Kraków: zakończył się etap diecezjalny procesu beatyfikacyjnego Kunegundy Siwiec

W Krakowie zakończył się etap diecezjalny procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożej Kunegundy Siwiec ze Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, zmarłej w opinii świętości 1955 r. w Stryszawie, k. Suchej Beskidzkiej. Teraz akta procesowe zostaną przekazane do Stolicy Apostolskiej, gdzie będą badane przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych.

Proces beatyfikacyjny Kunegundy Siwiec rozpoczął się w Kurii Metropolitalnej w Krakowie 21 grudnia 2007 r. Zgromadzono liczne dokumenty dotyczące jej życia i opinii świętości i podczas trzydziestu sesji trybunału kościelnego przesłuchano w tej sprawie wielu świadków, zarówno duchownych jak i świeckich.

Dochodzenie diecezjalne w sprawie życia, cnót i opinii świętości Służebnicy Bożej Kunegundy Siwiec zakończono 28 października w Krakowie. Sesji trybunału diecezjalnego w kaplicy arcybiskupów krakowskich przewodniczył ks. kard. Stanisław Dziwisz, metropolita krakowski. Akta procesowe po zakończeniu dochodzenia diecezjalnego, zostaną przekazane do Stolicy Apostolskiej, gdzie będą badane przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych.

Postulator w procesie beatyfikacyjnym Kunegundy Siwiec, o. dr Szczepan T. Praśkiewicz OCD, który zakończył zbieranie dowodów na potwierdzenie świętości życia tej kandydatki na ołtarze, podkreśla, że Kunegunda Siwiec ofiaruje w swym duchowym przesłaniu niejako symbiozę drogi duchowego dziecięctwa św. Teresy od Dzieciątka Jezus i orędzia Bożego Miłosierdzia św. Faustyny Kowalskiej.

„Jej osobą zainteresowały się liczne środowiska, włącznie ze znanymi polskimi eseistami i znawcami literatury science-fiction, jak Maciej Urbanowski czy Lech Jęczmyk” – wyznaje o. Praśkiewicz. Jego zdaniem Kunegunda była "prawdziwą uczennicą Pana, który rozmawiał z nią w cichości jej serca". Według postulatora współczesnemu, zagubionemu w wirze świata człowiekowi, goniącemu za dobrobytem materialnym i wyzutemu z wartości duchowych, przypomina i ofiaruje przesłanie Jezusowej Ewangelii i orędzie Karmelu, ukierunkowane na życie miłością, jako najwyższym ideałem.

„Staje się ona za naszych dni jak gdyby echem zaproszenia, jakie bł. Jan Paweł II skierował do całego Kościoła na przełomie tysiącleci: abyśmy wypływali na głębię, abyśmy nigdy w życiu duchowym nie stawiali na przeciętność, letniość, ale byśmy głęboko zarzucali sieć” – wyznaje.

Kunegunda Siwiec urodziła się 28 maja 1876 r. w Stryszawie. W wieku dwudziestu lat złożyła za zgodą spowiednika prywatny ślub czystości i w 1923 r. wstąpiła do Trzeciego Zakonu Karmelitów Bosych. Nie umiejąca pisać, lecz potrafiąca czytać została obdarowana łaską słyszenia słów Pana Jezusa i możliwości rozmawiania z Nim. Treści rozmów przekazywała swojemu spowiednikowi, ks. Bronisławowi Bartkowskiemu (zm.1986), który wiernie je notował.

Podczas trwania działań wojennych w 1942 r. uczyniła ofiarę ze swego życia w intencji zachowania Stryszawy przed grożącą wiosce pacyfikacją i wywózką do Oświęcimia. Zmarła w opinii świętości 27 czerwca 1955 r. Sławę jej świętości szerzy przede wszystkim Świecki Zakon Karmelitański oraz powołane w tym celu Towarzystwo Przyjaciół Kunegundy Siwiec.