Abp Skworc w Katowicach Panewnikach: Święcenia in aeternum, na wieczność

– Przez wezwanie Ducha Świętego, modlitwę i nałożenie apostolskich dłoni, zostaniecie posłani, aby iść i głosić Ewangelię wszelkiemu stworzeniu, aby stać się świadkami Zmartwychwstałego – powiedział metropolita katowicki 11 kwietnia w bazylice św. Ludwika w Katowicach Panewnikach do braci franciszkanów i cystersów, którym udzielił święceń diakonatu i prezbiteratu. Święcenia prezbiteratu otrzymało siedmiu zakonników. Nowych diakonów jest ośmiu.

Mówiąc o powołaniu metropolita katowicki zaznaczył: – Począwszy od waszego chrztu byliście, drodzy bracia, konfrontowani z Ewangelią o Jezusie Chrystusie, ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. Kościół przez waszych rodziców, duszpasterzy, katechetów, spotkanych na drodze życia świadkach Ewangelii, podprowadzał was do spotkania z Jezusem Chrystusem – zaznaczył abp Skworc i dodał – Milowymi kamieniami tej drogi były sakramenty święte, z których dzisiaj przyjmujecie kolejny – in aeternum.

Arcybiskup podkreślił, że diakon i prezbiter powinien być wiarygodnym świadkiem Zmartwychwstałego: – Drogą czy metodą zyskiwania wiarygodności jest relacja do Zmartwychwstałego, żywa z Nim więź budowana na modlitwie, słuchaniu słowa Bożego. W liturgii uobecniania Tego, który Jest, który żyje i wstawia się za nami u Ojca – przypomniał metropolita katowicki i przestrzegł nowo wyświęconych – Jeśli będziecie jedynie nauczycielami lub, co gorsza, tylko informatorami, ludzie nie uwierzą, będą odchodzić.

Podkreślając wagę sakramentu kapłaństwa arcybiskup stwierdził, że jest to szczególny sakrament Ducha Św., a namaszczany nim otrzymuje dogłębne zakorzenienie darów, które mają mu pomóc, by z odwagą głosił światu Dobrą Nowinę. – Już podczas bierzmowania zostaliście napełnieni mocą z wysoka, abyście odważnie wyznawali wiarę w otaczającym was świecie. Teraz ten dar męstwa zostanie w was jeszcze mocniej zakorzeniony. Nie lękajcie się więc mówić wobec świata to, co otrzymaliście w darze świętej wiary. Pan będzie z wami, jako wasz Wspomożyciel i Obrońca.

– Pójdziecie do świata, który będzie uważał was za nieuczonych, wręcz śmiesznych z tą swoją teologią, którą wielu nie uważa za naukę – zaznaczył abp Skworc. – Tak więc prostota i „nie-uczoność” niech będą waszymi cechami. Trzeba tu widzieć przede wszystkim wezwanie do pokory, poddania siebie działaniu Bożej mądrości. Macie bowiem głosić nie siebie, nie własne pomysły „na zabawianie”, nie swoją, dopasowaną do czasów ewangelię, lecz prawdziwą, integralną naukę Bożą. Tylko ona może „dziwić” świat, wprawiać go w zdziwienie – ów pierwszy krok do dania wam wiary Bogu przez waszą posługę.

Metropolita katowicki zaakcentował, że kapłan ma nie tylko być człowiekiem słów, lecz również i czynów: – Niech „poparciem” waszych słów będą czyny i będą ludzie, którym zaniesiecie Dobrą Nowinę, którzy doznają miłosierdzia i przebaczenia, uzdrowienia, którzy staną na własnych nogach, otrzymawszy dar zbawienia przez waszą skromną, pokorną kapłańską służbę – podkreślił arcybiskup. W kapłanie świat ma dostrzegać towarzysza Jezusa, Jego ucznia. Oznacza to jednak wszystkie konsekwencje pójścia i chodzenia za Jezusem aż po mękę, śmierć, całkowity dar z siebie, bycie dla innych, tak jak On był i jest dla innych.