Gorzów Wlkp.: zakończenie Roku Wiary

Mszą św. w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny pod przewodnictwem bp. pomocniczego diecezji zielonogórsko–gorzowskiej Tadeusza Lityńskiego, z udziałem księży i sióstr zakonnych zakończył się 23 listopada Rok Wiary.

Bp Lityński podkreślił, że najważniejszym owocem wiary w diecezji zielonogórsko–gorzowskiej było wyniesienie na ołtarze w maju br. ks. Luigiego Novarese, którego jednym z dzieł jest wspólnota Cichych Pracowników Krzyża. Od 1996 r. jeden z pięciu domów CPK poza granicami Włoch, znajduje się w Głogowie, a jego zadaniem jest działalność duszpasterska i apostolska środowiska ludzi cierpiących.
27 marca 2010 r. Benedykt XVI podpisał dekret stwierdzający heroiczność cnót Założyciela Cichych Pracowników Krzyża prał. Luigiego Novarese.

Owocem Roku Wiary w diecezji – mówił bp Lityński, są także konferencje, kongresy, spotkania ewangelizacyjne, sesje naukowe czy marsze. Hierarcha przypomniał, że wiara bywa dziś na różne sposoby ośmieszana, spychana na margines życia, a w niektórych rejonach świta bardzo mocno prześladowana, dlatego Benedykt XVI ogłosił Rok Wiary, by ją wśród nas ożywić i umocnić, byśmy ją na nowo docenili i umieli szukać ratunku zwłaszcza wtedy, gdy ciężarem staje się nasze doczesne życie. „Dziś z papieżem Franciszkiem zamykamy ten czas łaski, prosząc by wciąż otwarte były nasze serca na skarb chrześcijańskiej wiary” – powiedział bp Lityński.

Biskup wyraził troskę o ludzi młodych, którym rozwój modlitwy i wiary utrudnia dostęp do internetu czy korzystanie z telefonów komórkowych. Dziecko od najmłodszych lat może być oczarowane wirtualnym światem bajek i gier, które nie zawsze prowadzą w dobrym kierunku – zauważył.

Na szczęście są jeszcze ludzie starsi – powiedział hierarcha, poświęcając im dużo uwagi. „Żyjemy w czasach, w których ludzie starsi są odrzucani bo przeszkadzają. Oni są bardzo cenni. Modlitwą, cierpieniem i samotnością dźwigają ten świat, a słyszani są czasem tylko przez Boga. To ludzie w podeszłym wieku sprawiają niewidoczne cuda swoją modlitwą, podtrzymują często na ostatniej nitce wiarę całego domu, modląc się za dzieci i wnuków, które czasem z błahych powodów niszczą swoje życie duchowe i łamią zasady moralne. To starsi ludzie niosą nam historię, przekazują wiarę, zostawiają spuściznę, to oni – jak stare wino mają wewnętrzną siłę by przekazać nam szlachetne dziedzictwo. Uczmy się od starszych jak żyć. Podejmując dialog z osobami starszymi odkrywamy wiarę” – mówił kapłan, zacytował także słowa papieża Franciszka „Naród, który nie szanuje ludzi starszych nie ma swojej przyszłości, gdyż stracił pamięć”.

Ks. Luigi Novarese urodził się 29 lipca 1914 r. w Casale Monferrato w Piemoncie na północy Włoch jako ostatnie z dziewięciorga dzieci. 17 maja 1931 r. Luigi Novarese został cudownie uzdrowiony. Po śmierci matki w 1935 r. wstąpił do seminarium duchownego w Casale. Trzy lata później w Bazylice Św. Jana na Lateranie przyjął święcenia kapłańskie. Zmarł 20 lipca 1984 r. Jego ciało spoczywa w kościele Santa Maria del Suffragio, w Rzymie.