Poznań: obchody 10. rocznicy beatyfikacji siostry Sancji Szymkowiak

W związku z obchodzoną w tym roku 10. rocznicą beatyfikacji siostry serafitki Sancji Szymkowiak, 17 listopada w Poznaniu odbędzie się poświęcona jej sesja naukowa. Poprzedzi ją Msza św. sprawowana w kościele pw. św. Rocha – sanktuarium błogosławionej, której przewodniczyć będzie kard. Zenon Grocholewski, prefekt Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej.

Eucharystia dziękczynna za beatyfikację s. Sancji Szymkowiak (1910-1942) zostanie odprawiona o godz. 10 w archidiecezjalnym sanktuarium błogosławionej w Poznaniu, w którym spoczywają jej doczesne szczątki. Tuż przy kościele usytuowany jest również dom Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej (sióstr serafitek), w którym pracowała i zmarła bł. s. Sancja.

Po Mszy św. zostanie poświęcone parafialne Centrum Duszpasterskie im. bł. Jana Pawła II, gdzie rozpocznie się sesja naukowa zorganizowana w 10. rocznicę beatyfikacji błogosławionej zatytułowana: „Wychowanie naszym zadaniem i powołaniem". W obradach weźmie udział m.in. kard. Zenon Grocholewski, prefekt Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej, który wygłosi wykład pt. „Wychowanie katolickie we współczesnym świecie na wzór bł. s. Sancji”. Kard. Grocholewski był postulatorem procesu beatyfikacyjnego s. Sancji Szymkowiak.

Sancja (Janina) Szymkowiak urodziła się 10 lipca 1910 r. w Modzanowie, na terenie ówczesnego zaboru pruskiego. Naukę rozpoczęła w niemieckiej szkole, później została uczennicą polskiego Liceum i Gimnazjum Humanistycznego w Ostrowie Wlkp. Koleżanki wspominają ją jako osobę, na którą zawsze można było liczyć. Już wtedy wyróżniała się wzorowym zachowaniem, pilnością w nauce i szczerą pobożnością. Pociągała innych swą prostotą, skromnością i pogodą ducha. W stosunku do koleżanek była serdeczna, ofiarna, ale nigdy nie narzucała się innym.

Po maturze rozpoczęła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Wkrótce zrozumiała jednak, że od prawa bardziej odpowiada jej studiowanie języków obcych, dlatego przeniosła się na filologię romańską, którą kontynuowała z wielką sumiennością i obowiązkowością. Okres studiów był dla niej czasem usilnej pracy umysłowej i głębokiego życia wewnętrznego. Codzienna Msza i Komunia św., lektura religijna oraz udział w rekolekcjach zamkniętych stanowiły dobrą płaszczyznę dla jej działalności apostolskiej.

W 1934 r. wyjechała do Francji, aby lepiej przygotować się do egzaminu magisterskiego z języka. Będąc w sanktuarium w Lourdes podjęła decyzję o podjęciu życia konsekrowanego. 27 czerwca 1936 r. wstąpiła do Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej (sióstr serafitek) przy kościele parafialnym pw. św. Rocha w Poznaniu, które odtąd już do końca pozostało jej domem.

Zgromadzenie to zostało założone w Zakroczymiu w 1881 r. przez bł. o. Honorata Koźmińskiego kapucyna i służebnicę Bożą matkę Małgorzatę Szewczyk w celu odrodzenia religijnego i moralnego narodu polskiego. Jego szczególnym charyzmatem jest praca wśród ubogich, starszych, chorych i ułomnych dzieci. Siostry starają się zresztą wychodzić naprzeciw wszelkim przejawom ubóstwa materialnego i duchowego, troszcząc się o potrzeby duszy i ciała biednych. Podejmują one przede wszystkim pracę bezpośrednio przy potrzebujących pomocy, służąc im w szpitalach, zakładach, domach opieki i domach prywatnych.

Po rocznej próbie w nowicjacie, 30 lipca 1938 r., s. Sancja Szymkowiak złożyła pierwsze śluby zakonne. Całą siebie, bez reszty i z miłością oddawała każdej posłudze drugiemu człowiekowi, do której powołał ją Bóg. Podczas II wojny światowej z wielkim oddaniem opiekowała się tu francuskimi i angielskimi jeńcami, służąc im również jako tłumaczka.

Po poważnej chorobie, zmarła w opinii świętości 29 sierpnia w 1942 r. Siostrę Sancję beatyfikował Jan Paweł II 18 sierpnia 2002 r. w Krakowie. Powiedział wtedy m.in.: „A nam zostawiła swój duchowy testament, który zawarła w jednym prostym zdaniu: «Jak się oddać Bogu, to na przepadłe»”.