Dr Jacek Pulikowski: ojcostwo nie jest zabawą

„Ojcostwo nie jest zabawą, dlatego ludzie się od niego odwracają” – powiedział dr Jacek Pulikowski. Znawca tematyki rodzinnej, autor wielu publikacji, ojciec trójki dzieci, prowadzi w Górce Klasztornej rekolekcje dla małżeństw, zatytułowane „Warto być ojcem”.

Jacek Pulikowski jest na co dzień m.in. wykładowcą Studium Rodziny przy Wydziale Teologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Prowadzi także kursy dla nauczycieli i kursy przedmałżeńskie. W ubiegłym roku przewodził rekolekcjom, które dotyczyły tematu budowania więzi pomiędzy małżonkami a teściami i „nową rodziną”. Tym razem skupił się właśnie na problemie ojcostwa. – Po byciu mężem bycie ojcem jest dla mnie najważniejszym sensem życia. Powiem więcej, muszę pilnować, aby to bycie ojcem nie stało się ważniejsze od bycia mężem. Bo ojcostwo jest niezwykle fascynujące – podkreślił.

Dlaczego należy mówić o ojcostwie? Według dr. Jacka Pulikowskiego dlatego, że jest „ono totalnie pogubione”. Rekolekcjonista wskazał na brak porządnej wizji ojcostwa. – Mężczyzna, aby mógł dobrze funkcjonować, musi mieć właśnie wizję. Niestety świat mu takiej wizji nie oferuje. Proponuje mu „Piotrusia Pana”, „playboya”, „macho”. Także postawę singla, który nie bierze żadnej odpowiedzialności i bawi się przez całe życie. Bawi się również kobietami, co jest żałosnym zatraceniem tego, co prawdziwy mężczyzna może przeżywać w małżeństwie – dodał.

Rekolekcjonista uważa, że mówienie o zagubionym ojcostwie może powodować u wielu mężczyzn refleksję. Ta z kolei – przedstawiona w sposób sensowny i logiczny – może zmienić myślenie mężczyzny. – Naukowcy wciąż na podstawie licznych badań odkrywają, jak wielki wpływ ma ojcostwo na wychowanie dzieci. Ujawnia się to chociażby w momencie, kiedy dziecko przechodzi w dorosłość. Pomimo matczynej czułości i serdeczności to właśnie ojciec, który jest autorytetem, pociąga do wartości – powiedział.

Jacek Pulikowski podłoża kryzysu ojcostwa doszukuje się w zaprzestaniu używania rozumu oraz woli przez mężczyzn. Idąc dalej, wskazuje na ducha egoizmu, który podpowiada płci męskiej, że życie polega właśnie na zabawie. – Ojcostwo nie jest zabawą, dlatego ludzie się od niego odwracają. Nie jest lekkie, łatwe i przyjemne. Wręcz przeciwnie, stawia wysokie wymagania, a to z kolei wpływa na rozwój. Wielu mężczyzn szuka po prostu szczęścia tam, gdzie go nie ma – powiedział.

Dr Pulikowski zauważył, że ludzie często pragną wielkich efektów, bez wkładania w pracę większego wysiłku. – Chcąc być szczęśliwym jako ojciec, też trzeba się ciężko napracować. To nie jest trud, który człowiek wykonuje wbrew sobie. Przeciwnie, jest to trud, który buduje człowieka. Trud, w którym można znaleźć ogromne szczęście – mówił. Na zakończenie rekolekcjonista podkreślił, że podstawą ojcostwa jest jakość więzi małżeńskiej. Nie można być dobrym ojcem, nie będąc dobrym mężem.

Kazimierz Tucholski przyjechał na rekolekcje ze Złotowa. – Jestem ojcem czwórki dzieci – trójka żyje, a jedno jest już u Pana Boga. Mam również siedmioro wnucząt – powiedział. Dodał, że ojcostwo jest dla niego wielkim wyzwaniem i zadaniem. – Jest przekazywaniem tego wszystkiego, co najważniejsze w życiu. Ojciec jest tym, który ma czuwać nad bezpieczeństwem rodziny. Matka ma natomiast rozpalać ognisko domowe, ucząc miłości. Te rekolekcje są dla mnie pewnym sprawdzianem z tego, co w życiu uczyniłem. Na pewno inna jest miłość ojca, a inna matki. Jednak małżonkowie nawzajem się uzupełniają, dając to, co dziecku jest najbardziej potrzebne – powiedział.

Jacek Pulikowski od około trzydziestu lat jest zaangażowany w działalność Duszpasterstwa Rodzin. Razem z żoną Jadwigą służą swoją wiedzą i doświadczeniem wielu małżeństwom w kryzysie i przygotowują młodych do założenia rodziny. To autor m.in. publikacji: „Wychowanie do miłości”, „Chrześcijańskie spojrzenie na płciowość”, „Warto być ojcem”, „Warto pokochać teściową”, „Jak wygrać ojcostwo”, „Zakochanie i co dalej”.

Centrum dwudniowych rekolekcji jest zawsze Eucharystia. Program spotkań wypełniają również: konferencje, modlitwy oraz nabożeństwo pokutne z okazją do spowiedzi świętej.