Sanktuarium Pasyjno-Maryjne w Kalwarii Zebrzydowskiej

Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej powstało na początku XVII w. i jest jednym z najczęściej uczęszczanych miejsc pielgrzymkowych w Polsce.
JEŻELI CHCESZ PRZECZYTAĆ TAKŻE O INNYCH SANKTUARIACH W POLSCE WEJDŹ DO KATALOGU SANKTUARIA
– A jeśli do czego pragnę Was zachęcić i zapalić, to abyście nie przestali nawiedzać tego sanktuarium. (Jan Paweł II, Kalwaria Zebrzydowska, 7 VI 1979 r.) – oby te słowa bł. Jana Pawła II były dla nas testamentem i wskazówką na XXI wiek.
Adres: Klasztor OO. Bernardynów, ul. Bernardyńska 46, 34-130 Kalwaria Zebrzydowska, archidiecezja krakowska. Kontakt: tel.: 33/876-63-04, 876-54-99, 876-53-01, fax: 33/876-66-41, e-mail: info@kalwaria.eu, http: www.kalwaria.eu. Kustosz Sanktuarium: o. Azariasz Jacek Hess OFM

Charakterystyka
Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej, które powstało na początku XVII wieku jako fundacja Mikołaja Zebrzydowskiego, należy dzisiaj do najciekawszych w Polsce założeń krajobrazowo-architektonicznych i do najczęściej uczęszczanych polskich miejsc pielgrzymkowych. Kilkudziesięciotysięczne rzesze pątników gromadzą się zwłaszcza podczas Chwalebnego Misterium Pańskiego w Wielkim Tygodniu oraz w czasie Misterium Pogrzebu i Triumfu Matki Bożej w sierpniu. Sanktuarium Kalwaryjskie składa się z barokowej bazyliki, w której umieszczony jest cudowny wizerunek Matki Bożej Kalwaryjskiej, z klasztoru i z zespołu kościołów i kaplic w stylu barokowym i manierystycznym, wkomponowanych w malowniczy krajobraz beskidzki i nazwanych dróżkami kalwaryjskimi. Sanktuarium to zostało zbudowane na wzór Drogi Krzyżowej Pana Jezusa w Jerozolimie. Jest to, więc „swoista kopia Kalwarii jerozolimskiej” z kaplicami do odprawiania rozważań o Męce Pańskiej i o tajemnicach z życia Matki Bożej.

Opiekunami i stróżami sanktuarium są, z woli pierwszego fundatora, Mikołaja Zebrzydowskiego, Bracia Mniejsi, w Polsce popularnie zwani bernardynami (franciszkanie). Specjalny dokument fundacyjny, przekazujący Kalwarię bernardynom podpisał Mikołaj Zebrzydowski na zamku krakowskim 1 XII 1602 roku. Jest to, więc oficjalny początek Kalwarii Zebrzydowskiej. Pierwsi bernardyni przybyli do Kalwarii w roku 1604, kiedy to rozpoczęto budowę kościoła i klasztoru.

Z kart historii
Początki sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej sięgają 1600 roku, kiedy to Mikołaj Zebrzydowski, wojewoda krakowski, wzniósł na górze Żar kościółek Ukrzyżowania wg modelu przywiezionego z Jerozolimy przez dworzanina zamku lanckorońskiego, Hieronima Strzałę. Kościółek ten w następnym roku (4 X 1601), w dzień św. Franciszka z Asyżu, uroczyście konsekrował nuncjusz papieski Klaudiusz Rangoni, w obecności biskupa krakowskiego Bernarda Maciejowskiego. W latach 1604-1609 Mikołaj Zebrzydowski wybudował kościół i klasztor wg projektów architekta włoskiego Jana Marii Bernardoniego oraz architekta i złotnika flamandzkiego, Pawła Baudartha. Konsekracja tego kościoła odbyła się dnia 4 X 1609 roku. Dokonał jej biskup krakowski, Piotr Tylicki.
W latach 1609-1617 Mikołaj Zebrzydowski wybudował wg planów Pawła Baudartha następujące kaplice Drogi Krzyżowej do odprawiania specjalnego nabożeństwa: Ratusz Piłata, Grób Pana Jezusa, Ogrójec, Pojmanie, Dom Annasza, Dom Kajfasza, Pałac Heroda, Grób Matki Bożej, Włożenie Krzyża, Wieczernik, Wniebowstąpienie, Drugi Upadek Pana Jezusa, i pustelnia Pięciu Braci Polaków z kaplicą św. Marii Magdaleny.

