Bp Fortuniak: największą siłą w życiu bł. Jana Pawła II była miłość do Chrystusa

Na miłość do Chrystusa, jako na największą siłę w życiu bł. Jana Pawła II przyciągającą do niego ludzi wskazał bp Zdzisław Fortuniak, który przewodniczył 23 października uroczystości wprowadzenia relikwii błogosławionego papieża do parafii pw. św. Barbary w Tomicach.

Wprowadzenie relikwii bł. Jana Pawła II do tej jednej z najmniejszych parafii archidiecezji poznańskiej, której kościół jest, nie bez podstaw, nazywany perłą wielkopolskiej architektury, odbyło się podczas uroczystej Mszy św. odprawionej pod przewodnictwem biskupa pomocniczego archidiecezji.

W homilii bp Fortuniak zaznaczył, że „magnetyzm osobowości Jana Pawła II”, który przyciągał do niego ludzi w różnym wieku, nie wynikał jedynie z jego umiejętności kontaktu z ludźmi, zwłaszcza młodzieżą i chorymi czy też z faktu odbywania przez niego tak licznych pielgrzymek.

„Największą siłą w życiu bł. Jana Pawła II była miłość do Chrystusa, która przyciągała do niego ludzi” – zwrócił uwagę kaznodzieja dodając, że przecież pod koniec swojego życia nie mógł już pielgrzymować, a nawet mówić, ale tym bardziej, „mogąc już tylko kochać Chrystusa”, był wówczas Jego świadkiem.

Bp Fortuniak wezwał również tomickich parafian, aby przyjmując relikwie tego wielkiego papieża do swojej wspólnoty, zechcieli też odpowiadać na jego wezwanie do świętości skierowane do każdego z nas. „Jan Paweł II powtarzał nam, że Kościół jest od tego, żeby byli święci” – przypomniał biskup zachęcając do dziękczynienia Bogu za to, że „mogliśmy być z jego pokolenia, że mogliśmy pewien etap naszego życia przechodzić razem z nim”.

Relikwie krwi bł. Jana Pawła II, jak wyjaśnił KAI ks. proboszcz Piotr Lidwin, parafia otrzymała od kard. Stanisława Dziwisza, metropolity krakowskiego. Podkreślił też, że jeden z właścicieli Tomic, żyjący XVI w. Piotr Tomicki, również pełnił urząd biskupa krakowskiego.

Ks. Lidwin zaznaczył także, iż ufa, że parafia doświadczy wielu łask za wstawiennictwem błogosławionego papieża oraz że uda się dokończyć remont zabytkowej świątyni tak, aby w niedługim czasie relikwie znalazły w niej swoje stałe i godne miejsce.

Tomice to wieś położona w Wielkopolsce pomiędzy Stęszewem a Bukiem, istniejąca już w XIV wieku. Tutejsza parafia pw. św. Barbary zawdzięcza swoje powstanie zabiegom jednego z właścicieli wsi, Mikołaja Tomickiego herbu Łodzia, chorążego poznańskiego i zastępcy starosty wielkopolskiego.

Jego też staraniem w Tomicach wzniesiono murowany kościół w stylu gotyckim, który pierwotnie nosił również wezwanie św. Marii Magdaleny. Dekret erekcyjny dla tej świątyni i parafii wydał biskup poznański Andrzej Bniński 14 marca 1463 r.

W 1771 r. kolejni właściciele Tomic przebudowali świątynię parafialną przydając jej barokowy fronton i sufit oraz dodając chór oraz zmieniając niektóre ołtarze kościoła. Od 1932 r. kościół ten, stanowiący perłę wielkopolskiej architektury gotyckiej z elementami baroku, wpisany jest do Rejestru Zabytków Polskich. Obecnie przy zabytkowej budowli prowadzone są etapowo, ze względu na brak środków, kompleksowe prace remontowe mające na celu uratowanie jej przed zniszczeniem.

Godnym uwagi zabytkiem w tomickim kościele jest renesansowa płyta pamiątkowa z brązu wykonana w 1527 r. w Norymberdze, w słynnym warsztacie Vischerów. Ufundował ją ku czci Mikołaja Tomickiego jego syn, Piotr, najwybitniejszy przedstawiciel tego rodu. Warto zauważyć, że w Polsce zachowało się tylko kilka takich płyt (cztery znajdują się katedrze poznańskiej), a w Europie znajduje się ich jedynie dwanaście.

Piotr Tomicki (1464-1535) studiował na uniwersytetach w Lipsku, Wiedniu, Krakowie i Bolonii, gdzie uzyskał doktorat obojga praw. Po powrocie do Polski za panowania Zygmunta Starego pełnił funkcję podkanclerzego koronnego i kierownika polskiej dyplomacji. Sprawował też, kolejno, urząd biskupa przemyskiego, krakowskiego i poznańskiego. Po śmierci ten jeden z najwybitniejszych ludzi polskiego renesansu został pochowany w katedrze wawelskiej.