Tadeusz Różewicz pochowany na cmentarzu ewangelickim w Karpaczu

Tadeusz Różewicz został dziś pochowany na cmentarzu ewangelickim przy świątyni Wang w Karpaczu. Takie pragnienie poeta wyraził w swoim testamencie. Zgodnie z jego życzeniem, przed złożeniem urny do grobu modlitwy poprowadzili luterański pastor i ksiądz rzymskokatolicki. Wybitny polski poeta i dramaturg zmarł 24 kwietnia we Wrocławiu. Miał 92 lata.

Urna z prochami poety spoczęła na cmentarzu obok grobu Henryka Tomaszewskiego, twórcy wrocławskiego Teatru Pantomimy.

W uroczystości uczestniczyła rodzina poety, przyjaciele, przedstawiciele świata kultury oraz mieszkańcy Karpacza. Obecny był minister kultury i dziedzictwa narodowego Bogdan Zdrojewski.

"Pragnę być pochowany w ziemi, która stała się bliska mojemu sercu, tak jak ziemia gdzie się urodziłem. Może przyczyni się to do dobrego współżycia tych dwóch – rozdzielonych wyznań i zbliży do siebie kultury i narody, które żyły i żyją na tych samych ziemiach. Może spełni się marzenie poety, który przepowiadał, że 'Wszyscy ludzie będą braćmi’. Amen" – czytamy w testamencie.

Nabożeństwo pogrzebowe poprowadził proboszcz ewangelicko-augsburskiej parafii Wang ks. Edwin Pech. Przed uroczystością, w rozmowie z KAI wyraził on nadzieję, że ekumeniczny pogrzeb poety przybliży spełnienie się oczekiwań poety.

Podobnie uważa ks. Zenon Stoń, proboszcz rzymskokatolickiej parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Karpaczu, który wraz z ewangelickim duchownym modlił się przy urnie Tadeusza Różewicza.

Przypomnijmy, że pożegnanie i msza żałobna w intencji poety została odprawiona wczoraj na wrocławskim cmentarzu przy ulicy Kiełczowskiej. Liturgii przewodniczył opolski biskup senior bp Alfons Nossol.

Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 w Radomsku. Był wybitnym poetą, dramaturgiem, prozaikiem i scenarzystą. Laureat wielu odznaczeń i nagród i tytułów doktora honoris causa. Zmarł 24 kwietnia 2014 we Wrocławiu.

Był prekursorem awangardy w poezji i dramacie, nowatorem mocno zakorzeniony w bezustannie przetwarzanej tradycji romantycznej. "Twórca niezależny, stroniący od polityki. Wielki samotnik, przekonany o misji artysty, pojmowanej jako stan wewnętrznego skupienia, wewnętrznego nasłuchu, etycznej wrażliwości" – charakteryzował jego dzieło krytyk literacki Janusz Kowalczyk. Różewicz uważany był za odnowiciela formy teatralnej na miarę Becketta i Ionesco.

Minister kultury i dziedzictwa narodowego napisał na Twitterze po śmierci poety: "Noblista bez Nobla. Poeta bez granic. Dramaturg klasy światowej. Zamyka się XX wiek wielkiej polskiej literatury. Po pożegnaniu Miłosza, Herberta, Szymborskiej i Mrożka odszedł ostatni z największych".