Po śmierci Mikołaja Zebrzydowskiego w 1620 roku opiekunem i budowniczym Kalwarii był jego syn, Jan Zebrzydowski, który wybudował pięć dalszych kaplic pasyjnych (Brama Wschodnia, Kaplica na Cedronie, Pierwszy Upadek Pana Jezusa, Cyrenejczyk i Weronika), osiem kaplic maryjnych do odprawienia tzw. dróżek Pogrzebu i Triumfu Matki Bożej oraz rozbudował wzniesione jeszcze przez Mikołaja Zebrzydowskiego kaplice Ukrzyżowania i Grobu Matki Bożej. Jan Zebrzydowski wybudował też tzw. „gradusy” obok ratusza Piłata i kaplicę znalezienia Krzyża z pustelnią św. Heleny.

Następnym fundatorem kalwaryjskim był Michał Zebrzydowski, który zasłużył się rozbudową kompleksu klasztornego przez poszerzenie go o drugi wirydarz od strony północnej (1654-1655) i wybudowanie (1658-1667) kaplicy Matki Bożej Kalwaryjskiej należącej do najpiękniejszych obiektów architektonicznych w Kalwarii Zebrzydowskiej.
Na przełomie XVII i XVIII w. Magdalena Czartoryska, ostatnia wielka fundatorka kalwaryjska, podjęła się powiększenia kościoła o długą i szeroką nawę, oraz o fasadę i dwie wieże przy elewacji frontowej. Roboty te ukończono w roku 1702, już po jej śmierci (†1694). Śmierć Magdaleny Czartoryskiej zakończyła epokę wielkich fundatorów kalwaryjskich. Od tego czasu troska o Sanktuarium Kalwaryjskie spoczywa na jego stróżach – bernardynach i na pątnikach przybywających do sanktuarium z okazji różnych uroczystości.
Kult Męki Pańskiej oraz Kult maryjny w Kalwarii – Dróżki Kalwaryjskie.

Kalwaria Zebrzydowska jest miejscem kultu Męki Pańskiej i kultu maryjnego. Kult Męki Pańskiej przejawia się w nabożeństwie dróżek Pana Jezusa i w obchodzie pasyjnym Wielkiego Tygodnia, natomiast kult maryjny w nabożeństwie dróżkowym Matki Bożej, w Procesji pogrzebu i Triumfu Matki Bożej w sierpniu i w czci cudownego wizerunku Matki Bożej Kalwaryjskiej, który znajduje się tu od roku 1641.

Należy także zaznaczyć, że kult maryjny jest tu dopełnieniem kultu Pana Jezusa i ściśle z nim harmonizuje. Tajemnice Maryi splatają się z tajemnicami Pana Jezusa: „To, co tutaj stale pociąga na nowo, to właśnie owa tajemnica zjednoczenia Matki z Synem i Syna z Matką. Tajemnica ta opowiedziana jest plastycznie i szczodrze przez wszystkie kaplice i kościółki, które rozłożyły się wokół centralnej bazyliki” (Jan Paweł II w Kalwarii 7 VI 1979 r.).

