Gliwice: papieskie odznaczenia dla kościelnego, Józefa Wloki

W III Niedziele Wielkiego Postu 28 lutego, kościelny parafii św. Anny w Zabrzu, pan Józef Wloka świętował pięćdziesiątą rocznicę swojej posługi. Z tej okazji dziękczynnej Mszy św. przewodniczył biskup Jan Kopiec,
który także przekazał jubilatowi papieskie odznaczenie.

Józef Wloka rozpoczął swoją posługę jako kościelny w 1966 roku. Jak podkreślają duszpasterze i wierni parafii, kiedykolwiek przychodzi się do kościoła zawsze można go tu spotkać. Pan Józef dba nie tylko o
zakrystię, ale także o wystrój kościoła, porządek, a także często towarzyszy lub przewodniczy modlitwom różnych wspólnot.

Sam biskup Kopiec wspominał, że kiedy przed 44 laty był wikarym w jednej z zabrzańskich parafii i przyszedł do kościoła św. Anny na chwilę modlitwy, pierwszym kogo spotkał w kościele był właśnie pan Józef.

W pierwszej części homilii biskup Kopiec, odnosząc się do przytoczonej w Ewangelii przypowieści o nieurodzajnym drzewie figowym, mówił o tym jak nie raz trzeba bardzo zaufać Bogu, choć wydaje się, że to życie już nie jest w stanie przynieść dobrych owoców. W dalszej części odniósł się do osoby jubilata: „Spoglądamy dziś na 50 lat posługi człowieka zatroskanego o Kościół i piękno waszej świątyni, posługującego w niej z niezwykłą kulturą i radością. To powinno każdego z nas napełniać szacunkiem i niezwykłą wdzięcznością. Ta dzisiejsza modlitwa jest też znakiem naszego diecezjalnego docenienia. Kościół żyje tylko dzięki zaangażowaniu ludzi, służących na różny sposób, dających swoje serce, umysł, czas i siły.”

Na zakończenie Mszy św. biskup gliwicki wręczył jubilatowi papieskie odznaczenie Benemerenti. To ustanowione przez papieża Grzegorza XVI honorowe odznaczenie dla osób, które mają długoletnie i wyjątkowe
zasługi dla Kościoła. Przyznanie odznaczenia było utrzymywane w tajemnicy, a sam jubilat był nim zaskoczony. Gdy biskup wręczył panu Józefowi odznaczenie w kościele rozległy się gromkie brawa.

Biskup wręczając odznaczenie zaznaczył, że niewiele jest osób, które tak wytrwale, a jednocześnie z taką prostotą spełniają swoje zadania dla Kościoła, w których jednocześnie odkryli swoje powołanie.