Papież w Jordanii

Nadzieję na to, że jego wizyta przyczyni się do pokoju na Bliskim Wschodzie i rozwoju dialogu między wyznawcami judaizmu, chrześcijaństwa i islamu wyraził papież Franciszek, spotykając się w pałacu królewskim al-Husaini w Ammanie z władzami królestwa Jordanii, korpusem dyplomatycznym i głównymi przedstawicielami religijnymi.

W swoim przemówieniu Ojciec Święty wyraził uznanie dla gościnności Jordanii wobec uchodźców palestyńskich, irackich oraz przybyłych z innych obszarów kryzysowych, zwłaszcza z sąsiedniej Syrii. Wezwał wspólnotę międzynarodową o wsparcie działań władz jordańskich w tej dziedzinie. Jednocześnie zaapelował o podejmowanie działań na rzecz trwałego pokoju na Bliskim Wschodzie. „Dla osiągnięcia tego celu konieczne i pilniejsze niż kiedykolwiek jest pokojowe rozwiązanie kryzysu syryjskiego, a także sprawiedliwe rozwiązanie konfliktu izraelsko-palestyńskiego” – stwierdził Franciszek.

Papież wyraził też uznanie dla podejmowanych przez króla Abdullaha i władze Jordanii inicjatyw na rzecz dialogu wyznawców judaizmu, chrześcijaństwa i islamu. Podkreślił znaczenie jakie dla całego Bliskiego Wschodu ma obecność chrześcijan, którzy pomimo, że są obecnie mniejszością wnoszą istotny wkład w dobro wspólne społeczeństwa. Zaapelował o respektowanie na całym Bliskim Wschodzie i na całym świecie wolności religijnej. Cytując słowa adhortacji Benedykta XVI „Ecclesia in Medio Oriente” podkreślił, że obejmuje ona nie tylko wolność sumienia w sprawach religijnych oraz swobodę kultu, ale także swobodę wyboru religii, którą uważa się za prawdziwą, i publiczne wyrażanie swojej wiary. Na zakończenie Ojciec Święty raz jeszcze wyraził ufność, że jego wizyta w Jordanii przyczyni się do zintensyfikowania i krzewienia dobrych i przyjaznych stosunków między chrześcijanami a muzułmanami.

Papieskie przemówienie:

Wasza Królewska Mość,
Ekscelencje,
Drodzy bracia biskupi,
Drodzy przyjaciele,

Dziękuję Bogu za to, że mogę odwiedzić Haszymidzkie Królestwo Jordanii idąc śladami moich poprzedników, Jana Pawła II i Benedykta XVI i dziękuję Jego Królewskiej Mości, Abdullahowi II, za jego serdeczne słowa powitania, mając w żywej pamięci niedawne spotkanie w Watykanie. Moje pozdrowienia kieruję także do członków rodziny królewskiej, rządu i narodu Jordanii, kraju o bogatej historii i wielkim znaczeniu religijnym dla judaizmu, chrześcijaństwa i islamu.

Kraj ten udziela hojnego przyjęcia wielu uchodźcom palestyńskim, irackim oraz pochodzącym z innych obszarów kryzysowych, zwłaszcza z sąsiedniej Syrii, wstrząsanej nazbyt długo trwającym konfliktem. Taka gościnność zasługuje na uznanie i wsparcie społeczności międzynarodowej. Kościół katolicki, na miarę swoich możliwości, pragnie zaangażować się w pomoc uchodźcom i osobom potrzebującym, zwłaszcza poprzez Caritas Jordania.

Zauważając ze smutkiem utrzymywanie się silnych napięć na obszarze Bliskiego Wschodu, dziękuję władzom Królestwa za to, co robią i zachęcam do dalszego angażowania się w poszukiwanie pożądanego trwałego pokoju w całym regionie. Dla osiągnięcia tego celu konieczne i pilniejsze niż kiedykolwiek jest pokojowe rozwiązanie kryzysu syryjskiego, a także sprawiedliwe rozwiązanie konfliktu izraelsko-palestyńskiego.

Korzystam z tej okazji, aby ponowić wyrazy głębokiego szacunku i poważania dla wspólnoty muzułmańskiej i wyrazić uznanie dla przewodniej roli Jego Królewskiej Mości w promowaniu adekwatniejszego zrozumienia wartości głoszonych przez islam i pokojowego współistnienia wyznawców różnych religii. Jest Pan znany jako człowiek pokoju i budowniczy pokoju, dziękuję. Wyrażam wdzięczność Jordanii za popieranie szeregu ważnych inicjatyw na rzecz dialogu międzyreligijnego krzewienia porozumienia między wyznawcami judaizmu, chrześcijanami i muzułmanami, w tym „Ammańskiego Orędzia Międzyreligijnego” oraz promowania w ramach ONZ corocznych obchodów „Tygodnia Zgody Między Wyznaniami”.

Obecnie chciałbym pozdrowić z miłością wspólnoty chrześcijańskie, o które to królestwo się troszczy, a które są obecne w tym kraju od czasów apostolskich i wnoszą swój wkład w dobro wspólne społeczeństwa, w które są w pełni włączone. Choć są dzisiaj liczebnie mniejszością, mogą one prowadzić wyspecjalizowane i cenione działania w dziedzinie edukacji i zdrowia, za pośrednictwem szkół i szpitali. Mogą też wyznawać swoją wiarę w pokoju, poszanowaniu wolności religijnej, która jest podstawowym prawem człowieka, i gorąco pragnę, aby była bardzo poważana na całym Bliskim Wschodzie i na całym świecie. „Obejmuje ona równocześnie na poziomie indywidualnym i zbiorowym wolność sumienia w sprawach religijnych oraz swobodę kultu. Obejmuje też swobodę wyboru religii, którą uważa się za prawdziwą, i publiczne wyrażanie swojej wiary” (Benedykt XVI, Adhort. ap. „Ecclesia in Medio Oriente”, 26). Chrześcijanie czują się i są pełnoprawnymi obywatelami i zamierzają przyczynić się do budowania społeczeństwa wraz ze swoimi muzułmańskimi rodakami, wnosząc swój specyficzny wkład.

Kieruję wreszcie szczególne życzenia pokoju i dobrobytu dla Królestwa Jordanii i jego narodu, z nadzieją, że obecna wizyta przyczyni się do zintensyfikowania i krzewienia dobrych i przyjaznych stosunków między chrześcijanami a muzułmanami i nich Pan bóg wszystkich nas broni od tego lęku zmiany, o którym wspomniał Wasza Wysokość.

Dziękuję wam za waszą serdeczną gościnność i życzliwość. Niech Wszechmogący i Miłosierny Bóg obdarzy Wasze Wysokości szczęściem i długim życiem oraz obdarzy Jordanię swym błogosławieństwem. Salam!