Dzisiaj, 2 grudnia, przypada 10. rocznica śmierci ks. prałata Henryka Bąbińskiego, nazywanego „mistrzem życia duchowego archidiecezji częstochowskiej” i wychowawcy wielu pokoleń kapłanów. Zmarły przed dziesięciu laty był m.in. ojcem duchownym i spowiednikiem abp. Józefa Życińskiego. Za ks. Bąbińskiego zostanie odprawiona Msza św. w parafii św. Jakuba Ap. w Częstochowie, gdzie przez 14 lat był proboszczem.

Ks. Henryk Bąbiński urodził się 5 stycznia 1917 r. w Wendessen w Niemczech, w rodzinie Marcelego i Stanisławy z domu Polak. Jego rodzice przebywali wówczas na roboczym wychodźstwie. Do Polski powrócił jako 3-letnie dziecko w 1920 r. i zamieszkał w Białej Dolnej k. Częstochowy.

Egzamin dojrzałości zdał w 1939 r. i rozpoczął drogę do kapłaństwa, podejmując formację w częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym, a następnie w latach 1939-45 studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Okres studiów teologicznych przypadł na trudny czas II wojny światowej.

Jako kleryk ks. prał. Bąbiński był dwukrotnie aresztowany przez niemieckie władze policyjne. Pierwszy raz, gdy przybył do Białej po drugim roku studiów. Po zaaresztowaniu został osadzony w Areszcie Śledczym SS w Częstochowie na okres 44 dni, od 25 czerwca do 7 sierpnia 1941 r. W tym czasie kilkakrotnie był przesłuchiwany w budynku przy ul. Kilińskiego 10 (obecna siedziba Pogotowia Ratunkowego). Drugie aresztowanie miało miejsce w 1944 r. w Chełmie, za Radomskiem, gdzie diakon Henryk spędzał wakacje u proboszcza ks. Stefana Pomorskiego (rodzina ks. Henryka została wysiedlona z Białej przez władze niemieckie).

Na kapłana został wyświęcony 8 kwietnia 1945 r. w kościele Sióstr Duchaczek w Krakowie przez pierwszego ordynariusza diecezji częstochowskiej bp. Teodora Kubinę. W 1951 r. uzyskał tytuł magistra na Wydziale Teologicznym UJ. W latach 1957-59 był kapelanem Domu Opieki „Caritas” w Częstochowie. 25 lipca 1959 r. bp Zdzisław Goliński mianował ks. Henryka Bąbińskiego administratorem parafii Żarki-Letnisko. Jednak już w 1960 r. ks. Bąbiński objął funkcję kapelana „Domu Rekolekcyjnego” Sióstr Szarytek w Częstochowie.

Równocześnie był diecezjalnym referentem Duszpasterstwa Dobroczynności i Duszpasterstwa Głuchych i Niewidomych. W tym samym czasie z polecenia Kurii zajął się organizacją punktów Duszpasterstwa Niewidomych w diecezji częstochowskiej: w Częstochowie u Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w Sosnowcu przy kościele i parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Od grudnia 1962 r. do sierpnia 1963 r. pełnił funkcję wikariusza administratora w Klimontowie k. Sosnowca.

Szczególne miejsce w posłudze duszpasterskiej ks. Henryka Bąbińskiego zajmowały osoby niewidome, umysłowo upośledzone oraz głuchonieme. Był ich gorliwym opiekunem i duszpasterzem przez niemal 50 lat, kształcąc równocześnie innych kapłanów, kleryków do posługi głuchoniemym.