Nabożeństwo dróżkowe Pana Jezusa wzorowane na obchodach jerozolimskich, rozwinęło się już w ciągu pierwszych lat istnienia Kalwarii i stanowi do dziś główną formę pobożności pasyjnej w Kalwarii Zebrzydowskiej. Istnieje specjalny rytuał tego nabożeństwa, składający się z odpowiednich rozmyślań, modlitw i pieśni odmawianych (śpiewanych) przy 28 stacjach Męki Pańskiej. Specyfiką kalwaryjską jest praktykowanie nabożeństwa „dróżek Pana Jezusa”, również „dróżek Matki Bożej” i za zmarłych, przez samych ludzi świeckich, i pod kierunkiem świeckiego przewodnika. Zwyczaj taki ukształtował się w połowie XVII wieku i jest świadectwem istnienia w Kalwarii Zebrzydowskiej apostolstwa świeckich na długo przed II Soborem Watykańskim.
Przybywali do Kalwarii na dróżki i duchowni, których pociągało to nabożeństwo. Także papież, bł. Jan Paweł II, odprawiał to nabożeństwo, kiedy był jeszcze arcybiskupem krakowskim i często przybywał do Kalwarii na dróżki, jako samotny pielgrzym, i który jeszcze jako kardynał powiedział: „Jest to wielka rozszerzona droga, na której Mękę Pana Jezusa rozważamy z większą skrupulatnością niż na naszych zwyczajnych drogach krzyżowych o 14 stacjach”.

Obchód pasyjny Wielkiego Tygodnia nabrał w połowie XVII wieku charakteru Misterium Męki Pańskiej z odpowiednimi scenami odprawianymi przy poszczególnych stacjach. Obchód pasyjny rozpoczyna się w Niedzielę Palmową wjazdem Pana Jezusa na osiołku do Jerozolimy. W Wielką Środę, wieczorem, odtwarza się scenę uczty u Szymona i zdrady Judasza. W Wielki Czwartek w południe, odbywa się kilkugodzinna procesja pasyjna przeplatana scenami i kazaniami, a rozpoczynająca się ceremonią umycia nóg Apostołom, której tradycyjni dokonuje przełożony klasztoru. Po niej następują sceny na dróżkach: „Modlitwa w Ogrójcu”, „Pojmanie”, „Sąd Kajfasza” i „Zaparcie się św. Piotra”. W Wielki Piątek, rano następuje dalszy ciąg misterium pasyjnego: „Poranny sąd u Kajfasza”, „Sąd Piłata”, „Sąd Heroda” i „Dekret Piłata”, czyli wydanie wyroku na Pana Jezusa. Scena ta jest punktem kulminacyjnym całego misterium gromadzącym najwięcej pątników. Po wyroku procesja wyrusza w kierunku Golgoty (Góry Ukrzyżowania), gdzie kończy się Liturgią Męki i śmierci Pana Jezusa oraz przeniesieniem Najświętszego Sakramentu do kościoła Grobu.
Kult maryjny w Kalwarii Zebrzydowskiej sięga swymi początkami czasów Mikołaja Zebrzydowskiego – pierwszego jej fundatora. To on postarał się o tytuł Matki Bożej Anielskiej dla głównego kościoła oraz umieścił w nim, w głównym ołtarzu, Jej srebrną figurę Figura ta zakupiona w Loretto we Włoszech, i poświęcona przez papieża Sykstusa VI, doznawała czci wiernych przez pierwsze 40 lat istnienia Sanktuarium Kalwaryjskiego. Mikołaj Zebrzydowski wybudował również dwie kaplice maryjne: Domek i Grób Matki Bożej, a jego syn, Jan Zebrzydowski, dołączył do nich jeszcze 8 kaplic Matki Bożej, przy których przybywający tu pątnicy zaczęli odprawiać nabożeństwo dróżkowe maryjne, nazywane „dróżkami Matki Bożej”, które z czasem bardzo się rozwinęły. Dziś składa się ono z trzech części: Bolesnej, Zaśnięcia i Wniebowzięcia, i jest chętnie przez pielgrzymów praktykowane, tak w czasie odpustów kalwaryjskich jak i poza nimi.
Kult maryjny zaczął rozwijać się intensywnie zwłaszcza od roku 1641, kiedy to umieszczono w kościele obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej, podarowany bernardynom przez Stanisława z Brzezia Paszkowskiego, właściciela pobliskiej Kopytówki. Wizerunek ten z nakazu biskupa krakowskiego, Jakuba Zadzika, przeniesiono z kościoła do zakrystii, gdzie miał pozostawać do czasu wyjaśnienia jego cudownego charakteru. Okazało się jednak, że cieszył się nadal wielką czcią pątników, którzy otrzymywali wiele łask i dlatego władze kościelne, reprezentowane przez biskupa Tomasza Oborskiego, uznały go za łaskami słynący, zezwalając w roku 1658 na jego publiczną cześć i umieszczenie ponownie w kościele głównym, w ołtarzu św. Anny. W roku 1667 przeniesiono go do specjalnie w tym celu zbudowanej w latach 1658-1667 przez Michała Zebrzydowskiego kaplicy: „… szczególnie ujmująca jest dyskrecja, z jaką Matka Boża mieszka w swoim Sanktuarium. Właśnie, że mieszka w takiej bocznej kaplicy” (Jan Paweł II w Kalwarii 7 VI 1979 r.). Obecność tego Obrazu sprawiła, że Kalwaria Zebrzydowska stała się ważnym ośrodkiem także kultu maryjnego (obok istniejącego tu dotychczas kultu pasyjnego) oraz wzrostu liczby pielgrzymów.

