Przedstawiciel Kościoła katolickiego oddał hołd Janowi Husowi

Odpowiedzialny w episkopacie czeskim za relacje ekumeniczne bp Franciszek Radkovský wziął w minioną niedzielę udział w uroczystościach upamiętniających spalenie w tym mieście przed 599 laty Jana Husa.

Wraz z nim modlili się przedstawiciele Czechosłowackiego Kościoła Husyckiego, Czeskobraterskiego Kościoła Ewangelickiego oraz Kościoła Starokatolickiego. Natomiast na niedzielnych uroczystościach w praskiej Kaplicy Betlejemskiej Kościół katolicki reprezentował emerytowany metropolita praski, kard. Miloslav Vlk.

Bp Radkovský przypomniał słowa Jana Pawła II, wypowiedziane 17 grudnia 1999 roku do uczestników sympozjum naukowego poświęconego Janowi Husowi. Ojciec Swięty powiedział wówczas, że „postać taka jak Jan Hus, w przeszłości źródło wielkich kontrowersji, może dziś stać się przedmiotem dialogu, wymiany poglądów i dalszych wspólnych poszukiwań”.

Jednocześnie w obliczu Wielkiego Jubileuszu wyraził głębokie ubolewanie z powodu „okrutnej śmierci zadanej Janowi Husowi oraz głębokiej rany, jaka w jej następstwie otwarła się w umysłach i sercach Czechów, stając się przyczyną konfliktów i podziałów”. Wskazał, że rany minionych stuleci „muszą zostać uleczone dzięki spojrzeniu na przeszłość z nowej perspektywy oraz gruntownemu odnowieniu wzajemnych relacji”, życząc Czechom, by prowadził ich „ku odnowieniu jedności wszystkich chrześcijan, którą my wszyscy gorąco pragniemy osiągnąć w bliskim już nowym tysiącleciu…”.

Ordynariusz pilzneński podkreślił także potrzebę wspólnego świadectwa wiary chrześcijan wobec zlaicyzowanego społeczeństwa. Wyraził nadzieję, że przyszłoroczne obchody 600-lecia spalenia na stosie Jana Husa przyczynią się do większej wzajemnej otwartości podzielonych czeskich chrześcijan.

Jan Hus (1371-1415) przyjął święcenia kapłańskie w 1400 r. Od 1402 r. jako rektor kaplicy Betlejemskiej w Pradze był popularny jako kaznodzieja synodalny. Swoje reformatorskie poglądy głosił z katedry uniwersytetu w Pradze, w kazaniach oraz licznych pracach. Dotyczyły one zarówno kwestii doktrynalnych, jak i problemów związanych z organizacją Kościoła.

Odrzucając autorytety kościelne, za wyłączne kryterium wiary Hus uznał Pismo Święte. Kościół zaś uważał za ciało mistyczne, którego głową jest Chrystus, a jego członkami wybrani przez Boga sprawiedliwi. Ponadto odrzucał zasadność ekskomuniki, negował znaczenie absolucji kapłańskiej, potępiał sprzedawanie odpustów. Kiedy w 1410 r. został ekskomunikowany i nie zaprzestał swojej działalności reformatorskiej, w 1411 r. został wyklęty przez antypapieża Jana XXII, a w 1412 r. na rozkaz króla musiał opuścić Pragę.

Rosnące wpływy nauk Husa zaniepokoiły czeskie władze świeckie i kościelne. To go skłoniło w 1414 r. do udania się na obrady soboru w Konstancji, gdzie wystąpił w obronie swoich poglądów. Sobór potępił jego poglądy jako herezję i przekazał władzy świeckiej, która go uwięziła i skazała na spalenie na stosie w Konstancji, ignorując gwarancje bezpieczeństwa udzielone mu przez króla czeskiego Wacława IV. Hus umarł w płomieniach, śpiewając „Kyrie eleison”. Dzień spalenia Husa, 6 lipca, jest do dziś świętem narodowym w Czechach.