Ołobok: 800-lecie lokacji klasztoru cysterek

Biskup kaliski Edward Janiak przewodniczył 7 lipca Mszy św. z okazji 800-lecia lokacji klasztoru cysterek w Ołoboku. Klasztor został wbudowany w 1213 r. dzięki staraniom abp. Henryka Kietlicza. Obecnie znajduje się tam kościół parafialny pw. św. Jana Ewangelisty, który na stałe wpisał się w historię wioski.

W homilii bp Janiak podkreślał, że nie ma wiary bez krzyża. Za bł. Janem Pawłem II mówił, że tych, których spotyka cierpienie są bliżej krzyża Chrystusowego. – Mimo że wiara chrześcijańska stawia w centrum krzyż Chrystusa, to daje nam podstawową prawdę, która jest mocniejsza od cierpienia, a jest to fakt zmartwychwstania Pańskiego. Gdyby nie było zmartwychwstania próżna byłaby nasza wiara – powiedział ordynariusz diecezji kaliskiej.

Wskazał, że droga do Boga prowadzi przez człowieka. – Kto nie kocha ludzi nie kocha Boga. Starajmy się w naszym życiu codziennym iść tak, żeby nikt przez nas nie płakał – zachęcał celebrans.

Ubolewał, że we współczesnym świecie człowiek chce zająć miejsce Boga poprzez ustanawianie praw będących przeciw Bożym przykazaniom. – Kościół nigdy nie zgodzi się, żeby zabijać człowieka, ani pod sercem matki, ani starych ludzi. Nikt nie ma prawa zmienić prawa Bożego, nawet poprzez głosowanie. Kościół będzie zawsze stał po stronie życia, bo takie prawo Pan Bóg ustanowił – stwierdził bp Janiak.

Obchody jubileuszowe w Ołoboku trwały dwa dni. W sobotę odbyła się konferencja popularno-naukowa. Dr Damian Pałka, historyk, pracownik Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu, mówił o historii i działalności gospodarczej klasztoru cysterek w Ołoboku do XIX wieku. Szczegóły na temat edukacji dziewcząt prowadzonej przez cysterki w ołobockim konwikcie podała Ewa Kotowska-Rasiak, współautorka książki „Ołobok na cysterskim szlaku”. Dr Barbara Stolpiak, kierownik biblioteki Instytutu Prahistorii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu wskazywała na średniowieczne początki „siostrzanego” klasztoru w Owińskach. Ostatni wykład przygotowała dr Justyna Sprutta, specjalista historii sztuki, wykładowca Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i w Górnośląskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Kardynała Augusta Hlonda w Mysłowicach. Prelegentka zaprezentowała ikonografię kościoła pocysterskiego w Ołoboku. Konferencję zakończył występ krasomówczy nt. Ołoboku Moniki Kaźmierczak, uczennicy liceum.

Przybyli na uroczystość mieli okazję zwiedzić kościół pocysterski i Muzeum Ziemi Ołobockiej. Uczestniczyli także w wernisażu wystawy poplenerowej prac przedstawiających pejzaż i architekturę Ołoboku stworzonych przez młodzież.

W niedzielę wystawiono ponad dwugodzinne widowisko plenerowe „Ołobok przez wieki” w wykonaniu mieszkańców ziemi ołobockiej. Nastąpiło także uroczyste podsumowanie konkursów: poetyckiego, plastycznego i fotograficznego.

Klasztor w Ołoboku był pierwszym w Wielkopolsce, a drugim w Polsce, żeńskim klasztorem cysterek. Powstał dzięki abp. Henrykowi Kietliczowi, który przywiózł z Rzymu od papieża Innocentego III zgodę i błogosławieństwo dla nowego konwentu. Za jego namową książę Władysław Odonic zdecydował się na fundację klasztoru przy współudziale starosty wielkopolskiego – rycerza Wierzbięty z Palewic (Paniewic) herbu Gryf. Na mocy specjalnego dokumentu erekcyjnego z 20 października 1213 r. cysterki otrzymały wieś Ołobok, część Prosny z żerującymi tam bobrami, a także wolny targ w osadzie Barycz, z którego zakonnice mogły czerpać korzyści. Kościół cysterek został uroczyście konsekrowany 20 października 1213 r. przez abp. Kietlicza.

Pierwsze zakonnice sprowadzono do Ołoboku z Trzebnicy 21 października 1213 r. Od XVI w. cysterki zajmowały się m.in.: edukacją dziewcząt prowadząc konwikt. Kasata klasztoru nastąpiła 11 października 1837 r.

Obecnie w Ołoboku znajduje się kościół pocysterski św. Jana Ewangelisty. Jest to budowla gotycka, przebudowana w XVIII w. (po pożarach) w stylu rokoko. Świątynia jest orientowana, jednonawowa, zamknięta – zgodnie z zasadami architektury cysterskiej – prostą ścianą. Zakrystia i kruchta pochodzą z 2 połowy XVII w., a nawa z końca XVII w. Urządzenie wnętrza świątyni pochodzi z lat 1779-1795. Świątynia była wielokrotnie remontowana. Obecnie proboszczem jest ks. kan. Bogdan Wojciechowski.