo» (Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, n. 50).

3. «Pismo Święte oraz tradycyjna praktyka Kościoła widzą w rodzicach wielodzietnych znak Bożego błogosławieństwa i wielkoduszność rodziców (por. Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, n. 50)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 2373).

4. «Ci małżonkowie realizują odpowiedzialne rodzicielstwo, którzy kierując się roztropnym namysłem i wielkodusznością, decydują się na przyjęcie liczniejszego potomstwa, albo też, dla ważnych  przyczyn i przy poszanowaniu nakazów moralnych, postanawiają okresowo lub nawet na czas nieograniczony, unikać zrodzenia dalszego dziecka» (Paweł VI, Enc. Humanæ vitæ, 25-VII-1968, n. 10; por. n. 16).

5. «W żaden sposób odpowiedzialne rodzicielstwo nie może być rozumiane jednostronnie jako ograniczanie, a tym mniej jako odrzucanie potomstwa; odpowiedzialne rodzicielstwo oznacza także gotowość do przyjęcia potomstwa bardziej licznego» (Jan Paweł II, Przemówienie, 5-IX-1984, nr 3).

6. «Potrzeba, aby rodziny okazały hojną miłość do życia i jemu służyły, przede wszystkim przyjmując – w poczuciu odpowiedzialności, któremu nigdy nie jest obca spokojna ufność – dzieci, które Pan zechce im dać» (Jan Paweł II, Przemówienie, 28-IV-1990).

7. «Należy wzmagać hojność w miłości, bez obawy przed dziećmi, które nadejdą» (Jan Paweł II, Przemówienie, 8-V-1988).

8. «Nikt nie może zaprzeczyć, że pierwszym przykładem i największą pomocą, jaką rodzice mogą okazać w tej dziedzinie swoim dzieciom, jest ich własna wielkoduszność w przyjęciu życia, nie zapominając, że w ten sposób pomagają w przyswojeniu prostego stylu życia. A nadto: ‘mniejszym złem jest niemożność zapewnienia własnym dzieciom pewnych wygód życiowych i dóbr materialnych, niż pozbawienie ich braci i sióstr, którzy mogliby dopomóc w rozwoju ich człowieczeństwa i wieść piękne życie w każdej jego fazie i w jego różnorodności’ (Jan Paweł II, Homilia, 7-X-1979)» (Papieska Rada ds. Rodziny, Ludzka płciowość: prawda i znaczenie, 8-XII-1995, nr 61).

9. «Powinno się świadomie unikać propagandy i błędnych informacji mających za cel przekonywanie małżonków, by ograniczali własną rodzinę do jednego lub dwojga dzieci, i powinno się wspierać tych, którzy hojnie decydują się na stworzenie licznej rodziny» (Jan Paweł II; Przesłanie do Głównego Sekretariatu Międzynarodowej Konferencji na temat Ludności i Rozwoju, 19-III-1994, nr 5).

10. „W wielu regionach i to paradoksalnie w krajach najwyższego dobrobytu, wydanie dzieci na świat stało się wyborem poczynionym z wielkim zakłopotaniem; znacznie dalekim od owej roztropności, która jest obowiązkowo wymagana dla prokreacji odpowiedzialnej. Można by powiedzieć, że nieraz dzieci odczuwa się raczej jako zagrożenie aniżeli jako dar” (Jan Paweł II, przemówienie wygłoszone podczas Jubileuszu Rodzin, 14-X-2000 r.)

