Obchody 75. rocznicy śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego rozpoczną się wczesnym rankiem 14 sierpnia w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach koło Oświęcimia. Uroczystości zainauguruje poranne nabożeństwo upamiętniające przejście o. Kolbego z tego świata do nieba – „Transitus św. Maksymiliana”.

Po nabożeństwie w niedzielę rano wyruszą dwie pielgrzymki do byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz: z Centrum w Harmężach i z kościoła św. Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu. Grupy spotkają się razem przy obozowej bramie z napisem „Arbeit macht frei” w byłym obozie, skąd wspólnie przejdą w kierunku Bloku 11.

Duchowni oraz świeccy złożą wieńce na placu apelowym – miejscu, gdzie o. Kolbe zgłosił gotowość pójścia na śmierć za innego więźnia, pod Ścianą Śmierci, nawiedzą też celę w Bloku 11, w której męczeńską śmiercią zginął św. Maksymilian. 29 lipca br. w miejscach tych modlił się w ciszy papież Franciszek podczas swej wizyty w Miejscu Pamięci.

Kulminacyjnym punktem niedzielnych uroczystości będzie Msza św. przy „Bloku Śmierci”. Eucharystii koncelebrowanej przez biskupów oraz przełożonych franciszkańskich przewodniczyć będzie metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz. Kazanie wygłosi były prowincjał krakowskich franciszkanów o. Jarosław Zachariasz OFMConv.

Maksymilian Kolbe został przewieziony do Oświęcimia 28 maja 1941 roku i osadzony w KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. Podczas apelu na obozowym placu, wyselekcjonowano dziesięć osób, które miały umrzeć za to, że jeden więzień uciekł z bloku.

O. Maksymilian wystąpił z szeregu i zwrócił się po niemiecku do lagerfuehrera Karla Fritzscha z prośbą, aby mógł zająć miejsce nieznanego mu współwięźnia, Franciszka Gajowniczka, który błagał o litość tłumacząc, że ma rodzinę. Za nieregulaminową postawę kapłan mógł zostać od razu zastrzelony lub dołączony do skazańców. Jednak Niemcy zgodzili się na prośbę zakonnika.

Historycy na podstawie relacji świadków nie ustalili dokładnej daty dziennej tego zdarzenia, ale jedną z najczęściej przez nich wymienianych jest 29 lipca 1941 r. Wtedy właśnie wyselekcjonowano dziesięć osób, które miały umrzeć za to, że jeden więzień uciekł z bloku.

Ojciec Kolbe przez ostatnie dni swego życia konał w celi nr 18 w podziemiach Bloku 11, gdzie został przeniesiony z grupą innych więźniów wyznaczonych na śmierć.

We wspomnieniach więźniów utrwaliło się, że skazani na śmierć głodową początkowo śpiewali i modlili się. Po kilku dniach dobywające się z celi głosy cichły.

Niemcy sukcesywnie wynosili ciała kolejnych zmarłych osób. O. Kolbe zmarł jako ostatni, dobity zastrzykiem z kwasu karbolowego. Jak wspominał tłumacz w bloku śmierci, który przeżył obóz, Brunon Borgowiec: „Ojciec Kolbe siedział na posadzce oparty o ścianę i miał oczy otwarte. Jego ciało było czyściutkie i promieniowało”.

Papież Paweł VI 17 października 1971 ogłosił ojca Maksymiliana Kolbego błogosławionym. Papież Jan Paweł II 10 października 1982 zaliczył ojca Maksymiliana do grona świętych męczenników Kościoła katolickiego.

Obchody 70. rocznicy śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego rozpoczęły się wczesnym rankiem 14 sierpnia w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach koło Oświęcimia. Uroczystości zainaugurowało poranne nabożeństwo upamiętniające przejście o. Kolbego z tego świata do nieba – „Transitus św. Maksymiliana”.

