Łódzkie obchody rocznicy Powstania Warszawskiego

W dniu 70. rocznicy Powstania Warszawskiego licznie zgromadzeni kapłani i wierni w Archikatedrze Łódzkiej oddali cześć powstańcom oraz bohaterskiej ludności Warszawy. Hołd został oddany także ks. Tadeuszowi Burzyńskiemu, kapłanowi Archidiecezji, który zginął w pierwszej godzinie powstania.

We Mszy Św. pod przewodnictwem Metropolity łódzkiego abp. Marka Jędraszewskiego, uczestniczyła rodzina ks. Tadeusza Burzyńskiego, biskupi i kapłani, w tym księża działający w komisji w procesie beatyfikacyjnym kapelana powstania warszawskiego oraz księża z komisji ekshumacyjnej z diecezji łowickiej, na terenie której znajduje się Chruślin – rodzinna miejscowość ks. Burzyńskiego.

Obecne były poczty sztandarowe Wojska Polskiego, harcerzy i policji, przedstawiciele Muzeum Powstania Warszawskiego, IPN i Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, władze miasta i województwa, parlamentarzyści oraz rzesza wiernych. Ta niezwykle wzruszająca uroczystość miała także wojskową oprawę.

Przy trumnie z doczesnymi szczątkami ks. Tadeusza Burzyńskiego, na której leżała stuła, powstańcza opaska i Krzyż Walecznych, jakim został odznaczony pośmiertnie, stała wojskowa warta i obecni byli harcerze.

W wygłoszonym słowie abp Marek Jędraszewski przybliżył wiernym postać ks. Burzyńskiego. Podkreślił, że uczy on nas kim jest Bóg, co znaczy człowiek, który ceni swój honor i jak ważna jest Ojczyzna. Był pierwszym kapelanem, który zginął w tym niezwykłym wybuchu miłości do Ojczyzny i pokazał, że nie ma rzeczy jakiej nie można by tej Ojczyźnie oddać.

Wspominając Powstanie Warszawskie metropolita łódzki podkreślił, że walka o Polskę i polską duszę, którą toczono w naszej Ojczyźnie z hitlerowskim i komunistycznym totalitaryzmem , a która zaczęła się 1 września 1939 roku była jasno określona: Bóg – Honor – Ojczyzna. I w tych wszystkich tragediach, jakie dotykały nasz naród nikt nie poszedł na kompromis, jak w innych okupowanych krajach. Polska miała niezłomnego ducha. Miała też ogromne wsparcie w Kościele katolickim. Spośród ponad stu kapelanów powstania 40 oddało swe życie.

Po Mszy św. kapłani mający 30 lat – tyle samo ile ks. Burzyński w czasie, gdy zginął – ponieśli trumnę z doczesnymi szczątkami kapłana i złożyli w sarkofagu pod tablicą upamiętniającą 153 kapłanów poległych w czasie wojny. W Katedrze ustawiono wystawę przybliżającą sylwetkę, historię i męczeństwo ks. Tadeusza Burzyńskiego.

Przed Katedrą można było obejrzeć wystawę przygotowaną przez Instytut Pamięci Narodowej. Przedstawia ona biogramy ludzi, którzy są z Łodzią związani i brali udział w Powstaniu Warszawskim.

Ks. Tadeusz Burzyński pochodził z rodziny chłopskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Łowiczu w 1933 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi, które ukończył przyjmując 21 sierpnia 1938 r. święcenia kapłańskie z rąk biskupa Włodzimierza Jasińskiego. Przeniósł się do Pęcherów i kontynuował studia na wydziale teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. W tym okresie pełnił obowiązki kapelana w Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo.

W lipcu 1944 r. skierowany został by zastąpić ks. Jana Zieję na stanowisku kapelana w warszawskim Domu SS Urszulanek Najświętszego Serca Jezusa Konającego. Będąc członkiem Armii Krajowej uczestniczył w Powstaniu warszawskim jako kapelan. Został śmiertelnie ranny przy umierającym powstańcu po wysłuchaniu spowiedzi i udzieleniu mu Komunii św.