15 sierpnia 1887 roku wizerunek Kalwaryjski został uroczyście ukoronowany na tzw. Dolinie Jozafata, przed kościołem Grobu Matki Bożej, przez biskupa krakowskiego Albina Dunajewskiego w obecności wielotysięcznych tłumów pielgrzymów. Wydarzenie to spowodowało jeszcze większe ożywienie ruchu pielgrzymkowego. Szczególnie licznie przybywają pielgrzymi w święta maryjne: Matki Bożej Anielskiej (2 VIII), Narodzenia Matki Bożej (8 IX) i zwłaszcza na kilkudniowe uroczystości Wniebowzięcia. Jest to bowiem największa uroczystość w Kalwarii Zebrzydowskiej i jedna z największych tego rodzaju w Polsce.

Obecnie główna uroczystość Wniebowzięcia odbywa się w niedzielę po 15 sierpnia, a sam odpust rozpoczyna się we wtorek przed tą niedzielą. Szczególny charakter posiadają dwie procesje: piątkowa – Pogrzebu Matki Bożej i niedzielna – Wniebowzięcia i Triumfu Matki Bożej. Bierze w niej udział wiele asyst i ludowych zespołów muzycznych, przeważnie w strojach regionalnych, przydając barwności obchodom. Równie piękna i barwna jest procesja młodzieżowa ze świecami, organizowana od kilkunastu lat (1972) w sobotę wieczorem. W wolnych chwilach podczas tego odpustu pątnicy odwiedzają poszczególne kaplice rozsiane na malowniczym, górzystym terenie i odprawiają dróżki Pana Jezusa, Matki Bożej i za zmarłych, rozważając tajemnice z życia Chrystusa i Jego Matki.

Centrum Ewangelizacyjne
Kalwaria Zebrzydowska, jako główne sanktuarium diecezji, stała się też miejscem wielkich akcji duszpasterskich Kościoła krakowskiego. Zaraz po wojnie, 15 VIII 1946 roku, metropolita krakowski, kard. Adam Sapieha poświęcił właśnie tutaj Archidiecezję Krakowską Niepokalanemu Sercu Maryi, a w roku 1948 zorganizowano tu archidiecezjalną pielgrzymkę młodzieżową. Jednakże szczególnego znaczenia w życiu Kościoła krakowskiego nabrała Kalwaria Zebrzydowska za czasów arcybiskupa Karola Wojtły (1963-1978). Z jego to inicjatywy organizowało się od roku 1968 doroczne pielgrzymki mężczyzn i młodzieży męskiej i od roku 1973 – kobiet i młodzieży żeńskiej. Pielgrzymki te połączono za czasów kard. Franciszka Macharskiego i odtąd jest to Pielgrzymka Rodzin Archidiecezji Krakowskiej.

