Przedstawiciele różnych wyznań uczcili we Lwowie ofiary II wojny światowej

Przedstawiciele różnych Kościołów i wspólnot religijnych Lwowa uczcili pamięć ofiar II wojny światowej. 8 maja, który w b. ZSRR był obchodzony jako Dzień Zwycięstwa i zakończenia wojny, odmówiono na Cmentarzu Janowskim modlitwy za tych, którzy zginęli w latach tego światowego konfliktu zbrojnego.

Tę akcję modlitewną zorganizowała Komisja „Sprawiedliwość i Pokój” Ukraińskiego Kościoła greckokatolickiego (UKGK) wspólnie z ruchem „Młodzież Ukraińska dla Chrystusa”. Wzięli w niej udział duchowni i świeccy z UKGK i Kościoła rzymskokatolickiego, Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego i wspólnoty Ewangelickich Chrześcijan – Baptystów „Betania”, jak również członkowie Lwowskiego Ośrodka Stowarzyszenia Więźniów Politycznych, rady miasta oraz organizacji młodzieżowych i kapelanów wojskowych UKGK.

Wiceprzewodniczący rady miasta do spraw humanitarnych Wasyl Kosiw zaznaczył w swym przemówieniu, że akcja ta, choć zapewne najmniejsza pod względem swej liczebności spośród tych, jakie odbyły się w tych dniach we Lwowie, jest najważniejsza ze względu na swój skład i znaczenie.

Baptysta Ołeksandr Sawczenko podkreślił doniosłość zwrócenia uwagi na wydarzenia wojenne w świetle zbawczych działań Chrystusa jak możliwości przebaczenia, uzdrowienia i ukierunkowania własnych wysiłków na wzajemne pojednanie i zgodę.

Z kolei ks. Ołeh Łuka, referent Komisji „Sprawiedliwość i Pokój”, która od wielu lat organizuje Ogólnoukraińską Akcję „Dzień Pamięci”, zwrócił uwagę zebranych na trzy główne korzenie rozwoju osobistego i społecznego, zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego. Jest wśród nich miłość jako źródło wszelkiego dobra, dlatego też wspólna modlitwa jest dobrym narzędziem do pielęgnowania tego korzenia – podkreślił duchowny greckokatolicki. Dodał, że dzięki miłości możliwe staje się przebaczenie jako element uzdrowienia i ocalenia osoby oraz tych wszystkich momentów przeszłości i teraźniejszości, które mogą zaskakiwać i powodować zamieszanie. A pochodną miłości i przebaczenia, będących jakby naturalnymi siostrami, staje się pokój i pojednanie.