Pierwsi stali akolici w diecezji toruńskiej

12 kwietnia w toruńskiej katedrze pw. świętych Janów bp Andrzej Suski udzielił posługi stałego akolity 25 mężczyznom, pochodzącym z kilkunastu parafii diecezji. To, pierwsze i niecodzienne wydarzenie w diecezji toruńskiej, zamknęło cykl przygotowań, który rozpoczął się w 2012 r.

Zajęcia formacyjne odbywały się głównie w Wyższym Seminarium Duchownym w Toruniu. Składały się na nie zarówno elementy formacji intelektualnej, jak i praktycznej. Ważną płaszczyzną formacyjną były także rekolekcje, które przeżywali kandydaci do stałego akolitatu w domu rekolekcyjnym w Zamku Bierzgłowskim. Głównymi formatorami stałych akolitów byli: ks. prof. Dariusz Kotecki, ks. Rafał Bochen, ks. dr. Tomasz Tułodziecki, o. Jacek Dubel CSsR (wraz ze Szkołą Nowej Ewangelizacji Diecezji Toruńskiej) oraz dk. Waldemar Rozynkowski.

Posługę stałego akolity otrzymali mężczyźni pochodzący z następujących parafii: Bierzgłowo – Hieronim Iwicki; Działdowo, parafia św. Katarzyny – Roman Kurowski, Jerzy Święszkowski; Grążawy – Benedykt Milewski; Grudziądz, parafia św. Maksymiliana Kolbego – Jan Porażyński; Przysiek – Henryk Dyczek; Radoszki – Andrzej Michalski, Łukasz Sarnowski; Toruń, parafia bł. Marii Karłowskiej – Stanisław Sławiński, parafia Chrystusa Króla – Wojciech Osiński, parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy – Jan Hinz, Jacek Kwieciński, Wojciech Wójtowicz, parafia Matki Bożej Zwycięskiej i św. Jerzego – Mirosław Kozicki, parafia Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej – Piotr Skowroński, parafia Opatrzności Bożej – Czesław Górski, parafia św. Antoniego – Jarosław Lewandowski, Mirosław Matecki, Zbigniew Olisiejko, Marek Włoczewski, parafia św. Józefa – Mariusz Krukar, parafia św. Maksymiliana Kolbego – Jerzy Maciejewski, parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – Jerzy Kalinowski, Ryszard Talarek oraz Złotoria – Sławomir Konrad.

W dokumentach II Polskiego Synodu Plenarnego czytamy: „mężczyźni świeccy, którzy ukończyli przynajmniej dwadzieścia pięć lat, cieszą się dobrą opinią, posiadają odpowiednie przymioty i są przygotowani do swych zadań poprzez odpowiednią formację, mogą być przyjęci do posługi stałego akolity”. Do zadań akolitów należy: posługiwanie przy ołtarzu oraz pomoc kapłanom i diakonom. Mogą przygotowywać ołtarz i naczynia liturgiczne oraz w razie potrzeby rozdawać wiernym Komunię Świętą, której są szafarzami nadzwyczajnymi. W przypadkach szczególnych mogą oni także wystawiać Najświętszy Sakrament do adoracji, ale bez udzielania błogosławieństwa. Gdy nie ma kapłana lub diakona, akolita może prowadzić wigilię przy zmarłym i przy pogrzebie stacje w domu zmarłego i na cmentarzu. Najcenniejszą posługą stałego akolity, poza liturgią, jest przede wszystkim wymiar posługi pośród chorych. Akolita bowiem może zanosić im Najświętszy Sakrament. Jest to wyjątkowa służba, gdyż dotyka trudnych sytuacji.