Msza w 60. rocznicę śmierci kard. Sapiehy

W katedrze na Wawelu odprawiono w sobotę Mszę św. w 60. rocznicę śmierci kard. Adama Stefana Sapiehy. Liturgii przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz. Zmarły w 1951 r. hierarcha był jedną z wielkich postaci Kościoła w Polsce.

Wraz z metropolitą krakowskim Mszę koncelebrowali m. in.: przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich kard. Stanisław Ryłko, członkowie Kapituły Katedralnej i kapłani Archidiecezji Krakowskiej.

Adam Stefan Sapieha urodził się 14 maja 1867 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 1893 r. we Lwowie.Dwa lata później podjął studia w Rzymie, gdzie uzyskał stopień doktora obojga praw. Studiował również dyplomację w Kościelnej Akademii Szlacheckiej.

Jego wykształcenie, a przede wszystkim szlachetna osobowość, skłoniły Piusa X do mianowania 39-letniego kapłana szambelanem papieskim. Z rąk tegoż papieża w grudniu 1911 r. przyjął sakrę biskupią w Kaplicy Sykstyńskiej.

Jego przeznaczeniem stała się katedra w Krakowie. Tuż po ingresie 3 marca 1912 r. biskup krakowski podjął obiadem 300 biednych. Jego posługa przypadła na okres bardzo trudny dla Polski. Wybuch pierwszej wojny światowej zastał bp. Sapiehę w Szwajcarii. Niezwłocznie powrócił do kraju. Wielokrotnie interweniował u władz, organizował współdziałający z Czerwonym Krzyżem Książęco-Biskupi Komitet Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny.

Po pierwszej wojnie światowej komitet księcia Sapiehy założył w Zakopanem-Bystrem szpital dla dzieci, a w Witkowicach – szpital dla chorych na jaglicę. Oba ośrodki do dzisiaj służą dzieciom i dorosłym.

Uznanie jakim się cieszył książę biskup sprawia, że w 1922 r. został wybrany senatorem, jednak rok później, z polecenia Watykanu, złożył mandat.

Podczas II wojny światowej abp Sapieha wspierał działalność humanitarną za pośrednictwem założonego przez siebie Obywatelskiego Komitetu Pomocy (OKP) i Rady Głównej Opiekuńczej (RGO), która była jedyną organizacją dobroczynną uznaną przez Niemców. Arcybiskup pełnił dzieła miłosierdzia i odważnie bronił represjonowanych. Po jego interwencji uwolniono 183 profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego, wywiezionych do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen.

Tuż po wojnie, pod nieobecność prymasa Augustyna Hlonda, abp Sapieha zwołał pierwszą powojenną Konferencję Episkopatu. Mianowany przewodniczącym Komisji do Spraw Charytatywnych, powołał do życia Krajową Centralę Caritas i zabiegał dla niej o środki z różnych stron świata.

23 lutego 1946 r. Pius XII wręczył mu kapelusz kardynalski i powołał do dwóch Kongregacji: dla Kościoła Wschodniego oraz Seminariów i Uniwersytetów. Kilka miesięcy później, 1 listopada tegoż roku w swojej prywatnej kaplicy udzielił święceń kapłańskich Karolowi Wojtyle.

Lata powojenne przynosiły wciąż nowe konflikty między Kościołem a państwem Kardynał protestował przeciw rządowym planom ograniczenia szkolnictwa katolickiego i wrogim organizacjom ideologicznym.

Zmarł 23 lipca 1951 roku przeżywszy 82 lata. Jego pogrzeb stał się potężną manifestacją narodowo-patriotyczną. Doczesne szczątki księcia metropolity spoczywają w katedrze na Wawelu przy Konfesji św. Stanisława.