Podczas nabożeństwa wierni wysłuchali m.in. fragmentu ostatniego kazania, które wygłosił o. Maksymilian Kolbe w obozie Auschwitz. Odczytany został także jedyny list, jaki franciszkański męczennik napisał z obozu do matki.

Po nabożeństwie ruszyły dwie pielgrzymki do byłego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz: z Centrum w Harmężach i z kościoła św. Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu. Grupy spotkają się razem w byłym obozie. Tam wspólnie będą uczestniczyć we Mszy św. przy Bloku 11, w którym męczeńską śmierć poniósł św. Maksymilian Kolbe. Liturgii przewodniczyć będzie metropolita krakowski, kard. Stanisław Dziwisz.

Maksymilian Kolbe został przewieziony do Oświęcimia 28 maja 1941 roku i osadzony w KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. W ostatnich dniach lipca, po ucieczce jednego z więźniów, ofiarował swoje życie za nieznanego mu Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego na śmierć głodową. O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 roku dobity zastrzykiem fenolu.

Dziś Harmężach koło Oświęcimia. rozpoczęły się obchody 67. rocznicy śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego

Uroczystości zainaugurowało poranne nabożeństwo upamiętniające śmierć o. Kolbego – „Transitus św. Maksymiliana”.
Podczas nabożeństwa wierni wysłuchali m.in. fragmentu ostatniego kazania, które wygłosił o. Maksymilian Kolbe w obozie Auschwitz. Odczytany został także jedyny list, jaki franciszkański męczennik napisał z obozu do matki. Wystawione zostały relikwie świętego.

Po nabożeństwie ruszyły dwie pielgrzymki do byłego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz: z Centrum w Harmężach i z kościoła św. Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu. W pielgrzymce z Harmęży, której trasa liczy 5 km, bierze udział kilkaset osób. Idą głównie członkowie Rycerstwa Niepokalanej z Polski południowej oraz honorowi dawcy krwi.

Pielgrzymi z Oświęcimia i Harmęż spotkają się razem w byłym obozie, aby wspólnie uczestniczyć we Mszy św. przy bloku 11, w którym męczeńską śmierć poniósł św. Maksymilian Kolbe. Przewodniczyć jej będzie bp Tadeusz Rakoczy. Ordynariusz bielsko-żywiecki modlić się będzie wcześniej w celi śmierci męczennika. Wspólnie z o. Zachariaszem złożą też kwiaty w miejscu, gdzie o. Kolbe dobrowolnie zgłosił się na śmierć za innego więźnia.

Maksymilian Maria Kolbe urodził się w Zduńskiej Woli w 1894 roku. Jako młody chłopak wstąpił do zakonu franciszkanów. Wkrótce w pobliżu Warszawy założył klasztor, który nazwał Niepokalanowem. Jeszcze za jego życia liczył on ok. 700 zakonników i był największą wspólnotą tego rodzaju w świecie katolickim. Tam też powołał do życia wydawnictwo, wydające w setkach tysięcy egzemplarzy pismo „Rycerz Niepokalanej” i inne publikacje. Założył też drugi Niepokalanów w Japonii. Był twórcą stowarzyszenia Rycerstwo Niepokalanej (MI), które skupia obecnie ok. 4 mln członków na całym świecie.

Na początku II wojny światowej o. Maksymilian został aresztowany i przetrzymywany w obozach koncentracyjnych. Zwolniony 8 grudnia 1939 r. powraca do Niepokalanowa. Po raz drugi został aresztowany 17 lutego 1941 roku i osadzony w więzieniu warszawskiego Gestapo na Pawiaku. 28 maja 1941 roku został przewieziony do KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16 670.

W ostatnich dniach lipca, po ucieczce jednego z więźniów, ofiarował swoje życie za nieznanego mu Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego na śmierć głodową. O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 r. dobity zastrzykiem fenolu. 17 października 1971 r. Paweł VI beatyfikował o. Kolbego jako wyznawcę, a 10 października 1982 r. Jan Paweł II kanonizował go jako męczennika.