Przemyśl: Msza św. i sesja naukowa w 4. rocznicę śmierci abp. Ignacego Tokarczuka

Abp Adam Szal przewodniczył w czwartek w przemyskiej archikatedrze Mszy św. w intencji abp. Ignacego Tokarczuka w 4. rocznicę jego śmierci. Pierwszy metropolita przemyski zmarł 29 grudnia 2012 r.

Abp Szal na początku Mszy św. przypomniał, że abp Tokarczuk za swoje zawołanie biskupie przyjął słowa „Bóg jest miłością”, a w herbie umieścił Dekalog, ukazując, że miłość Boża i wierność przykazaniom są ze sobą powiązane.

Kazanie wygłosił ks. Zbigniew Suchy, redaktor odpowiedzialny „Niedzieli Przemyskiej”. Przypomniał on sylwetkę „biskupa niezłomnego”, jak nazywany był abp Tokarczuk. – Rozpoczynając posługę w naszej diecezji powiedział, że nie ma programu, bo jego programem jest Dekalog – powiedział. – Wiedział, że ma być jak Chrystus. Kiedy się ślubował z tą diecezją, pozostał jej wierny. I był odważny – dodał, przytaczając starania hierarchy o budowę kościołów.

Kaznodzieja opowiadał o licznych szykanach wobec hierarchy ze strony władz komunistycznych i jego nieustępliwej postawie. Podkreślił, że mocą abp. Tokarczuka było to, że wierni stali po jego stronie. – Wielu po nocach, narażając się na utratę pracy, pilnowało miejsc budowy świątyń. Był mocny Kościołem przemyskim. Nic nie mogły zrobić mu złe języki, ponieważ Kościół stał murem – powiedział.

Redaktor „Niedzieli Przemyskiej” stwierdził, że zmarłego hierarchę cechowała postawa biblijnego Symeona. Dowody na to znajdują się jego zapiskach, które opracowuje ks. prof. Józef Wołczański. – Doczekamy kiedyś całości jego dziennika duchowego. To, co się już ukazało, ujawnia, że to nie był generał, ale jego siłę i rozeznanie dróg Bożych, jak u Symeona rodził Duch Święty, z którym w samotności spotykał się, modlił się i chwała Bogu, że zapisał – mówił.

Eucharystię poprzedziła sesja zatytułowana „Abp Ignacy Tokarczuk – metropolita przemyski obrządku łacińskiego” w Muzeum Narodowym Ziemi Przemyskiej. Zaprezentowano na niej książkę „Kochałem tych ludzi całym sercem i oddaniem. Wspomnienia 1918-1976”, którą przygotował ks. prof. dr hab. Józef Wołczański.

Abp Ignacy Tokarczuk urodził się 1 lutego 1918 r. w Łubiankach Wyższych k. Zbaraża. Studiował w Seminarium Duchownym we Lwowie. Święcenia kapłańskie przyjął we Lwowie 21 czerwca 1942 r., z rąk bp. Eugeniusza Baziaka. W 1965 r. otrzymał nominację na ordynariusza diecezji przemyskiej. Święceń biskupich udzielił mu 6 lutego 1966 r. w przemyskiej katedrze kard. Stefan Wyszyński.

Bp Ignacy Tokarczuk poprzez swój bezkompromisowy stosunek do PRL i odważne wystąpienia przeciwko zakłamaniu i ateizacji społeczeństwa, szybko uzyskał miano jednego z najpoważniejszych i najtrudniejszych wrogów ustroju. Mimo zakazów i szykan w czasie jego posługi w diecezji przemyskiej zostało utworzonych 220 nowych parafii i 430 kościołów. Większość bez zgody władz. O wszelkich przejawach szykan bp Tokarczuk mówił wprost i otwarcie. Zyskał tym przydomek „biskupa niezłomnego”.

W czasie historycznej wizyty w Przemyślu 2 czerwca 1991 r. Ojciec Święty Jan Paweł II nadał ks. Ignacemu Tokarczukowi godność arcybiskupią, a 25 marca 1992 r. ustanowił go pierwszym metropolitą nowo powstałej metropolii przemyskiej. Rok później abp Tokarczuk przeszedł na emeryturę.

Był wielokrotnie nagradzany, jedno z głównych wyróżnień to Order Orła Białego – najwyższe odznaczenie państwowe w RP, które 3 maja 2006 r. wręczył mu prezydent Lech Kaczyński.