Płocczanie modlili się w katedrze we wspomnienie św. s. Faustyny

5 października minęła 78. rocznica śmierci św. s. Faustyny Kowalskiej, szafarki Bożego Miłosierdzia. 22 lutego 1931 roku w klasztornej celi w Płocku po raz pierwszy miała ona wizję Jezusa Miłosiernego, w obrazie „Jezu, ufam Tobie!”. Z tej okazji płocczanie spotkali się wieczorem w katedrze płockiej na wspólnej modlitwie. W programie znalazł się też spektakl „Eucharystia z siostrą Faustyną” w reżyserii Henryka Jóźwiaka.

We wspomnienie 78. rocznicy śmierci św. siostry Faustyny Kowalskiej przez cały dzień Msze św. sprawowane były w kaplicy Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. O godz. 15.00, Godzinie Miłosierdzia, płocczanie modlili się Koronką do Miłosierdzia Bożego.

Główną Mszę św. w bazylice katedralnej (z racji na trwającą rozbudowę sanktuarium) sprawował wieczorem ks. prał. Wiesław Gutowski, proboszcz parafii św. Bartłomieja (farnej), prepozyt Kapituły św. Michała w Płocku, która ma swoją siedzibę w Kolegiacie św. Bartłomieja.

„Boże Miłosierdzie, przez świadectwo życia i wiarę św. Faustyny, stało się dla nas i świata całego na nowo bliskie – zaakcentował ks. prał. Wiesław Gutowski. – Papież Franciszek mówi, aby tę prawdę ciągle głosić, powtarzać, bo to jest `dar miłości`” – cytował duszpasterz.

Pytał wiernych, kto jest dla nich ich bliźnim i czy zatrzymaliby się przy człowieku potrzebującym pomocy, tak, jak uczynił to Samarytanin,, który pomógł swojemu wrogowi Żydowi.

„Czy Jezus powiedziałby: szedł katolik, płocczanin i pomógł komuś, kto wydaje się być jego wrogiem, czy minął go dużym łukiem? I proszę sobie tu dopowiedzieć wszystkich, których nie lubimy, a którzy mogą być dla nas Bożym światłem. Jakby dzisiaj mogła wyglądać przypowieść o miłosiernym człowieku? Czy jestem gotów modlić się o Boże Miłosierdzie dla mnie według propozycji Jezusa?” – zastanowił się kaznodzieja.

Podkreślił też, że miłosierny Bóg kocha człowieka mimo grzechu, słabości, upadków i niewierności. Są ludzie, którzy mają trudności z przyjęciem tej prawdy, bo „mierzą Pana Boga według swojej miary”.

Wiele uwagi poświęcił też darom, jakie pozostawiła patronka dnia św. Faustyna. Są to: „Dzienniczek”, modlitwę „Jezu, ufam Tobie!”, obraz Jezusa Miłosiernego, Święto Miłosierdzia w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, Koronka, Nowenna i Litania do Miłosierdzia Bożego, czy akt strzelisty „O Krwi i wodo…”: „Otrzymaliśmy wskazania, jak upraszać Miłosierdzie Boże dla nas samych i dla wszystkich grzeszników” – stwierdził ks. Gutowski.

Po Mszy św. w katedrze zaprezentowano spektakl pt. „Eucharystia z siostrą Faustyną” w reżyserii Henryka Jóźwiaka, aktora Teatru Dramatycznego w Płocku. Wystąpiła w niej młodzież szkół płockich oraz Teatr „Remedium”.

„Liturgiczne wspomnienie śmierci św. siostry Faustyny jest wyjątkową okazją do modlitwy za wstawiennictwem tej wielkiej Apostołki Bożego Miłosierdzia. Myślę, że mamy szczególne prawo, ale i obowiązek zwracania się do niej, gdyż jest Ona jest świętą związaną z miastem Płock. To tutaj przecież, przez objawienie jakie miała 22 lutego 1931r. w płockim klasztorze sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, rozpoczęła się misja głoszenia orędzia o Bożym Miłosierdziu” – zaznaczył podczas jubileuszu ks. Andrzej Pieńdyk, rektor Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku.

S. Faustyna Kowalska (1905-1938) mieszkała w domu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Płocku w latach 1930-1932. W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu 22 lutego 1931 r. w swej zakonnej celi po raz pierwszy ujrzała Jezusa Miłosiernego w obrazie „Jezu, ufam Tobie” i usłyszała, że trzeba ustanowić Święto Miłosierdzia. Dziś znajduje się tam Sanktuarium Bożego Miłosierdzia.