Imielin: Sto lat kościoła pw. Matki Boskiej Szkaplerznej

„Skoro mówimy o fundamentalnym znaczeniu Eucharystii dla życia parafii i całej wspólnoty Kościoła, nie możemy przemilczeć kwestii świętowania niedzieli” – stwierdził metropolita katowicki abp Wiktor Skworc 30 września br. w Imielinie podczas Mszy św. z okazji stulecia tamtejszego kościoła pod wezwaniem Matki Boskiej Szkaplerznej.

„Jak więc dzisiaj, na początku XXI wieku, tu i teraz budować świątynię Boga opartą na wierze?” – pytał metropolita katowicki w homilii, zwracając uwagę, że obecnie za mało słuchamy Boga, a za dużo ludzi. Dlatego trzeba zadbać we wspólnocie parafialnej o nieustanne karmienie się słowem Bożym. Abp Skworc przywołał słowa św. Hieronima: „Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” i dodał „Konieczne jest więc poznawanie i przyjmowanie słowa Bożego, bo wyłącznie z tego dobrego ziarna, padającego na żyzną glebę ludzkiego serca, rodzi się dojrzała wiara”. Podkreślił, że dzięki światłu słowa Bożego oraz mocą Ducha Świętego będziemy mogli skutecznie pełnić misję profetyczno-krytyczną wobec współczesnego świata.

Przypominając, że Kościół, a więc także wspólnota parafialna, żyje dzięki Eucharystii, metropolita katowicki stwierdził: „Skoro mówimy o fundamentalnym znaczeniu Eucharystii dla życia parafii i całej wspólnoty Kościoła, nie możemy przemilczeć kwestii świętowania niedzieli, to jest wypełnienia Bożego przykazania – Pamiętaj, abyś dzień święty święcił! Bądźcie na straży niedzieli, jako dnia należącego do Boga i do człowieka – dnia dla rodziny! Świętujcie niedzielę i nie sprzedawajcie jej na targowiskach świata”. Zaznaczył, że jeśli zależy nam na zachowaniu polskiej kultury i chrześcijańskiej tradycji Europy, trzeba szanować niedzielę, bo ona buduje również rodzinę.

Abp Skworc zaakcentował, że troska o kult i Bożą świątynię, winna iść w parze z integralną troską o dobro każdego człowieka. „A zatem, obecność Chrystusa winniśmy dostrzegać nie tylko w Eucharystii, ale i w obliczach współczesnych „najmniejszych”, czyli żyjących w nędzy duchowej i w materialnym ubóstwie” – mówił. Apelował też do zgromadzonych w imielińskiej świątyni: „Miejcie więc szeroko otwarte oczy i serca na potrzebujących – zwłaszcza na rodziny wielodzietnie i osoby, które utraciły pracę. Stańcie przy nich ze słowem solidarności i pocieszenia oraz z materialnym darem serca. Dopiero wówczas poczują się w Kościele jak w domu rodzinnym”.

Myśl o budowie kościoła oraz powstaniu samodzielnej parafii w Imielinie który wówczas należał do parafii w Chełmie, zrodziła się na początku XX w. Inicjatywa wyszła od mieszkańców Imielina. Spotkała się z aprobatą ówczesnego proboszcza chełmskiego ks. Aleksandra Liska, a później jego następcy ks. Pawła Winklera.

1 października 1902 roku zawiązał się „Komitet sprawy kościoła Imielińskiego”, który następnie przemianowano na „Komitet Budowy Kościoła w Imielinie”. Już 20 października 1902 roku otrzymano ze strony kościelnej zgodę na budowę kościoła, a 16 maja 1904 r. władz państwowych. Następnie zakupiono projekt budynku kościelnego autorstwa architekta Koziczyńskiego. Niestety rada parafialna w Chełmie nie zaakceptowała tego projektu. Ostatecznie przyjęto do realizacji projekt autorstwa architekta Giemzy z Katowic. 29 czerwca 1909 roku na zebraniu gminnym zdecydowano o rozpoczęciu budowy. Uroczysta Msza św. w kościele parafialnym w Chełmie oraz poświęcenie miejsca budowy przez ks. proboszcza Pawła Winklera 11 lipca 1909 roku zainicjowały prace budowlane. Ukończono je latem 1912 roku. Kardynał Jerzy Kopp, ówczesny biskup wrocławski delegował do dokonania aktu poświęcenia kościoła w Imielinie ks. Ryszarda Stehera. Jednakże ks. Stecher zmarł, w związku z czym aktu poświęcenia dokonał proboszcz z Tychów i nowy dziekan dekanatu mikołowskiego ks. Jan Kapica. Nastąpiło to 29 września 1912 roku.