Iskra i pożar

Dwa miliony pielgrzymów z ponad 90 krajów przybywających do sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach, dziesiątki tysięcy podziękowań za otrzymane łaski. Suche liczby nie są w stanie odzwierciedlić rzeczywistości, która się za nimi kryje.

A Łagiewniki to centrum, stolica, gdyż orędzie o wszechprzebaczającej miłości Boga do ludzi dotarło do afrykańskich wiosek, południowoamerykańskich faweli, azjatyckich osad. Kult Bożego miłosierdzia – fenomen nieogarnięty i tajemniczy – krzewi się z zaskakującą intensywnością i stał się zjawiskiem globalnym.

Trudno dziś uwierzyć, że za tą eksplozją kultu stoi nikomu nieznana za życia zakonnica drugiego chóru Faustyna Kowalska. Niepozorna, całe życie gotowała, pieliła ogród, pracowała w piekarni, była jedną z milionów anonimowych kobiet, których życie upływa cicho, a śmierć jest niedostrzeżona. Ale to tylko ludzka perspektywa, gdyż to jej pośmiertna, oszałamiająca „kariera” odkryła, jaka była naprawdę, czyli perspektywę Pana Boga. A różni się ona fundamentalnie od naszych ludzkich ocen.

W jednym z objawień Pan Jezus powiedział siostrze Faustynie, że z Polski wyjdzie iskra, która przygotuje świat na jego drugie przyjście. Pielgrzymi, przybywający do Łagiewnik w Święto Miłosierdzia, obchodzone na polecenie Pana Jezusa, odczuwają prawdziwość tej zapowiedzi przez skórę. Dzieją się tu nieprawdopodobne rzeczy, ale właśnie z powodu naszej ułomnej, ludzkiej perspektywy, nie jesteśmy w stanie ocenić – czy to jeszcze iskra, czy już pożar? A jeżeli to wciąż iskra, to jak będzie wyglądał pożar miłosierdzia?

Alina Petrowa-Wasilewicz