Nowości wydawnictwa Esprit

Książki maryjne i obiecujący debiut literacki Laury Jurgi, „Moje pory roku”, który opisuje wzruszającą i heroiczną walkę autorki z niepełnosprawnością – to propozycje nowości książkowych wydawnictwa Esprit.

„Tajemnica Fatimy i cierpienie Kościoła”, Cristina Siccardi
Agnieszka Zielińska (tłum.)

W słynnym orędziu fatimskim Matka Boża zapowiedziała szereg dramatycznych wydarzeń. Wiele z nich miało dotyczyć kryzysu Kościoła oraz prześladowań i cierpień, które go czekają. Kolejni papieże, konfrontowani z pełną wersją objawień, podtrzymywali decyzję o zachowaniu w tajemnicy najbardziej niepokojących fragmentów.

Owa skrywana część objawień zwana Trzecią Tajemnicą Fatimską ujawniona została dopiero przez papieża Jana Pawła II. Nie przerwało to jednak dociekań na temat tajemnic Fatimy oraz ich dotychczasowych interpretacji. Znany dziennikarz Antonio Socci postawił tezę o istnieniu Czwartej Tajemnicy, której jakoby nie zdecydowano się ujawnić ze względu na wstrząsające treści, jakie kryła – przepowiadać miała wydarzenia, które można by określić jako „Apokalipsę Kościoła”.

Jak pisał papież Pius XII: „Przyjdzie dzień, w którym cywilizowany świat zaprze się własnego Boga, gdy Kościół zwątpi, tak jak zwątpił Piotr. Skusi się wtedy, żeby uwierzyć, że człowiek stał się Bogiem”.

CRISTINA SICCARDI, włoska pisarka i badaczka objawień, prowadzi nas przez labirynt prawdziwych i fałszywych poszlak dotyczących tajemnic fatimskich, rzetelnie i pasjonująco przedstawiając fakty oraz mity na temat orędzia, którego przepowiednie wypełniają się na naszych oczach. Autorka szuka odpowiedzi na pytania:

– Czy można mówić o istnieniu „Czwartej Tajemnicy Fatimskiej”?

– Czy jest to zapowiedź „Apokalipsy” i zniszczenia, a przynajmniej głębokiego kryzysu Kościoła?

– Kim byli wizjonerzy z Fatimy?

– Co mówi o przyszłości Kościoła znana, bezsporna część objawień?

„Łzy. Tajemnica Płaczącej Madonny z Syrakuz”, Annalisa Lorenzi
Aleksandra Lasota (tłum.)

29 sierpnia 1953 roku na via degli Orti w Syrakuzach, w domu ciężko chorej młodej kobiety, Antoniny Giusto, znajdująca się nad wezgłowiem łóżka gipsowa płaskorzeźba przedstawiająca Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny zaczęła ronić łzy. Zauważyła to właśnie Antonina, która w tym samym momencie odzyskała utracony w czasie choroby wzrok i została uzdrowiona z innych dolegliwości.
Kościół bardzo szybko oficjalnie uznał objawienie Maryi z Sy­­rakuz. Już w grudniu 1953 roku Episkopat Sycylii wydał oświadczenie potwierdzające autentyczność łzawień. Wkrótce w Syrakuzach powstało sanktuarium poświęcone Matce Bożej Płaczącej, które osobiście konsekrował święty Jan Paweł II, wypowiadając niezwykłe słowa:

Tak jak Serca Jezusa i Maryi wyrażają miłość Boga i miłość Tej, którą Bóg wybrał na Matkę dla swego Syna, tak łzy wizerunków maryjnych stają się wyrazem matczynej bliskości. Historia łzawień maryjnych to dzieje ludzi, którzy podążają przez życie w oczekiwaniu na niebo. Ona dzieli z nimi „łzy cierpienia, łzy nadziei i łzy modlitwy”. święty Jan Paweł II

Autorka przytacza relacje naocznych świadków i uczestników wydarzeń oraz liczne dokumenty potwierdzające prawdziwość objawień Maryi w Syrakuzach.

Na końcu książki znajdziemy modlitwy i nowenny do Płaczącej Madonny z Syrakuz.

„Raj”, o. Livio Fanzaga

Karolina Dyjas (tłum.)

Co się dzieje z człowiekiem po śmierci?
Jak wygląda i gdzie jest raj?
Jak będzie wyglądało w raju nasze ciało?
Jaka jest nasza wizja nieba i czy naprawdę chcemy się tam znaleźć?

Podobne pytania nosi w sobie chyba każdy człowiek. Ostatnio ukazało się wiele książek pokazujących dowody na istnienie życia po śmierci. Były to wizje osób, które doświadczyły tak zwanej śmierci klinicznej. Jednak czy książki te zawierały odpowiedzi na powyższe pytania?

