Bielsko-Biała: XIV edycja Nagrody im. ks. Józefa Londzina

Wieloletni proboszcz w Buczkowicach na Podbeskidziu, ks. prałat Stanisław Jasek został laureatem 14. edycji Nagrody Starosty Bielskiego im. Księdza Józefa Londzina. Uroczystość wręczenia nagrody odbyła się w piątek w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej.

Kandydatów do nagrody nominują samorządy dziesięciu gmin powiatu bielskiego. W gronie nominowanych znaleźli się w tym roku: proboszcz, biznesmen, bibliotekarka, orkiestra dęta, działaczka Akcji Katolickiej, społeczniczka, beskidzki kronikarz i kustosz sanktuarium Jakubowego.

Pomysłodawcy nagrody zaznaczają, że przyznawana jest ona za znaczące osiągnięcia społeczno – kulturalne, za budowanie historii i dnia dzisiejszego „małych ojczyzn”.

Tegoroczna edycja ma szczególny wymiar, gdyż organizowana jest w 150. rocznicę urodzin ks. Londzina – przypomniała przewodnicząca kapituły i krewna patrona nagrody, Alina Świeży-Sobel. Z okazji okrągłej rocznicy na terenie diecezji odbyły się już sesje historyczne poświęcone postaci znanego księdza społecznika.

Laureat tegorocznej edycji będący na emeryturze 75-letni ks. Stanisław Jasek przyjął święcenia kapłańskie w 1964 roku na Wawelu z rąk arcybiskupa Karola Wojtyły. W 1977 roku został proboszczem w parafii Buczkowice koło Bielska-Białej. Z jego inicjatywy został rozbudowany kościół, salki katechetyczne z zapleczem gospodarczym, plebania, cmentarz i wyremontowana kapliczka. Wspierał organizacje społeczne, integrował lokalną społeczność, aktywnie współpracował ze wszystkimi organizacjami społecznymi, organizował koncerty, festiwale, spotkania.

Przez długie lata ks. Jasek finansował żywienie przedszkolaków i uczniów z rodzin znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. Z utworzonym przy parafii Zespołem Charytatywnym organizował zbiórki odzieży i żywności, pomagał materialnie i duchowo osobom poszkodowanym przez klęski żywiołowe.

Patron nagrody, ks. Józef Londzin był znanym działaczem na rzecz podtrzymania polskości Śląska Cieszyńskiego oraz integracji mieszkańców tego regionu. Urodził się 3 lutego 1862 w Zabrzegu k. Czechowic-Dziedzic w rodzinie o dużych tradycjach patriotycznych.

Był założycielem Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego na Śląsku i Muzeum Etnograficznego w Cieszynie, posłem, współprzewodniczącym Rady Narodowej dla Księstwa Cieszyńskiego powstałej w 1918 roku, senatorem Rzeczypospolitej i burmistrzem Cieszyna. Napisał wiele książek dotyczących historii Śląska Cieszyńskiego i historii Kościoła, m.in. "Historia Generalnego Wikariatu w Cieszynie" oraz "Dzieje drewnianych kościołów w Księstwie Cieszyńskim".
Zmarł 21 kwietnia 1929 roku i spoczął w Alei Zasłużonych na cmentarzu w Cieszynie.