Po śmierci bp. Zdzisława Golińskiego, pełniący funkcję administratora diecezji bp Stanisław Czajka w dniu 15 lipca 1963 r. mianował ks. Henryka Bąbińskiego ojcem duchownym w Częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Funkcję tę ks. Bąbiński pełnił do 4 sierpnia 1979 r. W tym czasie, 14 czerwca 1971 r., uzyskał licencjat na Papieskim Fakultecie Teologicznym w Krakowie. Będąc ojcem duchownym, szczegółowo rozpracował tematykę wychowawczą i formacyjną w Seminarium. W pracy z klerykami ks. H. Bąbiński korzystał z bogatego nauczania papieży: bł. Jana XXIII i Pawła VI, a także nauki Soboru Watykańskiego II.

W sierpniu 1979 r. bp Stefan Bareła mianował ks. Bąbińskiego proboszczem parafii św. Jakuba Apostoła w Częstochowie. Funkcję tę pełnił do czerwca 1993 r., gdy przeszedł na emeryturę. Dzięki jego staraniom parafia św. Jakuba odzyskała hipotetycznie kościół jako własność swoją i diecezji (30 kwietnia 1992 r.).

Napisał wydane w serii Biblioteki „Niedzieli” książki: Ojcowie duchowni Częstochowskiego Seminarium Duchownego w latach 1928-76 (2000) i W trosce o duchowość kapłańską (t. 1-4, 2000).

Kościół docenił jego gorliwą pracę. W 1965 r. ks. Bąbiński został odznaczony godnością kapelana Jego Świątobliwości, a w 1975 r. bp. Stefan Bareła mianował go kanonikiem gremialnym Kapituły Bazyliki Katedralnej w Częstochowie. W latach 1994-2003 był kanonikiem seniorem Kapituły. W 2003 r. otrzymał też nagrodę Redaktora Naczelnego Niedzieli – medal „Mater Verbi”.

Ks. prał. Henryk Bąbiński zmarł 2 grudnia 2003 r., będąc wiernym do końca swojemu kapłańskiemu zawołaniu: „Miłość Twa, Jezu, niech rządzi mym życiem, każdym mym czynem, każdym serca biciem” (św. Franciszek z Asyżu).

Dzisiaj, 2 grudnia, przypada 5. rocznica śmierci ks. prałata Henryka Bąbińskiego, nazywanego „mistrzem życia duchowego archidiecezji częstochowskiej” i wychowawcy wielu pokoleń kapłanów. Z tej racji rano została odprawiona Msza św. w kaplicy redakcji tygodnika katolickiego „Niedziela”. Natomiast wieczorem za zmarłego kapłana zostanie odprawiona Msza św. w parafii św. Jakuba Ap. w Częstochowie, gdzie przez 14 lat był proboszczem.

Ks. prałat Henryk Bąbiński urodził się w 1917 r. 8 kwietnia 1945 r. w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Teodora Kubiny, pierwszego biskupa częstochowskiego. Jako prezbiter Kościoła częstochowskiego pracował w Koziegłówkach, w Czeladzi, w Niwce k. Sosnowca, w parafii św. Jakuba Ap. w Częstochowie i w Żarkach Letnisku.

Przez blisko 50 lat był gorliwym duszpasterzem głuchoniemych w całej diecezji częstochowskiej, kształcącym młodych kapłanów w posłudze niepełnosprawnym. W latach 1963-79 pełnił posługę ojca duchownego w Częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Jako ojciec duchowny, w oparciu o „antepreparatoria” Soboru Watykańskiego II, opracował schemat pracy i formacji kleryków, który stał się programem i podstawą pracy wychowawczej w seminarium. Opracowanie to zostało przyjęte na sekcji ojców duchownych w czasie Kongresu Teologów Polskich na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1971 r.

W latach 1979-93 pełnił funkcję proboszcza parafii św. Jakuba Ap. w Częstochowie. Do ostatnich chwil życia cieszył się opinią kapłana wrażliwego na ludzkie cierpienie i biedę materialną, niestrudzonego w posłudze sakramentu pojednania. Swoje prace z zakresu duchowości kapłańskiej, m. in. „W trosce o duchowość kapłańską” opublikował w serii „Biblioteka Niedzieli”. Zmarł 2 grudnia 2003 r.