W czasie Drogi Krzyżowej, odprawianej na Dróżkach od kaplicy „u Piłata” do Grobu Pana Jezusa, mężczyźni i młodzieńcy niosą krzyż, a kobiety i dziewczęta kopię obrazu Matki Bożej Kalwaryjskiej. Odbywają się tu również i inne pielgrzymki archidiecezjalne m.in. księży, alumnów, służby liturgicznej ołtarza, Ruchu Światło-Życie, Caritas. Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie swej pielgrzymki do Kalwarii 7 VI 1979 roku zachęcał do ich kontynuowania mówiąc: „Niech tu dokonuje się dzieło duchowej odnowy mężczyzn i kobiet, młodzieży męskiej i żeńskiej, służby liturgicznej ołtarza – wszystkich”. Od roku 1982 obchodzi się w Archidiecezji krakowskiej dnia 13 sierpnia święto Matki Bożej Kalwaryjskiej, ustanowione przez Kongregację Sakramentów i Kultu Bożego dnia 25 VI 1982 roku.

Kalwaria Papieska
Z Sanktuarium Kalwaryjskim był mocno związany św. Jan Paweł II, Papież, który przybywał tu wielokrotnie. Pielgrzymował tu już jako mały chłopiec wraz ze swoim ojcem, z pobliskich Wadowic. Pielgrzymował potem z Krakowa, zwłaszcza wtedy, gdy zasiadał na stolicy św. Stanisława. Przybywał na odpust Wniebowzięcia i na różne uroczystości archidiecezjalne, ale przybywał także prywatnie dla odprawienia dróżek i dla odwiedzenia Matki Bożej, przybywał na samotną modlitwę i kontemplację.

Przybył też w dniu 7 VI 1979 roku jako Papież, w czasie swojej I Pielgrzymki do kraju. Powiedział wtedy znamienne słowa: „Kalwaria Zebrzydowska i Sanktuarium Matki Bożej i Dróżki. Nawiedzałem je wiele razy, począwszy od moich lat chłopięcych i młodzieńczych. Nawiedzałem je jako kapłan. Szczególnie często nawiedzałem Sanktuarium Kalwaryjskie jako arcybiskup krakowski i kardynał”.

Zachęcał też do obchodzenia nowenny przed stuleciem koronacji obrazu Matki Bożej Kalwaryjskiej i nadał kościołowi głównemu tytuł bazyliki mniejszej. 10 VI 1987 roku, podczas III Pielgrzymki do kraju, przewodniczył uroczystości stulecia koronacji wizerunku Matki Bożej Kalwaryjskiej w Krakowie na Błoniach, składając jako wotum złotą różę. „…pragnę u stóp Matki Bożej Kalwaryjskiej złożyć papieską różę, jako wyraz wdzięczności, za to, czym była i nie przestaje być w moim życiu”. Również w czasie IV Pielgrzymki Ojciec Święty Jan Paweł II, pielgrzymując do Wadowic i Częstochowy, zatrzymał się 14 VIII 1991 roku w Kalwarii Zebrzydowskiej na rynku i pobłogosławił wszystkim przybywającym do Sanktuarium, jak też mieszkańcom Kalwarii i okolicy.
19 VIII 2002 roku Papież Jan Paweł II przybył po raz drugi do Kalwarii Zebrzydowskiej, żeby podziękować za 400 lat istnienia sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej. Zaraz po przybyciu do sanktuarium udał się przez krużganki Drogi Krzyżowej do kaplicy Matki Bożej Kalwaryjskiej i tu przed Jej cudownym wizerunkiem modlił się ponad pół godziny. Po modlitwie, kilka minut po godzinie 11, rozpoczęła się Msza św. pod przewodnictwem Ojca Świętego Jana Pawła II, upamiętniająca 400-lecie istnienia sanktuarium ufundowanego przez Mikołaja Zebrzydowskiego w 1602 roku. W homilii Ojciec Święty przypomniał, że do Kalwarii pielgrzymował jako dziecko i młodzieniec, a potem kapłan, biskup i kardynał i że tu zdobywał także siłę do rozwiązywania wielu problemów oraz wskazał na znaczenie sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej: „każdy kto tu przychodzi odnajduje siebie, swoje życie, swoją codzienność, swoją słabość i równocześnie moc wiary i nadziei – tę moc, która płynie z przekonania, że Matka nie opuszcza swego dziecka w niedoli, ale prowadzi je do Syna i zawierza Jego miłosierdziu”. Jan Paweł II zakończył homilię przejmującą modlitwą – zawierzeniem Matce Bożej Kalwaryjskiej. Jest ono obecnie każdego dnia odmawiane w bazylice kalwaryjskiej po każdej Mszy św. odprawianej dla wiernych.

