Bp Zawitkowski: wierzycie w Boga czy tylko zachowujecie tradycje chrześcijańskie?

O to, czy wierzą w Boga, czy tylko zachowują tradycje chrześcijańskie, pytał bp Józef Zawitkowski pielgrzymów przybyłych do sanktuarium maryjnego w Wieleniu Zaobrzańskim w Wielkopolsce. Łowicki biskup pomocniczy przewodniczył tam w sobotę Sumie odpustowej podczas Wielkiego Odpustu ku czci Matki Bożej Ucieczki Grzeszników.

Jak zauważył w homilii wygłoszonej podczas Sumy odpustowej bp Zawitkowski, jest przekonany, że w domach pielgrzymów przybywających na odpust do Wielenia zachowywane są jeszcze tradycje chrześcijańskie: na Boże Narodzenie ubierana jest choinka, przygotowywane potrawy wigilijne i opłatek, a na Wielkanoc koszyki ze święconką.

„Ale czy wy macie wiarę? Czy wierzycie w narodzenie Boga, którego świat nie może ogarnąć, a który stał się człowiekiem w czasie i przyjął ciało z Matki Dziewicy? Czy wierzycie w to, że Jezus Chrystus, Ten który się narodził, umarł na krzyżu i zmartwychwstał, jest obecny wśród nas i do nas przychodzi?” – pytał kaznodzieja przypominając, że każdy z nas mówi w czasie Mszy św. i w pacierzu: „Wierzę w Boga…”.

„Jednak wiara to nie jest gadanie. Wiara to jest życie człowieka. Każdy mój oddech, każde uderzenie serca, każde myślenie od przebudzenia, aż do zaśnięcia, każdy krok jest albo uwielbieniem Boga, wyznaniem wiary w Niego, albo drogą w inną stronę” – wyjaśnił bp Zawitkowski dodając, że droga, która nie prowadzi do Kościoła, nie ma sensu, podobnie jak życie bez wiary nie ma sensu. Natomiast wybór, czy będziemy ludźmi pobożnymi, czy bezbożnymi, należy do nas samych.

Tegoroczne uroczystości Wielkiego Odpustu ku czci Matki Bożej Ucieczki Grzeszników w Wieleniu Zaobrzańskim rozpoczęły się 29 czerwca, a potrwają do 8 lipca. W tym czasie, wraz z przybywającymi tu, także spoza Wielkopolski, tysiącami pielgrzymów, modlili się m.in. bp Antoni Długosz z Częstochowy, bp Antoni Pacyfik Dydycz z Drohiczyna, bp Józef Zawitkowski z Łowicza oraz abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański.

Udokumentowana historia Wielenia Zaobrzańskiego rozpoczyna się wraz z osiedleniem się w tym miejscu pod koniec XIII w. cystersów sprowadzonych przez wojewodę poznańskiego Beniamina Zarembę. Co prawda już w 1418 r. konwent klasztoru został przeniesiony do pobliskiego, bardziej obronnego Przemętu, jednak cystersi wciąż dbali o Wieleń fundując tu w ciągu wieków kolejne, drewniane kościoły. Murowaną, istniejącą do dziś świątynię wznieśli oni w latach 1731-1742. Ten późnobarokowy kościół zaliczany jest do zabytków klasy I.

W ołtarzu głównym wieleńskiej świątyni znajduje się gotycka figura Maryi z Dzieciątkiem. 120-centymetrowa rzeźba pochodzi z drugiej połowy XV w. i została wykonana z drzewa lipowego na wzór figury, która uległa zniszczeniu, a która otaczana była w Wieleniu kultem jeszcze przed przybyciem tu cystersów, a więc „od niepamiętnych czasów”.

Podobno Matka Boża objawiła się tu bowiem niegdyś ubogiej pasterce na pniu lipowym, a miejsce to, które Maryja tak bardzo ukochała, zaczęto otaczać wielką czcią. Do dziś do sanktuarium w Wieleniu Zaobrzańskim, do cudownej figury Matki Bożej Ucieczki Grzeszników, przybywają rocznie dziesiątki tysięcy pielgrzymów. Od wieków też, za Jej przyczyną, doznają tu wielu łask i uzdrowień zarówno fizycznych, jak i duchowych.

Cudowną figurę Matki Bożej koronował na prawie diecezjalnym 5 września 1993 r. ówczesny metropolita poznański abp Jerzy Stroba. Korony te zostały jednak skradzione w przeddzień 10. rocznicy tego wydarzenia. Jednak dzięki ofiarności pielgrzymów wkrótce wykonano nowe korony dla Maryi i Dzieciątka Jezus i rozpoczęto starania o koronację na prawie papieskim.

Uroczystość ta odbyła się 3 lipca 2005 r., a uczestniczyło w ok. 50 tysięcy pielgrzymów, 200 kapłanów i ponad 20 biskupów. Korony pobłogosławione w Rzymie w październiku 2004 r. przez Jana Pawła II na skronie Maryi i Dzieciątka Jezus nałożyli kard. Joachim Meisner z Kolonii, abp Edward Nowak, sekretarz Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych oraz abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański.

Trzeba zaznaczyć, że w Wieleniu Zaobrzańskim wielkim kultem cieszy się również krzyż znajdujący się w kaplicy Męki Pańskiej za ołtarzem głównym, w dawnym kapitularzu zakonnym, gdzie dawniej zbierali się zakonnicy. Jest już tradycją tego miejsca, że kiedy przybywający tu pielgrzymi pokłonią się Najświętszemu Sakramentowi i Matce Bożej, idą na modlitwę przed cudownym krucyfiksem (niegdyś pokonywali oni tę drogę po kolanach). Tam, pątnicy obejmują nogi Zbawiciela dłońmi, którymi później dotykają swoich chorych miejsc, a o tym, jak częsta to praktyka świadczą bardzo już wytarte nogi wiszącego na krzyżu Chrystusa. Jest to też miejsce szczególnej modlitwy kapłanów, którzy oddają się w opiekę Ukrzyżowanemu.