Niemieccy luteranie i katolicy w Watykanie

O znaczeniu Bożego miłosierdzia łączącego już katolików i luteranów, a także wielu elementów wspólnych dla chrześcijan obydwu wyznań mówił papież Franciszek przyjmując ekumeniczną pielgrzymkę przybyłą z Niemiec.

Drodzy przyjaciele!

Jestem bardzo szczęśliwy, że spotkamy się przy okazji waszej pielgrzymki ekumenicznej, która wyruszyła z ojczyzny Lutra w Niemczech, a zakończyła się tutaj w siedzibie Biskupa Rzymu. Kieruję serdeczne pozdrowienie do biskupów, którzy wam towarzyszą i dziękuję im za wsparcie tej pięknej inicjatywy.

Składamy dziękczynienie Bogu, ponieważ dzisiaj, jako luteranie i katolicy, podążamy drogą zmierzającą od konfliktu do komunii. Już wspólnie przeszliśmy ważną część drogi. Po drodze możemy doświadczyć mieszanych uczuć: smutku z powodu podziału, który nadal istnieje między nami, ale także radości z powodu już odnalezionego braterstwa. Wasza tak liczna i entuzjastyczna obecność jest wyraźnym znakiem tego braterstwa, które napełnia nas nadzieją, że wzajemne zrozumienie nadal będzie wzrastać.

Apostoł Paweł mówi nam, że na mocy naszego chrztu, wszyscy tworzymy jedno Ciało Chrystusa. Poszczególne członki stanowią w istocie jedno ciało. Dlatego też należymy nawzajem do siebie i gdy jeden cierpi, wszyscy cierpią, gdy jeden się cieszy, wszyscy się cieszą (1 Kor 12,12-26). Możemy kontynuować z ufnością naszą pielgrzymkę ekumeniczną, bo wiemy, że poza wieloma kwestiami otwartymi, które wciąż nas dzielą, już jesteśmy zjednoczeni. O wiele więcej jest tego, co nas łączy, niż tego, co nas dzieli!

Pod koniec bieżącego miesiąca, jeśli Bóg pozwoli, pojadę do Lund do Szwecji, gdzie wraz ze Światową Federacją Luterańską będziemy upamiętniać, po pięciu wiekach rozpoczęcie reformy Lutra i będziemy dziękować Panu za pięćdziesiąt lat oficjalnego dialogu między luteranami a katolikami. Istotną częścią tych obchodów będzie zwrócenie naszego spojrzenia ku przyszłości, w oczekiwaniu na wspólne chrześcijańskie świadectwo w dzisiejszym świecie, który tak bardzo pragnie Boga i Jego miłosierdzia. Świadectwo, jakiego oczekuje od nas świat jest przede wszystkim uwidocznieniem miłosierdzia, jakie Bóg żywi wobec nas, poprzez służbę ubogim, chorym, ludziom którzy opuścili swoją ojczyznę, aby szukać lepszej przyszłości dla siebie i dla osób najbliższych. Podejmując posługę wobec najbardziej potrzebujących doświadczamy, że już jesteśmy zjednoczeni: łączy nas Boże miłosierdzie.

Drodzy młodzi, zachęcam was, abyście byli świadkami miłosierdzia. Podczas gdy teologowie prowadzą dialog w dziedzinie doktrynalnej, wy stale uporczywie poszukujecie okazji do wzajemnego spotkania, lepszego poznania, wspólnej modlitwy i niesienia pomocy jedni drugim oraz tym wszystkim, którzy są w potrzebie. W ten sposób będąc wolnymi od uprzedzeń i ufając jedynie Ewangelii Jezusa Chrystusa, która głosi pokój i pojednanie, będziecie prawdziwymi protagonistami nowego okresu tej pielgrzymki, która z Bożą pomocą, doprowadzi do pełnej komunii. Zapewniam was o mojej modlitwie, i proszę was, byście się za mnie modlili, bo bardzo tego potrzebuję. Dziękuję.