Sanktuarium kalwaryjskie, nazywane często Kalwarią Papieską, od początku pontyfikatu było miejscem wielkiej modlitwy za Jana Pawia II – zgodnie z Jego prośbą wypowiedzianą w Kalwarii 7 VI 1979 roku: „I proszę abyście się za mnie tu modlili, za życia mojego i po mojej śmierci”. Odpowiadając na tę prośbę przybywający pielgrzymi odprawiali dróżki za Ojca Świętego Jana Pawła II, a każdego dnia o godz. 9.00 była odprawiana Msza św. w Jego intencji. 19 VIII 2002 roku Ojciec Święty podziękował za te modlitwy i poprosił o dalszą pamięć modlitewną. Dziś pielgrzymi modlą się o wstawiennictwo św. Jana Pawła II przy relikwiach Największego Pielgrzyma Kalwaryjskiego w bazylice Matki Bożej Anielskiej.

27 V 2006 roku nawiedził sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej papież Benedykt XVI. Po pozdrowieniu wiernych udał się do kaplicy Matki Bożej Kalwaryjskiej, gdzie przed Jej cudownym wizerunkiem modlił się przez chwilę w skupieniu. Położył też na ołtarzu jako wotum papieskie srebrny różaniec i złożył swój podpis w księdze pamiątkowej. Po modlitwie udał się jeszcze na krótko do bazyliki i pokoju, w którym zatrzymał się Jan Paweł II 19 VIII 2002 r. Następnie przy ołtarzu polowym, na placu modlitewnym od strony wzgórza Ukrzyżowania, odbyło się spotkanie Ojca Świętego z wiernymi. W krótkim przemówieniu wygłoszonym po polsku Benedykt XVI poprosił zgromadzonych pielgrzymów o modlitwę za siebie i cały Kościół.

31 VII 2016 roku doszło do historycznego spotkania cudownego Wizerunku Matki Bożej Kalwaryjskiej z papieżem Franciszkiem. Ojciec Święty wprawdzie nie nawiedził Kalwarii, ale modlił się przy Cudownym Obrazie w czasie swojego spotkania z wolontariuszami Światowych Dni Młodzieży w Tauron Arena w Krakowie. Obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej opuścił mury bazyliki tylko kilka razy w swojej historii. Ostatnio – właśnie z okazji ŚDM w Krakowie.

Kalwaria w UNESCO
1 XII 1999 roku Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej (bazylika, klasztor i dróżki) zostało wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Natury UNESCO. Przyczyniły się do tego walory krajobrazowe, kulturowe, artystyczne i kultowe Kalwarii: znakomite usytuowanie między górą Żar i Lanckoroną, niespotykane bogactwo architektoniczne oraz trwająca tutaj nieprzerwanie od pokoleń tradycja misteryjna.

A jeśli do czego pragnę Was zachęcić i zapalić, to abyście nie przestali nawiedzać tego sanktuarium. (Jan Paweł II, Kalwaria Zebrzydowska, 7 VI 1979 r.)

Informacje dla pielgrzymów

Oprowadzenie:
* Pielgrzymi i turyści przybywający do Kalwaryjskiego Sanktuarium w grupach zorganizowanych mogą poprosić o przewodnika, który przedstawi historię sanktuarium lub poprowadzi modlitwę na Dróżkach;
* rezerwacji przewodnika należy dokonać w Kalwaryjskim Centrum Informacji (KCI) pod numerem telefonu: 33/87 66 304, 87 65 301;
* po przybyciu do Kalwarii należy zgłosić pielgrzymkę w KCI i potwierdzić wcześniejszą rezerwację;
* godziny i zakres oprowadzania: historia sanktuarium (ok. 45 min.) od 9.00 do 17.00 (o pełnej godzinie); Droga Krzyżowa od Piłata (ok. 2 godz.) godz.: 9.00, 11.00, 13.00, 15.00; Dróżki Pana Jezusa lub Matki Bożej (ok. 5 godz.) po uprzedniej rezerwacji.

