Zmartwychwstały Pan i media

Wydarzenie historyczne – Zmartwychwstanie Pana – przekracza granicę historii, jest faktem historycznym i meta-historycznym. Historyczny fakt, ponieważ to wydarzenie zrealizowało się w konkretnym miejscu (pusty grób) i danym czasie (trzeci dzień); metahistoryczny, ponieważ przekracza przestrzenie i czasy nam znane. Pan Jezus Zmartwychwstały należy do ósmego dnia, do nowego nieba i ziemi, by przyjąć to potrzebna nam jest wiara. A ten fakt historyczny i metahistoryczny, który stanowi centrum historii i kultury ludzkości wymaga ze swej istoty rozpowszechniania. Trzeba komunikować całej ludzkości niesamowitą wiadomość i do tego są nam potrzebne media.

W jaki sposób Chrystus komunikuje się nam? Nasz Pan zaczyna od konkretnego człowieka i daje misję by on mówił dalej. Dosłownie, zaczyna od kobiety (Chrystus ufa kobietom i nie zgada się ze zwyczajem tamtych czasów uważających kobietę za niewiarogodnego świadka). Aniołowie mówią do Marii Magdaleny i do innej Marii: Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: Powstał z martwych! Idźcie i powiedzcie. Gdyby Chrystus powstał z martwych i nikt by o tym się nie dowiedział, właściwie po co wtedy zmartwychwstał? Jego zmartwychwstanie jest nierozłącznie złączone ze sposobem obwieszczenia tego niesamowitego zdarzenia. Sztuka komunikowania ma swoje własne reguły, nad którymi chciałbym chwilę się zastanowić.

By dobrze komunikować się, trzeba jasno wiedzieć, co chcemy przekazać (treść), kto przekazuje (osoba) i jakie są reguły komunikowania (sposób). Co chcemy przekazywać – czyli treść. Treść przekazywana musi być pozytywna (kiedy dany ośrodek masowego przekazu zaczyna od złych wiadomości sieje zamęt), znacząca (po co komunikować bagatelną informację?) i jasna (trzeba mówić krótko i dosłownie w sposób jak najbardziej jasny, czy to jest jasne?). Kiedy brakuje zrozumienia, problem może się znajdować po stronie człowieka mówiącego lub słuchającego. Powinniśmy zmienić locutio (mówienie: słowa, słowa, słowa) w illuminatio (oświetlenie: dodajemy światło by lepiej widzieć przedmiot, najpierw ja, a później również słuchający). Treść paschalna: Chrystus żyje! Wiadomość ta jest jak najbardziej radosna, ważna i jasna: On żyje naprawdę, nie jak my, którzy żyjemy „na pół gwizdka”, prawie na niby.

Osoba, która przekazuje wiadomość musi być wiarygodna, sympatyczna i uprzejma. Wiarygodna oznacza, że musi utożsamiać się z treścią: głosi słowo i żyje według tej treści. Innym słowami osoba spójna, osoba ciągle nawracająca się ku Chrystusowi Zmartwychwstałemu. Sympatyczna – sym patos – cierpieć razem. By komunikować, trzeba zdać sobie sprawę z cierpień ludzi, z ich problemów, trzeba żyć z innymi i cierpieć razem z nimi, dając nadzieję, lecząc rany olejem uśmiechu i radością łaski. Osoba uprzejma: prawda nie narzuca się, ale jest propozycją, którą warto wybrać. Istnieje jakiś angielski pub blisko zamku Windsora, gdzie przy wejściu jest napisane: 'Zapraszamy wszystkich do tego lokalu i niech każdy zapamięta, że człowiek jest panem przed i po piciu piwa’. Chrześcijanin uprzejmy otwiera serca ludzi, by przyjmowały jego słowa.

Reguły czy sposoby komunikowania: profesjonalizm, dostosowanie, stopniowanie. Wszyscy wiemy co to jest profesjonalizm: człowiek, który dobrze wykonuje własny zawód. Trzeba traktować przekazywanie wiadomości o Zmartwychwstaniu Naszego Pana tak poważnie, jak traktujemy naszą pracę. Dostosowanie: do kogo teraz ja mówię? Św. Piotr daje nam przykład, kiedy w dniu pięćdziesiątnicy ogłosił pierwszy raz, że Chrystus umarł za nasze grzechy i zmartwychwstał dla naszego zbawienia (kerygmat). Mówi jasno co trzeba robić: Nawróćcie się i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Stopniowanie: jak mówi włoskie przysłowie: piano piano si va lontano, a nawet niemiecki: Langsam, Langsam aber sicher. Kulturę buduje się cegła po cegle, słowo za słowem. Powoli, ale bez przerwy. I to co dobre, jeżeli jest krótkie, staje się dwa razy dobre.

Ks. Ignacy Soler

Ks. dr Ignacy Soler, urodzony w Alcañiz, w Hiszpanii (1955). Na Uniwersytecie Complutense w Madrycie ukończył studia matematyczne (1977). Stopień naukowy doktora nauk teologicznych uzyskał w 1983 na Uniwersytecie Navarry w Pamplonie. W 1981 został wyświęcony na kapłana prałatury personalnej Opus Dei. Od 1994 mieszka w Polsce.