11. „Przyszliście z najpiękniejszymi owocami waszej miłości. Macierzyństwo i ojcostwo są darem Boga, jednak przyjęcie daru, zachwycenie się jego pięknem i rozwijanie go w społeczeństwie, to jest wasze zadanie. Każde z waszych dzieci jest jedynym swego rodzaju stworzeniem, które nigdy więcej się nie powtórzy w historii ludzkości. Kiedy zrozumiemy, że każdy z nas był chciany przez Boga, zadziwimy się tym, jak wielkim cudem jest dziecko! Ale dziecko zmienia życie. Dziecko jest cudem zmieniającym życie. Wy, dzieci takie właśnie jesteście: każde z was jest wyjątkowym owocem miłości, jesteście zrodzeni z miłości i w niej wzrastacie. Jesteście jedyni, co nie znaczy, że sami! To, że macie braci i siostry przynosi wam pożytek: synowie i córki z wielodzietnych rodzin już od wczesnego dzieciństwa są bardziej zdolni do budowania braterskiej wspólnoty. W świecie tak często naznaczonym egoizmem wielodzietne rodziny są szkołą solidarności i dzielenia się, a te postawy przynoszą później korzyść całemu społeczeństwu” (Papież Franciszek, Katecheza 28.12.2014).

12. „Wielka rodzina ludzka jest jak las gdzie dobre drzewa owocują solidarnością, wspólnotą, zaufaniem, wsparciem, poczuciem bezpieczeństwa, szczęśliwym wyrzeczeniem i przyjaźnią . Istnienie wielodzietnych rodzin jest nadzieją dla społeczeństwa! Stąd tak ważna jest obecność dziadków: bezcenna obecność zarówno, gdy chodzi o praktyczną pomoc jak i ich wkład w wychowanie. Dziadkowie strzegą w sobie wartości narodu, rodziny i pomagają rodzicom przekazać je dzieciom. Drodzy rodzice, jestem wam wdzięczny za przykład miłości do życia, na którego straży stoicie od poczęcia do naturalnej śmierci, mimo wszystkich trudności i ciężarów, jakie nie zawsze, niestety, pomagają wam nieść instytucje publiczne. Każda rodzina jest komórką społeczeństwa, jednak rodzina wielodzietna jest komórką o wiele bogatszą i żywotną, stąd w interesie państwa leży inwestowanie w nią!”(Papież Franciszek, Katecheza 28.12.2014).

13. „rodziny winny zabiegać jako pierwsze o to, ażeby prawa i instytucje państwa nie tylko nie naruszały praw i obowiązków rodziny; ale by je popierały i pozytywnie ich broniły. W tym sensie rodziny powinny coraz lepiej sobie uświadamiać własną rolę współtwórców tak zwanej «polityki rodzinnej» oraz podejmować odpowiedzialność za przemianę społeczeństwa: w przeciwnym razie one pierwsze padną ofiarą tego zła, na które patrzyły obojętnie” (Papież Franciszek, Katecheza 28.12.2014).

14. „Zdrowe rodziny mają zasadnicze znaczenie dla życia społecznego. Pociechą i nadzieją napawa widok wielu rodzin, które przyjmują dzieci jako prawdziwy dar Boży. Wiedzą one, że każde dziecko jest błogosławieństwem. Słyszałem, pewne głosy, że rodziny wielodzietne i narodziny tak wielu dzieci są jedną z przyczyn ubóstwa. Wydaje mi się, że jest to opinia uproszczona. Mogę powiedzieć, wszyscy możemy powiedzieć, że główną przyczyną ubóstwa jest system gospodarczy, który usunął osobę z centrum miasta i umieścił tam „boga – pieniądze”; system gospodarczy, który wyklucza, zawsze wyklucza, dzieci, młodych, bezrobotnych i tworzy kulturę odrzucenia, w której wszyscy żyjemy”. (Papież Franciszek, Katecheza 21.01.2015).

Ks. Ignacy Soler

Ks. dr Ignacy Soler, urodzony w Alcañiz, w Hiszpanii (1955). Na Uniwersytecie Complutense w Madrycie ukończył studia matematyczne (1977). Stopień naukowy doktora nauk teologicznych uzyskał w 1983 na Uniwersytecie Navarry w Pamplonie. W 1981 został wyświęcony na kapłana prałatury personalnej Opus Dei. Od 1994 mieszka w Polsce.