Prorok Miłosierdzia

Jean Vanier – tegoroczny laureat Nagrody Templetona – to jeden z najbardziej frapujących współczesnych świadków Ewangelii.

Porzuca arystokratyczne salony, możliwość błyskotliwej kariery wojskowej, a później naukowej. Osiada na głębokiej prowincji, tworząc wspólnotę z ludźmi upośledzonymi umysłowo. Wybór równie paradoksalny jak ten, którego przed wiekami dokonał św. Franciszek.

A wszystko po to, aby doświadczyć i ukazać światu, w czym tkwi istota Ewangelii. Dla Vaniera ludzie ubodzy, cierpiący i odrzuceni są szczególnie umiłowani przez Boga i jemu bliscy. Podkreśla, że ubogim możemy na różne sposoby pomóc, ale jeszcze więcej możemy zyskać w kontakcie z nimi. Ubodzy wyzwalają nas od pogoni za zyskiem czy sukcesem, a ukazują wartości o wiele ważniejsze – wartości serca.

A doświadczając ich słabości fizycznej czy intelektualnej, odkrywamy naszą własną słabość. Dzięki temu uwalniamy się od iluzji i jesteśmy w stanie zaakceptować siebie takich, jakimi jesteśmy. Świadectwo Vaniera – i tworzonych przezeń wspólnot – ukazuje, jak wielką szansą są dla nas ludzie ubodzy, chorzy i niepełnosprawni. Ewangelizują nas, wskazując na to, co w przesłaniu Ewangelii jest najbardziej istotne. Dlatego Vanier wzywa, aby ci, których świat usuwa na margines, stali się centralnym elementem każdej wspólnoty chrześcijańskiej: zarówno parafii, jak i ruchu.

Ten, kto chociaż raz pojawił się w założonych przez Vaniera Arce czy wspólnotach Wiary i Światła, nigdy tego nie zapomni. Atmosfera jest niezwykła. Nie są to miejsca cierpienia, lecz radości i oddawania chwały Bogu. Miejsca, gdzie każdy w sposób szczególny doświadcza Bożego miłosierdzia. Niepełnosprawni promienieją radością, gdyż wreszcie spotkali przyjaciół, a ludzie zdrowi doświadczają wyzwolenia z dotychczasowych lęków. Nierzadko po raz pierwszy w życiu czują się do końca zaakceptowani i pokochani.

Marcin Przeciszewski