Kęty: klaryski wspominają swoją patronkę

Uroczyste nabożeństwa dziękczynne ku czci św. Klary odbywają się 11 sierpnia w kęckim klasztorze Zakonu Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji. Choć zgromadzenie powstało w XIX wieku, to podstawą duchowości tej wspólnoty jest życie według pierwotnej reguły św. Klary – współzałożycielki franciszkańskich klarysek na początku XIII wieku. Liturgiczne wspomnienie patronki klarysek jest dziś wyjątkowo uroczyste, bo na całym świecie obchodzony jest Jubileuszowy Rok Świętej Klary związany z 800. rocznicą konsekracji św. Klary z Asyżu.

W klasztorze w Kętach, w którym od 1910 roku trwa nieprzerwanie adoracja Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie, przez cały dzisiejszy dzień odbywają się uroczyste Msze. Celebrowano także nabożeństwo „Transitus”, upamiętniające przejście św. Klary z tego świata do nieba. Przy ołtarzu ustawiono specjalne ikony św. Klary i św. Franciszka.

S. Rafaela Rapacz OCPA podkreśla, że najważniejszym elementem przeżywania dzisiejszego święta jest osobisty wymiar duchowy. „Każda siostra przeżywa wspomnienie św. Klary w sposób duchowy. Do święta przygotowywała nas także specjalna nowenna, odmawiana wspólnie z wiernymi w kościele. Kluczowym jest jednak wymiar wewnętrzny, gdy każda siostra nawiązuje indywidualną więź z Klarą i czerpie z jej mądrości i ducha” – zaznacza zakonnica.

S. Bonawentura Stawarz w rozmowie z KAI przypomina, że w związku z rozpoczętym w Niedzielę Palmową Jubileuszowym Rokiem Świętej Klary, Stolica Apostolska wydała specjalny dekret o odpuście zupełnym. „Można uzyskać odpust, jeśli uczestniczy w celebracjach jubileuszowych i nabożeństwach, nawiedzi się kościół franciszkański lub klariański i odda się modlitwom, zawierającym Modlitwę Pańską, Credo, litanię do św. Franciszka czy św. Klary" – wyjaśnia.

S. Rafaela przypomina, że nieprzypadkowo św. Klara została w 1958 roku ogłoszona patronką telewizji. „Klara była jak na swoje czasy kobietą bardzo nowoczesną. Była kobietą z wizją – wizją świata, wizją świętości własnej i świętości własnych sióstr. W tym sensie jest ona właściwą patronką telewizji” – dodaje, zaznaczając, że założycielką pierwszej na świecie telewizji katolickiej była s. Angelika, amerykańska klaryska od Wieczystej Adoracji.

W kęckiej wspólnocie, liczącej 26 sióstr, kontynuowana jest tradycyjna forma kultu eucharystycznego. Modlitwa sióstr za klauzurą, kontemplujących w dzień i w nocy Hostię, obejmuje wszystkich potrzebujących duchowego wsparcia.

Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX w. we Francji. Do jego powstania przyczyniło się dwoje fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). W 1866 roku do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka – Ludwika Morawska – Matka Maria od Krzyża. W 1871 roku przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie.
Początkowo siostry próbowały założyć klasztor w Granowie, a następnie w Gnieźnie. Na skutek germanizacji i Kulturkampfu musiały opuścić Wielkopolskę i osiedliły się we Lwowie. Stamtąd wyszły kolejne fundacje. Obecnie na całym świecie istnieje 29 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji – m.in. we Francji, w Niemczech, w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Bangladeszu. W Polsce jest osiem takich domów: w Bydgoszczy, Elblągu, Hajnówce, Kętach, Kłodzku, Pniewach, Słupsku i Ząbkowicach Śląskich.

Do Kęt siostry przybyły w 1910 r., na prośbę istniejących tu wcześniej kapucynek, które nie mogąc otrzymać oficjalnego zatwierdzenia ze strony władz państwowych i kościelnych, zdecydowały się na inkorporację do innego, duchowo bliskiego im zgromadzenia. 6 lutego 1910 roku bp Anatol Nowak dokonał uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu do kęckiego klasztoru. W 1999 roku bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.

Święta Klara urodziła się w Asyżu w Umbrii we Włoszech. Była córką Favarone Offreduccio i Ortolany. W roku 1212 za przykładem Franciszka z Asyżu zdecydowała się na ubogie życie monastyczne, stając się pierwszą klaryską. Przeżyła 42 lata w klasztorze San Damiano w swym rodzinnym Asyżu. Jej sposób prowadzenia wspólnoty sióstr oraz świętość życia przyczyniły się do wczesnego wyniesienia jej do chwały ołtarzy. Dokonał tego papież Aleksander IV, wcześniejszy kardynał protektor zakonu franciszkańskiego, w roku 1255 (zmarła dwa lata wcześniej). Ciało św. Klary spoczywa w asyskiej bazylice, dedykowanej jej imieniu.