O. LIVIO FANZAGA, znany teolog i autor bestsellerów religijnych, m.in. Godziny Szatana, próbuje w swojej najnowszej książce przybliżyć – jak sam mówi – jedną z najtrudniej wyrażalnych tajemnic. W tym celu sięga do Bożego objawienia pozostawionego nam w Piśmie Świętym, Katechizmu; przytacza Ojców Kościoła, korzysta z wizji świętych, a także uznanych objawień prywatnych i orędzi Matki Bożej.
Ojciec Livio pokazuje, że choć raj jest stanem w pełni osiągalnym dopiero po śmierci, to już teraz możemy go odczuć i doświadczyć. Jest to możliwe dzięki:

– przyjaźni z Naszym Panem, Jezusem Chrystusem
– unikaniu grzechu i trwaniu w stanie łaski uświęcającej
– niegodzeniu się z perspektywą czyśćca, bo nie jest to konieczny etap w drodze do nieba
– stawianiu życia wiecznego na pierwszym miejscu i podporządko­wywaniu mu wszystkich innych swoich celów
– współpracy z łaską Bożą, a także przyjmowaniu pomocy aniołów i świętych, którzy uczestniczą w naszym ziemskim życiu oraz modlitwie do Matki Bożej, nazywanej „Bramą do Nieba”

„Zobaczcie, jak Ona nas kocha”, Joan Carroll Cruz
Andrzej Wojtasik (tłum.)

Kiedy i komu po raz pierwszy objawiła się Matka Boża?
Czy niegdyś każde zjawienie się Matki Bożej było uznawane w Kościele za prawdziwe?
Kim byli i są widzący, co dzieje się z nimi po ustaniu wizji?
Dlaczego Maryja przekazuje swoje orędzia nieustannie i w tak wielu miejscach?
Czy częstsze występowanie objawień w ostatnich wiekach świadczy o zbliżającym się powtórnym przyjściu Chrystusa na ziemię?

Joan Carroll Cruz to znana pisarka i dziennikarka religijna, autorka wielu bestsellerów, takich jak: Cuda Eucharystyczne, Niezniszczalni czy Modlitwy prosto z nieba. Tym razem podjęła temat objawień Matki Bożej. Jak zwykle czyni to w sposób niezwykle kompetentny i interesujący. Autorka opisuje 50 objawień maryjnych, które zostały oficjalnie zaaprobowane przez Kościół. Interesują ją zarówno objawienia najbardziej znane, jak te w Guadalupe, Fatimie czy Lourdes, jak również mniej znane, np. w Aylesford w Anglii czy Dong Lu w Chinach, i wreszcie najnowsze – np. w Asjut w Kairze w 2009 r. Badając każde z nich, autorka sięga do źródeł, archiwów parafialnych i klasztornych, świadków, wywiadów, oficjalnych dokumentów Kościoła; stara się dotrzeć do faktów i oczyścić je z elementów legendarnych. Dzięki dociekaniom Joan Carroll Cruz w całej pełni oglądamy prawdę tych wydarzeń, a także ich aktualność i ponadczasowość. Po lekturze zawartych w tej książce opisów wizji bez wątpienia zgodzicie się ze mną i wyrażając swą wdzięczność i radość, ze szczerym westchnieniem powtórzycie moje słowa:
„Zobaczcie, jak Ona nas kocha!”.
J.C. Cruz (ze wstępu)

„Moje pory roku”, Laura Jurga

Laura urodziła się z czterokończynowym niedowładem na skutek dziecięcego porażenia mózgowego. Od pierwszych dni życia była poddawana intensywnej rehabilitacji, z której będzie korzystała już zawsze.

Dzisiaj bohaterka Moich pór roku jest bardziej samodzielna od wielu swoich pełnosprawnych rówieśników, którzy łatwiej radzą sobie z pokonaniem schodów niż z innymi problemami. W opowieści o swoim życiu Laura pokazuje nam, że warto walczyć o siebie i swoje marzenia.

Kiedy zdjęto mi gips, zobaczyłam inne stopy, inaczej ustawione, zobaczyłam pierwszy raz czubki własnych palców i przeżyłam szok. Tego samego dnia poprosiłam Mamę, żeby włożyła mi nowe, brązowe spodenki dresowe i szare, sznurowane buciki, które długo czekały na tę chwilę. Dobrze pamiętam, że sama wstałam z dużego, inwalidzkiego wózka i samodzielnie zrobiłam kilka kroków w korytarzu Dziecięcego Szpitala w Busku‑Zdroju. Płakał cały personel. Płakała moja Mama. Ja chyba nie. Pamiętam tylko to uczucie, że stało się coś ważnego… chodziłam wreszcie na całych stopach, choć moim krokom długo jeszcze brakowało pewności. Czekała mnie teraz długa rehabilitacja.
— fragment książki