Biskup poświęcił tablicę z historycznym krzyżem

Pamiątkową tablicę z wkomponowanym w nią krzyżem z dawnego polowego ołtarza, przy którym modlili się pracownicy FSM Bielsko-Biała podczas strajku generalnego na Podbeskidziu w 1981 r., poświęcił 6 lutego bp Tadeusz Rakoczy. Uroczystość z okazji 31. rocznicy zakończenia historycznego protestu odbyła się w hali 3D międzynarodowej spółki Fiat Powertrain Technologies w Bielsku-Białej.

Podbeskidzki strajk generalny był największym w Polsce, czysto politycznym, zakończonym sukcesem protestem „Solidarności” między wrześniem 1980 i grudniem 1981 roku.

Tablica pamiątkowa umieszczona jest w dawnej hali Wydziału Mechanizmów FSM w Bielsku-Białej. 6 lutego 1981 stanął tam ołtarz polowy. Odprawiona została przy nim Msza św. na zakończenie zwycięskiego 10-dniowego strajku generalnego NSZZ "Solidarność" Podbeskidzia.

Jak przypomina przewodnicząca Międzyzakładowej Organizacji Związkowej "NSZZ Solidarność" Fiat Auto Poland S.A. Bielsko-Biała, Wanda Stróżyk, wśród strajkujących od 27 stycznia do 6 lutego 1981 zakładów bielska FSM „była silnym bastionem robotniczego i społecznego sprzeciwu – chyba pierwszego w tej formie na świecie – wobec korupcji, nepotyzmu i prywaty”. „Niewątpliwie był to także ważny krok do odzyskania wolności przez nasz kraj” – dodaje działaczka.

Pamiątkowa tablicę z brązu wykonał krakowski artysta i wykładowca krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych prof. Czesław Dźwigaj. Wkomponowany w tablicę oryginalny krzyż wykonał Jan Worek, związkowiec NSZZ Solidarność FSM Bielsko-Biała. Od czasów strajku krzyż przetrwał, wisząc cały czas na ścianie hali bielskiego Wydziału Mechanizmów (3D). Przez wiele lat towarzyszył mu symboliczny ołtarz polowy, popularnie nazywany ołtarzem papieskim, od znajdującego się na nim portretu błogosławionego Jana Pawła II.

W listopadzie 1980 przedstawiciele zakładowych komitetów założycielskich „Solidarności” z Regionu Podbeskidzie oskarżyli osoby zajmujące kluczowe stanowiska w administracji wojewódzkiej i miejskiej, działaczy partyjnych oraz komendantów MO o wykorzystywanie stanowisk do czerpania korzyści materialnych. Wśród oskarżonych znaleźli się m.in. I sekretarz KW PZPR, wojewoda i prezydent Bielska-Białej. Choć specjalna komisja WRN potwierdziła większość zarzutów, władze państwowe nie wyciągnęły wobec winnych konsekwencji. 26 stycznia 1981 r. w zakładach województwa bielskiego odbył się godzinny strajk ostrzegawczy, a następnego dnia rozpoczął się bezterminowy strajk generalny.

Międzyzakładowy Komitet Strajkowy z siedzibą w bielskich zakładach "Bewelana" tworzyło 107 osób, które reprezentowały ponad 200 tys. strajkujących z kilkuset zakładów Bielska-Białej i całego województwa bielskiego. Niektórzy działacze „Solidarności” nie wierzyli, że związkowcom z Podbeskidzia uda się cokolwiek wywalczyć. Do stolicy Podbeskidzia przyjechali wtedy znani działacze i próbowali namawiać, żeby zakończyć protest.

Przełomowym momentem strajku była decyzja prymasa Stefana Wyszyńskiego, który skierował do Bielska-Białej z misją mediacyjną ówczesnego sekretarza episkopatu Polski bp. Bronisława Dąbrowskiego oraz biskupów pomocniczych diecezji katowickiej: Janusza Zimniaka i Czesława Domina. Przyjęli oni na siebie rolę gwarantów porozumienia podpisanego 6 lutego 1981 r.

Po dziesięciu dniach strajk zakończył się sukcesem. Ze swych stanowisk zostali odwołani sekretarze partii, wojewoda i jego zastępcy, prezydent miasta oraz komendanci milicji.