Abp Skworc: przez służbę wyrażamy i wypraszamy miłosierdzie dla nas i świata całego

„Nie tylko Koronką do Bożego Miłosierdzia, ale także przez służbę nieustannie wyrażamy i wypraszamy u Miłosiernego Pana miłosierdzie dla nas i świata całego!” – powiedział metropolita katowicki abp Wiktor Skworc 15 kwietnia br. w caritasowym Ośrodku Miłosierdzie Boże w Mikołowie Borowej Wsi, który w patronalne święto Caritas świętował odpust.

Metropolita katowicki przypomniał, że Miłosierdzie Boga objawia się przez Jezusa Chrystusa. „On jest samym Miłosierdziem Boga. Jego miłosierdzie objawiało się w służbie. On stał się sługą wszystkich” – mówił abp Skworc, przywołując scenę umycia nóg uczniom przez Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy.

Kaznodzieja zwrócił uwagę, że służebna miłość Jezusa Chrystusa jest aktualizowana w każdej Eucharystii. „W niej Zbawiciel uniża się niewypowiedzianie i staje się dla nas pokarmem. Dlatego Eucharystia jest przestrzenią uczenia się służby” – podkreślił. Dodał, że Eucharystia jest potężnym bodźcem, skłaniającym nas do autentycznego angażowania się w budowanie społeczeństwa bardziej sprawiedliwego i braterskiego. „Służba bliźniemu jest warunkiem prawdziwej i godziwej celebracji Mszy św. w każdej parafialnej wspólnocie” – stwierdził.

Zwracając się do obecnych abp Skworc zaapelował: „Was tu obecnych czcicieli Bożego Miłosierdzia chcę zachęcić do świadczenia miłosierdzia. Każdy z was ma jakiś majątek – i choć nie mierzy się go w wartościach materialnych – to przecież macie majątek: czasu, życzliwości, cierpliwości, wiary, nadziei i przebaczenia – można się nim dzielić z innymi”.

Ośrodek Caritas Archidiecezji Katowickiej dla osób niepełnosprawnych Miłosierdzie Boże w Mikołowie Borowej Wsi rozpoczął działalność we wrześniu 1990 r. Inicjatorem jego powstania był biskup Czesław Domin, zaś budowniczym, organizatorem i pierwszym dyrektorem ks. Krzysztof Bąk. Posiadłość, umożliwiającą powstanie ośrodka, podarowała śp. Marta Krzysteczko, mieszkanka Borowej Wsi. Celem Ośrodka jest niesienie pomocy dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnością narządu ruchu, poprzez kompleksową działalność opiekuńczą, wychowawczą, rehabilitacyjną, terapeutyczną i edukacyjną.