O. Konrad Małys przez 2 lata pokieruje opactwem benedyktynów w Tyńcu

Przez najbliższe dwa lata opactwem benedyktynów w Tyńcu pokieruje 50-letni o. Konrad Małys. Został mianowany przez opata prezesa Ansgara Szmidta OSB przeorem-administratorem, ponieważ podczas tegorocznych wyborów opata nie został wyłoniony żaden kandydat. Tymczasem ośmioletnią kadencję zakończył dotychczasowy opat o. Bernard Sawicki.

O. Małys urodził się 14 lutego 1962 r. we Wrocławiu. Przed wstąpieniem do opactwa w Tyńcu studiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Pierwsze śluby złożył w 1990 r., zaś święcenia kapłańskie przyjął w 1998 r.

Nowy przeor-administrator jest cenionym rekolekcjonistą i kierownikiem duchowym. Ostatnio w Tyńcu prowadzi rekolekcje „Kryzys półmetku życia”. Ponadto z zamiłowania jest liturgistą. Pracował w wydawnictwie TYNIEC, przez wiele lat był bibliotekarzem, w latach 1999-2001 i 2002-2006 pełnił funkcję mistrza nowicjatu, pomagał też tynieckiej fundacji w Bacúrovie na Słowacji.

O. Małys jest również wizytatorem Kongregacji Mniszek Benedyktynek w Polsce pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Opactwo w Tyńcu jest najstarszym z istniejących dziś klasztorów w Polsce. Położone jest na białej skale nad Wisłą. Pierwsi benedyktyni przybyli tam około połowy XI w. Pod koniec XVIII w., opactwo zamienione w twierdzę służyło konfederatom barskim jako punkt oporu wobec wojsk rosyjskich. Odbudowę zniszczonego klasztoru przerwały rozbiory, cesarz Franciszek I podpisał 8 września 1816 r. dekret kasujący opactwo.

Mnisi rozjechali się w różne miejsca, w dawnym opactwie pozostało ich trzech do obsługi parafii; ostatni zmarł w 1833 r. W latach następujących po kasacie podzielono i wywieziono wyposażenie klasztoru, skarbiec kościelny, bibliotekę oraz archiwum. Miary zniszczenia dopełnił pożar wywołany uderzeniem pioruna podczas majowej burzy w 1831 r. Odtąd opuszczone budynki dawnego klasztoru zamieniły się stopniowo w ruinę. Funkcjonował jedynie kościół, do którego na polecenie władz przeniesiono parafię, a dawny jej kościół rozebrano.

Poprawę sytuacji przyniosło w początku XX w. przejście dawnych budynków poklasztornych pod zarząd biskupów krakowskich. Pod koniec lat dwudziestych ubiegłego wieku przybył do Polski jeden z belgijskich mnichów, o. Karol van Oost. W latach trzydziestych Van Oost, jeżdżąc po Polsce i głosząc w różnych ośrodkach wykłady, konferencje i rekolekcje rozważał kolejne miejsca pod przyszły klasztor. W 1939 roku zapadła decyzja o powrocie mnichów do Tyńca. Stało się to możliwe dzięki zgodzie biskupa krakowskiego, księcia Adama Sapiehy, który postawił warunek, aby wracający benedyktyni podjęli się odbudowy ruin opactwa. Oficjalny powrót mnichów do klasztoru odbył się 30 lipca 1939 r.

Oprócz renowacji mnisi podjęli się wielu innych inicjatyw. W Tyńcu opracowano posoborowy Mszał Rzymski i inne księgi liturgiczne. Prace te prowadził o. Franciszek Małaczyński. Równolegle dokonano przekładu z języków oryginalnych i redakcji tzw. Biblii Tysiąclecia. Było to dzieło o. Augustyna Jankowskiego. Nie zaniedbano też badań nad historią Tyńca i benedyktynów polskich oraz historią liturgii, czym zajmował się przez wiele lat o. Paweł Sczaniecki.

W ostatnich latach rozpoczęło pracę Wydawnictwo TYNIEC; jego głównym obszarem działalności jest edycja tłumaczeń tekstów źródłowych do dziejów i duchowości monastycznej oraz popularyzacja benedyktyńskiej tradycji. W zmienionej rzeczywistości ekonomicznej Polski, w poszukiwaniu nowych form na pozyskiwanie środków utrzymania, od 2006 r. działa jednostka gospodarcza Benedicite, zajmująca się promocją i sprzedażą produktów benedyktyńskich. W odbudowanym skrzydle dawnej biblioteki rozpoczął swą działalność Benedyktyński Instytut Kultury.