Tomaszów Mazowiecki pożegnał swojego wieloletniego duszpasterza

Tłumy mieszkańców Tomaszowa Mazowieckiego i setki księży pożegnały 17 października ks. Stanisława Grada. Pogrzebowej Mszy św. w kościele św. Antoniego Padewskiego przewodniczył stojący na czele Episkopatu Polski metropolita przemyski abp Józef Michalik. Kondukt żałobny poprowadził bp Marcjan Trofimiak z Łucka na Ukrainie.

„Dopóki mamy takich kapłanów jak ksiądz Stanisław, dopóki możemy powołać się na przykład takiego życia, Kościół w Polsce może być spokojny” – mówił abp Michalik. Wspominając zmarłego księdza podkreślił, że był to człowiek, który promieniował dobrocią. „I dlatego jest nas tak wielu, z całej Polski. To jest świadectwo tego, że warto być dobrym, że warto siać dobro” – podkreślił.

Z kolei biskup pomocniczy archidiecezji łódzkiej Ireneusz Pękalski powiedział w homilii, iż śmierć jest bramą, która prowadzi dalej. „Przez tę bramę ksiądz infułat już przeszedł. A na zakończenie swojego testamentu napisał: Do zobaczenia w Niebie” – poinformował bp Pękalski.

Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się egzekwiami, którym przewodniczył bp Trofimiak z Łucka na Ukrainie. Trumnę z ciałem ks. Grada nieśli księża-wychowankowie. Ks. Grada żegnał m.in. jego brat, władze samorządowe i abp Michalik. „Wszyscy jesteśmy tutaj, aby podziękować za piękne powołanie ks. Stanisława” – mówił metropolita przemyski.

Kondukt pogrzebowy przeszedł, w asyście orkiestry i kompanii reprezentacyjnej miejscowego garnizonu wojskowego, główną ulicą miasta na tomaszowski cmentarz. Po modlitwie i oddaniu salwy honorowej trumna z ciałem ks. Grada spoczęła w kwaterze znajdującej się tuż przy kaplicy. Po chwili utonęła w kwiatach.

Ks. Stanisław Grad urodził się 27 stycznia 1941 roku w Królowej Woli. Po ukończeniu łódzkiego seminarium duchownego przyjął 21 czerwca 1964 roku święcenia kapłańskie. W roku 1968 ukończył teologiczne studia magisterskie na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a w 1976 roku obronił pracę doktorską z teologii w tej samej uczelni.

Przez 22 lata (od 1970 roku) był dyrektorem Archiwum Diecezji Łódzkiej. W latach 1975–1981 był kapelanem i sekretarzem biskupa Józefa Rozwadowskiego, ordynariusza diecezji łódzkiej.

Od roku 1981 do roku 1988 był rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi. Na tej uczelni aż do śmierci wykładał historię Kościoła i przez 20 lat prowadził seminarium naukowe.

W latach 1988-1990 był proboszczem parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łodzi, a później, od sierpnia 1990 roku – proboszczem parafii św. Antoniego Padewskiego, św. Stanisława Biskupa i Męczennika oraz Matki Boskiej Różańcowej w Tomaszowie Mazowieckim i tamtejszym dziekanem.

Był członkiem Rady Kapłańskiej i Duszpasterskiej, członkiem Kolegium Konsultorów i ojcem Synodu Archidiecezji Łódzkiej, wizytatorem katechetycznym i wicepostulatorem procesu beatyfikacyjnego sługi Bożej Wandy Malczewskiej.

Opublikował wiele artykułów naukowych z zakresu historii Kościoła w Polsce i historii diecezji łódzkiej. W tym dwie monografie: „Działalność kościelna Prymasa Jana Łaskiego” i „Kościół św. Antoniego w Tomaszowie Mazowieckim”.

Otrzymał następujące odznaczenia kościelne: 15 grudnia 1986 r. został kapelanem Jego Świątobliwości, 7 czerwca 1995 r. kanonikiem honorowym Archikatedralnej Kapituły Łódzkiej, 9 grudnia 1997 r. jej kanonikiem gremialnym. 16 marca 2005 r. otrzymał godność prałata honorowego Jego Świątobliwości, a 3 maja 2010 r. – protonotariusza apostolskiego.