Jan Paweł II wskazywał chrześcijanom drogę do świętości – prof. H. Schambeck

Papież jako Następca Świętego Piotra wskazuje drogę do świętości współczesnym sobie chrześcijanom. W sposób szczególny dał tego przykład Jan Paweł II, którego pontyfikat jest drugim pod względem długości w dwutysiącletnich dziejach chrześcijaństwa. Podkreślił to w rozmowie z KAI prof. Herbert Schambeck z Austrii, były przewodniczący parlamentu tego kraju i członek Papieskiej Akademii Nauk Społecznych.

Papież z Polski odegrał kluczową rolę w politycznych przemianach 1989 roku, które doprowadziły do ostatecznego upadku komunizmu i zakończenia podziału Europy – stwierdził profesor, który przez 17 lat był konsultantem Papieskiej Rady Rodziny i napisał kilka książek nt. nauczania Jana Pawła II. Zwrócił przy tym uwagę, że przyszły święty słowem i czynem wskazywał wiernym kierunek apostolatu chrześcijańskiego w poczuciu odpowiedzialności za czasy, w których żyjemy. Ten kierunek, który on reprezentował, wynikał z jego głębokiej wiary i życia chrześcijańskiego, z jego przeżyć dzieciństwa, dojrzewania w czasie okupacji niemieckiej i rządów komunistycznych – dodał rozmówca KAI.

Zapewnił, że „Austria bardzo się cieszy z kanonizacji Jana Pawła II, gdyż ma żywo w pamięci trzy jego wizyty w naszym kraju w latach 1983, 1988 i 1998”. Już podczas pierwszej wizyty nawiedził on narodowe sanktuarium maryjne Mariazell, gdzie sprawował Eucharystię przed słynącą łaskami figurką Magna Mater. „Szczególną dla nas radością był fakt, że Mariazell było stałym punktem każdej z trzech wizyt Ojca Świętego w Austrii. Mnie osobiście ten jego gest bardzo wzruszał, gdyż jestem wielkim czcicielem Czarnej Madonny i jej wizerunku w Częstochowie” – zaznaczył profesor.

Jego zdaniem, dla Jana Pawła II Austria była „lustrzanym odbiciem i modelem” Europy. W czasach podziałów politycznych Kościół tamtejszy, a zwłaszcza ówczesny arcybiskup Wiednia kard. Franz König, podejmował liczne starania o zbliżenie z krajami Europy Wschodniej i Środkowej, szczególnie intensywnie z Polską. Te związki zaowocowały m.in. faktem, że na spotkania z Janem Pawłem II przybywali do Austrii liczni pielgrzymi z krajów bloku komunistycznego – przypomniał Schambeck.

Zauważył ponadto, że hasła papieskich pielgrzymek: „Dawać nadzieję – żyć nadzieją” (1983) i „Tak dla wiary – tak dla życia” (1988) były jednocześnie drogowskazami, jakie Jan Paweł II pozostawiał Kościołowi Austrii na przyszłość. Niezapomniane było jego przemówienie w wiedeńskim Hofburgu – siedzibie rezydenta Austrii – w 1998 roku, w którym Ojciec Święty z całym naciskiem opowiedział się za potrzebą rozszerzenia Unii Europejskiej o kraje byłego bloku wschodniego.

Nowy ład zjednoczonej Europy Jan Paweł II rozumiał przede wszystkim jako wspólnotę wartości opartą na mocnych fundamentach prawnych, a dopiero potem jako wspólnotę gospodarczą. Dlatego już w czasie słynnych „Nieszporów Europejskich” podczas pierwszej wizyty w Wiedniu w 1983 roku mówił o potrzebie nowej ewangelizacji „od Atlantyku po Ural, od Morza Północnego do Morza Śródziemnego” oraz o ochronie praw człowieka, począwszy od ochrony życia nienarodzonego.

Sprawiedliwości wobec człowieka papież Polak domagał się także w życiu publicznym, wzywał do braterstwa ekumenicznego oraz do partnerstwa socjalnego pracodawców i pracobiorców – wspominał dalej austriacki profesor. Dodał, że w tym kontekście Austria mogła być wzorem do naśladowania dzięki swej wieloletniej tradycji partnerstwa społecznego i gospodarczego.

„Śmiało mogę powiedzieć, że po dziś dzień trwa w Austrii żywa pamięć o Janie Pawle II. Sprawiła to jego wielka wiarygodność i duchowość, a w dziedzinie politycznej – jego wielkie encykliki społeczne: «Laborem exercens» (1981), «Sollicitudo rei socialis» (1987) i «Centesimu annus» (1991)” – stwierdził naukowiec. Zaznaczył, że jako wykładowca prawa często wskazywał na ważne z punktu widzenia prawa państwowego społeczno-polityczne treści tych papieskich encyklik. „Uczestnicząc jako polityk w wielu oficjalnych audiencjach w Watykanie dla przedstawicieli różnych frakcji parlamentu Austrii nie spotkałem nikogo, kto odniósłby się choćby z rezerwą do tej wielkiej osobowości Jana Pawła II i do tego, co od niego usłyszeli” – dodał z uznaniem.

Profesor przypomniał ponadto, że kanonizacja Jana Pawła II budzi radość w całej Austrii również dlatego, że to właśnie on ogłosił błogosławionymi trzy ważne dla tego kraju postacie: zamordowaną przez hitlerowców wiedeńską zakonnicę Restytutę Kafkę (1998), lekarza ubogich Władysława Batthyany’ ego-Strattmanna (2003) i ostatniego cesarza z rodu Habsburgów – Karola I (2004).