Dom Pielgrzyma, restauracja, kiosk z pamiątkami:
Czynne cały rok – pielgrzymi przybywający do sanktuarium w grupach zorganizowanych oraz indywidualnie mogą skorzystać z noclegów i posiłków. Gospodarze zapraszają do odwiedzenia kiosku klasztornego z pamiątkami i dewocjonaliami.

Porządek Mszy Świętych:
MSZE ŚWIĘTE W NIEDZIELE I ŚWIĘTA: 6.00, 7.00, 9.00, 11.00, 13.00, 15.00, 17.00, 19.00
MSZE ŚWIĘTE W DNI POWSZEDNIE: 6.00, 7.00, 8.00, 9.00, 12.00, 17.00*, 19.00**
* Msza św. o godz. 17.00 od 1 XI do Niedzieli Palmowej
** Msza św. o godz. 19.00 od Niedzieli Palmowej do 31 X oraz w każdą sobotę roku (z formularza Mszy św. niedzielnej)
MSZE ŚWIĘTE PIELGRZYMKOWE: Istnieje możliwość odprawienia Mszy św. dla grup pielgrzymkowych przez kapłana z Sanktuarium – po uprzednim dokonaniu rezerwacji. Kapłani przybywający do sanktuarium z grupami pielgrzymkowymi mogą celebrować Mszę św. o pełnych godzinach przez cały dzień od godz. 6.00 do 19.00 (latem) lub do 17.00 (zimą).

PORZĄDEK DNIA W SANKTUARIUM: Odsłonięcie Cudownego Obrazu: godz. 6.00; Msze św. wieczyste: codziennie o godz. 6.00 przed obrazem Matki Bożej Kalwaryjskiej; Msze św. w intencji Ojca Świętego: codziennie o godz. 9.00; Modlitwa różańcowa i Apel Maryjny: godz. 20.30, w sezonie zimowym – godz. 16.30; Nowenna do Matki Bożej Kalwaryjskiej: w środy po Mszy św. wieczornej; Spowiedź święta w godzinach: 6.00-20.00, w sezonie zimowym: 6.00-18.00; Zasłonięcie Cudownego Obrazu: po Apelu Maryjnym lub po ostatniej Mszy św.
Porządek dnia w sanktuarium ulega zmianie podczas głównych uroczystości i odpustów. Msze św. można zamawiać w zakrystii, przy furcie klasztornej lub listownie. Informacje i rezerwacje: 33/876-63-04 (prosić Brata zakrystiana).

Uroczystości:
Program uroczystości i nformacje o Chwalebnym Misterium Męki Pańskiej, odpuście Wniebowzięcia NMP i tradycyjnych nabożeństwach dróżkowych umieszczone są na stronie internetowej Sanktuarium: www.kalwaria.eu

Ważne:
Sanktuarium posiada własną stronę internetową z wszelkimi aktualnymi informacjami: www.kalwaria.eu

Adres Sanktuarium:
Klasztor OO. Bernardynów ul. Bernardyńska 46, 34-130 Kalwaria Zebrzydowska, archidiecezja krakowska, woj. małopolskie.

Kontakt:
Furta klasztorna: tel.: 33/876-63-04; 876-54-99; 876-53-01 fax: 33/876-66-41, e-mail: info@kalwaria.eu
Rezerwacja Mszy św. tel.: 33/876-63-04 (prosić z zakrystią); Kustosz sanktuarium: e-mail: kustosz@kalwaria.eu; Dom Pielgrzyma tel.: 33/876-55-39, e-mail: dompielgrzyma@kalwaria.eu; Kiosk z dewocjonaliami tel.: 033/876-55-25, e-mail: kiosk@kalwaria.eu.