Cystersi przygotowują muzeum w piwnicach klasztoru

Podziemia archiopactwa cystersów zostaną częściowo zaadaptowane dla potrzeb muzealnych. Inicjatywę wsparło finansowo miasto kwotą 100 tysięcy zł, które będą przeznaczone na pierwsze prace adaptacyjne.

Chodzi o kompleks czterech piwnic pod klasztorem, które zostaną przekształcone w ciąg sal muzealnych. Trasa rozpocznie się od zabytkowej wieży romańskiej, odsłoniętej w 2000 r., skąd będzie zejście do podziemi. Wyjście znajdzie się od strony południowej. Ojcowie cystersi posiadają wiele cennych zbiorów – naczyń liturgicznych, szat i in., które będą wyeksponowane w wyremontowanych salach.

Trasa dla zwiedzających będzie prawdopodobnie otwarta w 2012 roku. Konieczne jest zainstalowanie m.in. nagłośnienia i oświetlenia. Cystersi zastrzegają jednak, że tempo prac jest uzależnione od środków, jakie uda im się pozyskać.

Historia archiopactwa sięga XII wieku. W latach 1140 – 1149 Janik z rodu Gryfitów, abp gnieźnieński, wraz ze swoim bratem Klemensem ufundowali w Brzeźnicy (Jędrzejowie) kościół i klasztor. Ojcowie przybyli tu z burgundzkiego opactwa Morimond. Po okresie chwilowej stagnacji w XVI, po 1580 r. opactwo jędrzejowskie na nowo odzyskało swoje znaczenie i funkcjonowało nieprzerwanie do czasów rozbiorów. Cystersi podtrzymywali tradycje muzyczne, a obok własnego studium filozoficzno-teologicznego prowadzili szkołę podstawową i podwydziałową. W okresie Księstwa Warszawskiego jędrzejowski klasztor objęty był wzmożonym nadzorem.

W 1819 r. car Aleksander I dokonał kasaty opactwa cystersów, ale zakonnicy dotrwali tutaj do 1855 r., gdy zmarł ostatni cysters. W latach 1856 –70 obiekt pocysterski znalazł się w rękach ojców reformatów.

Bp Augustyn Łosiński w 1913 r. erygował diecezjalną parafię pw. bł. W. Kadłubka przy kościele pocysterskim, wydzieloną z parafii Świętej Trójcy. Cystersi wrócili do Jędrzejowa w 1945.