Łobżenica: jubileusz 870-lecia parafii Trójcy Świętej

Mszą św. pod przewodnictwem biskupa bydgoskiego Jana Tyrawy rozpoczęto kilkumiesięczne obchody jubileuszu 870-lecia parafii pw. Trójcy Świętej w Łobżenicy. Parafię erygowano w 1141 roku. Jest ona najstarszą na terenie diecezji bydgoskiej.

Jubileusz stał się okazją do podsumowania działalności religijnej w Łobżenicy oraz pogłębienia wiedzy historycznej. – Trzeba pamiętać o tym, że Łobżenica jest miastem położonym obok najstarszego miejsca objawienia maryjnego w Polsce, czyli koło Górki Klasztornej. Rozwój chrześcijaństwa tutaj wymaga dogłębnego zbadania – powiedział znawca historii i diecezjalny konserwator zabytków, Grzegorz Chojnacki.

Świętowanie będzie trwało dziewięć miesięcy. W każdą drugą środę miesiąca zaplanowano katechezy. – Będziemy przybliżać historię, ale uświadamiać również sobie, że wszyscy należymy do Kościoła jako żywej wspólnoty. Nie chodzi o to, abyśmy się chwalili najstarszą parafią. Mamy sobie uświadomić naszą odpowiedzialność za Kościół – powiedział proboszcz i dziekan łobżenicki ks. Karol Glesmer. W maju planowana jest sesja naukowa o historii Krajny i działalności organizacji kościelnej na tych terenach. Będą również koncerty, a całość zamknie 3 czerwca odpust ku czci Trójcy Świętej. Uroczystościom będzie wówczas przewodniczył Prymas Polski.

Symbolem wielkich obchodów stał się krzyż, który został wykopany w jednym z grobów na „Wzgórzu Świętej Anny” w Łobżenicy. – Ten typ krzyża pochodzi z przełomu XVI i XVII wieku z miasta Caravaca w Hiszpanii. Symbol przez stulecia rozprzestrzenił się na wschód, a w Polsce stał się popularny pod koniec XVIII wieku, w XIX i na początku XX wieku. Ma siedem centymetrów wysokości i datuje się go na połowę XVII wieku, a więc na czas, kiedy Łobżenica była miastem protestanckim – dodaje Chojnacki.

– Karawaka miała m.in. strzec przed burzą i morowym powietrzem. – Mówiono również o niej „krzyż dobrej śmierci”. Posiada on dwie poprzeczki, co upodabnia go do krzyża arcybiskupiego. Powielimy go w stu egzemplarzach z brązu. W ten sposób stanie się pamiątką dla gości odwiedzających Łobżenicę. Także parafianie otrzymają taki krzyż, ale już z innego materiału, podczas wizyty duszpasterskiej – dodał ks. proboszcz Glesmer.

Pierwszą świątynię w Łobżenicy wybudowali w roku 1141 trzej bracia, zwani łobżenickimi. Kościół był niewielki i drewniany, a rok powstania utrwalono na kamieniu w wewnętrznej ścianie budynku. Kolejne informacje o istnieniu parafii w tym mieście znaleziono w dokumencie z 1475 roku. Świątynia nosiła na samym początku wezwanie Błogosławionej Maryi Dziewicy. Przełom XV i XVI wieku to okres wzniesienia na miejscu drewnianej świątyni murowanego kościoła w stylu późnogotyckim. Obecna świątynia w stylu barokowym została rozbudowana w latach 1931-1932.

Po II wojnie światowej z parafii w Łobżenicy wyszło ponad trzydziestu kapłanów i około trzydziestu sióstr zakonnych. – O żywotności Kościoła lokalnego czy parafii w pewnym sensie decyduje liczba powołań. To w pierwszym rzędzie zasługa Boga. Jednak klimat modlitwy i życia religijnego danej wspólnoty nie jest również bez znaczenia. W przypadku Łobżenicy liczba powołań jest również owocem męczeństwa zakonników na początku drugiej wojny światowej i wpływu sanktuarium maryjnego w Górce Klasztornej – powiedział pochodzący z tej parafii ks. dr Lech Bilicki, kanclerz bydgoskiej kurii.